Daj znać co słychać. Życzę wszystkiego dobrego

czesc moze ktos mi pomoze i doda otuchy moja mama lat 80 tydzien temu miala udar wezwalismy pogotowie i w szpitalu w pierwszy dzien normalnie z nami rozmawiala tylko niesprawna lewa strona na drugi dzien mowila od rzeczy tzn myslala ze jest w domu na nastepny dzien bylam przerazona pielegniarki powiedzialy ze mama sie rzuca ta jedna strona wszystko szarpi i strasznie krzyczy moze ktos mial taki przypadek?kiedy te krzyki sie skoncza?wczoraj jak przyszlismy pocichutku bez przerwy mowila ale ponoc tez wydawala krzyki jak ja sobie dam rade?zaznaczam ze mama ma migotanie przedsionkow i to bylo z tego

Mój mąż tez ma migotanie przedsionków i jest po udarze. Wszystko na tym forum opisałam. Kiedy skończą się krzyki? Nikt na to pytanie Ci nie odpowie bo każde uszkodzenie mózgu różnie przebiega i zależy, które funkcje zostały uszkodzone. Moja mama lat 92 po trzech miesiącach po udarze była w śpiączce i po cichutku odeszła. Miałam troszkę czasu, żeby się z nią pożegnać. Nie martw się na zapas. Pozostaje czekać i mieć nadzieję. Pozdrawiam

Czasami osoby po udarze mają zaburzenia percepcji i mogą mieć problem z "odnalezieniem siebie w przestrzeni" - temu niestety nie służą materace przeciwodleżynowe które z kolei chronią wiadomo przed czym. Dodatkowo patrzenie cały czas na sufit może być irytujące, więc znowu przydatne są zmiany pozycji. Wszystko zależy od tego z czego wynika taki stan pobudzenia. W przypadku problemu z percepcją przydatne jest dostymulowywanie danej kończyny czy obszaru poprzez lekki nacisk, układanie tak, żeby np kończyna miała kontakt z jakimś przedmiotem np wałkiem (ale nie dopuszczanie do ich nadmiernego kontaktu- odleżyny). Wówczas łatwiej jest "zlokalizować" swoje kończyny w przestrzeni. Tak czy inaczej istotne jest określenie przyczyny takiego stanu.
Pozdrawiam!

bardzo chcialam podziekowac panu marcinowi za rady w sprawie mojej mamy ponstapie tak jak pan napisal bo wczoraj dowiedzialam sie ze chyba mame zabierzemy do domu bo stracila pamiec i raczej nie nadaje sie do rehabilitacji czekamy na telefon ze szpitala teraz zamawiam lozko rehabilitacyjne bede postepowac tak jak pan pisze bardzo smutne jest to ze dzien przed szpitalem mialam mame swiadoma a teraz nie mam jej juz w sensie psychicznym bo mysle ze ta pamiec juz chyba nie wroci ale nas mama rozpoznaje i opowiada nam caly czas to co bylo wprzeszlosci jeszcze raz dziekuje panie marcinie gdybowala rady to mysle ze mi pan pomoze

Mi udzielono pomocy ale przy operacji zaczelam umierac i musieli przerwac krwawienie nie zostalo do konca zatrzymane! Po dobie konczyli operacje! Lekarze mowili ze jest mala szansa ze moge nie poznawac nie pamietac nie mowic! Mialam calkowicie sparalizowana cala lewa strone! Przezylam dzis chodze z kula! Czasem sie zawiesze w rozmowie bo zabraknie mi slowa! Moj lekarz mi powiedzial ze nie dawal mi nawet procenta szans na przezycie a ja przyszlam do niego na wlasnych nogach! rehabilitacja to ciezka i dlugotrwala szansa! Twoj wujek jest mlody! Jesli zapewnicie mu rehabilitacje i zeby mial ciaglosc bo wyedy postepy moga sie cofac! Napewno uda mu sie z tego wyjsc!!musicie w to wierzyc i go wspierac dodawac sil do walki! Co do mowy ja mowilam ale lezalam z dziewczyna ktora nie mowila ani slowa! Dzis mowi prawie normalnie! Czasem sie zatnie i mowi wolniej ale mowi!!! Nie mozna tracic nadzieji a wiec rehabilitacja rehabilitacja i jeszcze raz rehabilitacja plus logopeda!!! Nie zalamywac sie i wierzyc bo wiara czyni cuda! Mi reka nie drgala przez1.5roku kazdy mowil juz z nia nic nie zrobisz! Malymi krokami ale ide wciaz do przodu!w tej chwili reke podniose. Jest to dla mnie ogromny sukces, w domu chodze bez kuli! To jest dlugotrwala walka ale warto!!! Zycze sily wujkowi! I powodzenia!mika

Mika, mam pytanie. Tylko podnosisz rękę czy ruszasz też palcami?
Pozdrawiam

Ja mam duza spastycznosc(napiece miesniowe) choc puszcza to nadal mnie to blokuje i poki co nie ruszam palcami! Ale ruchy zawsze zaczynaja sie od barku potem w lokciu nadgarstku dopiero potem palce wiec wierze ze kiedys i palcami bede ruszac! Wierze w to!!! Ja nauczylam sie zyc z jedna reka nie jest to trudne!!! Zaniedbalam ta reke... Skupilam sie na tym by chodzic a reki nie cwiczylam! Teraz to wiem!!! Troche pozno wiec walczcie od poczatku!!! Mika

Witam.
Babcia przeszła udar zakrzepowy 5 dni temu. Leży w szpitalu na OIOM. W pierwszą dobę było z nią w miarę dobrze, kontaktowała, czuła, reagowała tylko nie mówi (paraliż prawej strony twarzy). Od dwóch dni jest coraz gorzej. Dostaje silniejsze leki, większość czasu leży bez ruchu, ciężko oddycha, jest strasznie posiniaczona od wkłuć, ma wkłucie centralne bo nie można znaleźć żyły. Jeżdżę do niej codziennie, myję, rozmawiam z nią, jest karmiona przez sondę, jedną rękę ma przywiązaną bo wyrwa tę sondę. Na jej widok płaczę, bo nie wiem jak jej jeszcze pomóc. Babcia miała zakrzepicę stąd udar zakrzepowy. Strasznie mi jej żal, szkoda, chce mi się wyć. Nie śpię, nie jem, nie potrafię żyć ze świadomością, że ona tak cierpi....