P.Jolu wysłałem do Pani e-maila jeśli nie dotarł proszę o informację

Je też szukam kogoś po zabiegi DBS. Moja mama ma mieć konsultację wstępną przed zabiegiem 13 stycznia 2015. Chcę dowiedzieć się jak żyje się ze stymulatorem osobom, które już to mają.

Kto jeszcze ma wszczepiony DBS? Ile jest takich osób w Polsce? Jak Wam się żyje z tym? Czy warto? Odezwijcie się!

Miałem wszczepione dwa stymulatory w maju 2011. Żyje się ze stymulatorami dużo lepiej, bez dyskinez, nie ma wyraźnych stanów off-on, zmniejszyłem ilość zażywanej L-dopy. Dużo zależy od ustawienia stymulatorów. Pozdrawiam Grzegorz

Mogilibyście coś napisać o skuteczności tej metody, zwłaszcza jeżeli komuś pomogła.

Pewnie że moglibyśmy coś napisać. Właśnie coś napisałem
pozdrawiam Grzegorz.

Witam, czy ktoś słyszał o leczeniu skutków choroby Parkinsona ultradźwiękami?
Był któtki reportaż na BBC EARTH o tej metodzie.

Witam. Jestem opiekunem osoby chorej na PD. Nie aż tak dawno skończyła 57 lat a na tę przypadłość choruje już 25 lat. Od zabiegu wszczepienia elektrod minęło 9 miesięcy. Niestety kilka dni po uruchomieniu DBS, miejsce miała kolejna operacja (każda ingerencja w organizm zaostrza PD.) po której nastąpiło krótkie zatrzymanie oddechu i akcji serca. Potem sepsa i niewydolność wielonarządowa, 4 tyg. na tzw. OIOM... Długa historia i jeszcze jedna operacja po drodze... Po wszystkim 2 miesiące rehabilitacji stacjonarnej. Nie można mówić "co by było gdyby", bo nigdy się tego nie dowiemy. Ale mimo ogromu przejść jakość życia chorej uległa mega znaczącej poprawie. Z 2 garści tabletek zostało może pół do wzięcia w ciągu całego dnia. Prawie CAŁKOWICIE wyeliminowane dyskinezy. stany off są widoczne, ale mimo tego jest w stanie chodzić czy się najeść. Niestety nie każdy się do operacji wszczepienia elektrod klasyfikuje. Co chciałbym powiedzieć od siebie, że jeśli jest szansa od losu na tak dużą poprawę stanu zdrowia, to żeby się nie bać zabiegu. Uważam, że jest wart ryzyka (w końcu każdy nawet najmniejszy zabieg jest ryzykowny). Ale też przede wszystkim uwierzyć we własne siły i własne możliwości. Oparcie rodziny, ruch, ćwiczenia, aktywność w życiu domowym i towarzyskim. To utrzyma osobę chorą w dobrym stanie przez znaaaaaaacznie dłuższy czas niż czekanie na to co przyniesie los. Bo niestety można niczego nie doczekać. A wiadomo bardziej się żałuje tego, że się czegoś nie zrobiło mimo możliwości, niż tego, że się spróbowało a się nie udało. Życzę wszystkim chorym na PD wiele wytrwałości, siły i chęci do działania. Pozdrawiam - Łukasz

Dziękuję Łukaszu za ten wpis ja choruję 19 lat i od czterech mam wszczepione dwa stymulatory. Od tego czasu mam owe życie. Jeżeli macie możliwość zapytajcie swego lekarza czy moglibyście się poddać operacji DBS .Ja bardzo polecam . Grzegorz