Witam serdecznie,
słyszałam o jakiejś nowej metodzie. Nawet było o tym w tv, ale nie oglądałam. Ponoć prof. Ząbek robi jakieś zabiegi ultradźwiękami. Czy ktoś mógłby przybliżyć temat. Szukałam w internecie, ale nic sensownego nie znalazłam. Będę wdzięczna za każdą informację.
Pozdrawiam

ja również czekam niecierpliwie na informację o nowej metodzie leczenia.Od 12 lat jadę na Madoparze ze wspomaganiem Pronoranu,dawki coraz większe,skuteczność coraz mniejsza,nawet HBS działa około 4 godzin choć opisy mówią o 12 godzinach.Dyskomfort duży i dalej nie ma za bardzo czym leczyć.Słyszałam że efekty leczenia nową metodą są obiecującepozostaje nam tylko czekać.Pozdrawiam Dorota

miejmy nadzieję, że doczekamy się leczenia za pomocą terapii genowej

Gry komputerowe nie muszą być jedynie siedliskiem wszelkiego zła – powodować uzależnienia i zwiększać depresję. Mogą też pomagać pacjentom – jak się okazuje, również tym, którzy cierpią na chorobę Parkinsona.
Choroba Parkinsona jest schorzeniem neurologicznym polegającym na zmianach zwyrodnieniowych nerwów w istocie czarnej i innych obszarach mózgowie. Pacjent odczuwa spowolnienie ruchowe, staje się niezgrabny, odczuwa zaburzenia równowagi. Wraz ze spadkiem zręczności i sprawności, u pacjentów chorych na Parkinsona często pojawiają się również objawy depresyjne które trwają najczęściej przez cały okres choroby.
Choroby Parkinsona nie da się wyleczyć – można tylko opóźniać jej przebieg i poprawiać stan pacjenta ćwiczeniami – bardzo skuteczne w tym względzie okazały się gry komputerowe.
Badania nad wpływem gier komputerowych na różnego rodzaju zaburzenia wydają się być ostatnio modne – sprawdzane są gry w odniesieniu do autyzmu, depresji, choroby Alzheimera. W większości tematów badawczych okazuje się, że współczesną technologię „rozrywkową” można wykorzystać w ramach pomocy innym. Pacjenci chorzy na Parkinsona, po 8 tygodniach grania w gry komputerowe przez godzinę kilka razy w tygodniu, poprawili swoje wyniki zarówno w testach zręczności, jak i okazało się, że objawy depresyjne nieco złagodniały. Zmniejszenie się poziomu depresji może jednak bardziej wiązać się z podniesieniem sprawności fizycznej niż grami per se.
Dlaczego gry pomagają? Otóż podczas grania zwiększa się produkcja dopaminy – neurotransmitera, którego u osób z Parkinsonem brakuje. Granie w gry jest więc dość naturalnym i przyjemnym dla pacjenta sposobem zwiększania ilości neurotransmitera. O skuteczności metody może powiedzieć nawet to, że 60% pacjentów, po zakończeniu badań kupiło sobie Wii do domu...

Tak jak lubie czasem pogadać ze znajomymi na forach,tak nie lubię gier a już te ogrody,farmy są dla mnie zupełnie bez sensu.Mam działkę 26arów i nie mogę jej tak zagospodarować jakbym chciała ,brak czasu i siły.Od wiosny do póżnej jesieni jestem w lesie albo na działce i gry to dla mnie ewidentna strata czasu ale skoro mają pomagać to poszukam czegoś ciekawego .Choruję już chyba dwunasty rok i jest coraz trudniej ale nie daję sie,na depresję mam lasy dookoła,wprawdzie to trudny teren do chodzenia bo to góry i lasy takie dość dzikie,pełno dziur i potoczków ale co tam chodzę ile mogę.Ja poszukuję informacji na temat nowej metody leczenia laserem,był wywiad z panią następnego dnia po zabiegu,była zachwycona uzyskanym efektem.Zabieg przeprowadzony był może 2 miesiące temu w jakiejś warszawskiej klinice,tyle wiem,nie mogę znależć tej informacji w internecie,zresztą nigdzie jej nie ma.Powinnam teraz poszukaćjakiejś gry ale nie mogę ,tyle roboty w domu a wiadomo ruszam się jak mucha w smole.Dziękuje za informację o grach i serdecznie pozdrawiam.

mysle ze juz nie dlugo leczenie bedzie sie opieralo na medycynie personalnej iterapii genowej tak napisal poprzednik, coraz wiecej sie o tym slyszy

Głęboka stymulacja mózgu (ang. deep brain stimulation - DBS) – chirurgiczna metoda leczenia, polegająca na implantacji urządzenia zwanego rozrusznikiem mózgu, które wysyła impulsy elektryczne do określonej części mózgu.

Głęboka stymulacja mózgu (DBS) wybranej okolicy mózgu przynosi duże korzyści terapeutyczne w takich chorobach jak: choroba Parkinsona, drżenie samoistne, dystonia czy przewlekły ból[1]. Historia prób zastosowania DBS w leczeniu schorzeń neurologicznych jest dość długa[2], jednak znaczące postępy, zwłaszcza w leczeniu choroby Parkinsona, osiągnięto w ostatnich latach.

DBS bezpośrednio zmienia aktywność mózgu w kontrolowany sposób, jej efekt jest odwracalny (inaczej niż jest to w przypadku wykonywanych czasem dotychczas w neurochirurgii w celach leczniczych trwałych uszkodzeń niektórych dróg nerwowych w mózgu) i jest jedną z nielicznych metod neurochirurgicznych, poddających się obiektywnej ocenie metodą podwójnie ślepej próby.

Amerykańska Food and Drug Administration (FDA) zaakceptowała DBS jako metodę leczenia w drżeniu samoistnym w 1997 roku, w chorobie Parkinsona w 2002 roku[3], a w dystonii w 2003 roku[4]. DBS jest także stosowana w leczeniu przewlekłego bólu, a także różnych chorób afektywnych, włączając depresję endogenną. W przypadku depresji jednak znacznie częściej stosowanym zabiegiem jest jednak zabieg elektrowstrząsów, czyli leczenia polem elektrycznym przyłożonym do powierzchni głowy z zewnątrz na krótki czas (w ten sposób wywołuje się sztucznie chwilowe wyładowania w mózgu, niejako symulujące wyładowania występujące w padaczce)[5].

Układ do głębokiej stymulacji mózgu składa się z trzech elementów: wszczepionego generatora rytmicznej czynności elektrycznej (właściwego rozrusznika), doprowadzenia sygnału do odpowiedniego jądra mózgu i połączenia. Generator jest zasilanym przez baterię neurostymulatorem umieszczonym w tytanowej obudowie, wysyłającym sygnały elektryczne do mózgu, które oddziałują z czynnością elektryczną neuronów w określonym docelowo jądrze mózgowym. Doprowadzenie sygnału do mózgu jest to metalowy przewód pokryty izolującą osłonką poliuretanową, zakończony czterema platynowo-irydowymi małymi elektrodami, które umieszcza się w wybranym miejscu mózgu. Doprowadzenie jest połączone z generatorem izolowanym przewodem, który biegnie poprzez czaszkę na zewnątrz głowy i dalej za uchem na szyję, a następnie do dołu podobojczykowego, gdzie najczęściej neurochirurg umieszcza generator[6].

Generator, już po implantacji, może być kalibrowany zdalnie przez neurologa, pielęgniarkę, albo przeszkolonego technika w celu optymalizacji jego wpływu na objawy choroby (np. choroby Parkinsona) i minimalizacji ewentualnych efektów ubocznych[7]. Celem dla elektrod doprowadzających sygnały elektryczne do mózgu w leczeniu głęboką stymulacją mózgu choroby Parkinsona jest jądro niskowzgórzowe (łac. nucleus subthalamicus)[8].

ta metoda jest mi znana,ma więcej przeciwników niż zwolenników,obarczona jest sporym ryzykiem a uzyskane efekty nie są zadowalające,poprawa trwa dość krótko.Mnie chodzi o metodę nieinwazyjną,bez naruszania mózgu ale serdecznie dziękuję za wyjaśnienie metody operacyjnej

Amerykanie wyhodowali tkankę odpowiadającą za wytwarzanie dopaminy z komórek.Tkankę tą ''zarażono Parkinsonem".Do tej pory ,nie szło prowadzić badań nad tą chorobą bo taka tkanka występuje tylko w mózgu człowieka.Mam nadzieję że jeżeli udało im się uszkodzić kod genetyczny w tkance zdrowej to i będą mogli go naprawić.

tak,tyle że wszystko nadal jest w fazie badań a żyć coraz trudniej.Nadal nie ma metody leczenia dającej zadawalające efekty.No cóż,pozostaje nam czekać...