Jest Ci z pewnością bardzo ciężko. nie będę Ci mówić frazesów w stylu, że twoja mama ma jeszcze gorzej, bo to nie jest tak- obydwie strony cierpią. Ja też dałam sobie wejść na głowę, kiedy moja Mama trafiła do domu po udarze- załatwiałam prawie wszystkie formalności, siedziałam z Mamą prawie cały czas.Mama nie mówi, więc nie mogę powiedzieć,żeby się na mnie wyżywała, ale też ma depresję i swoje humory.
Pamiętaj,że musisz być asertywna- powiedz rodzinie jak się czujesz i zaznacz,że problem opieki nie jest tylko twoją sprawą. Pamiętaj, że im bardziej będziesz zmęczona przebywaniem ze swoją Mamą ( bądźmy szczerzy,że to jest męczące i psychicznie i fizycznie), tym gorzej będziesz się nią opiekować- będziesz coraz bardziej sfrustrowana i wycieńczona.
Jeżeli Twoje rodzeństwo nie będzie chciało pomóc Ci w opiece, to niech chociaż dadzą pieniądze na zatrudnienie opiekunki, tak, byś Ty mogła choć trochę odpocząć.
MUSISZ CENIĆ SIEBIE I SWOJE ZDROWIE! Masz dwoje dzieci i im też musisz poświęcać czas i opiekować się nimi,więc to nie jest żadne wytłumaczenie,że twoi bracia też mają rodziny.
Mam nadzieję,że się nie poddasz i przeprowadzisz poważną rozmowę ze swoją rodziną. Na początku będziesz się czuła źle z tym ,że patrzą na Ciebie wilkiem, ale pomyśl o swoim zdrowiu i o tym,że masz dzieci dla których musisz żyć i być zdrowa, a nie wycieńczona i w złym humorze!Ania