Gość 2013-06-24 23:23:23 Witam, w maju tego roku minęły 3 lata od udaru mojego ojca. Udar lewej strony mózgu z przełożeniem na paraliż prawej strony ciała oraz afazję. Mój tata nie mówi już od 3 lat. Mimo, ze zacząl chodzic przy pomocy laski to psychicznie jest coraz gorzej. Jest bardzo nerwowy, pokazuje cały czas na sparaliżowaną stronę i robi agresywne miny. Przepełnia go złość. Coraz mniej widzę w tym człowieku mojego dawnego taty. Miałam nadzieję przez te lata, ze ojcu wróci mowa, ale niestety... jak zebrać w sobie siły skoro człowiek którego tak bardzo kochalam/kocham nie przypomina siebie. Brakuje mi dzisiaj już sił. Niestety wątpie bym mogła już kiedykolwiek porozmawiać z moim tatą. Jest to straszna choroba, która nie daje za wygraną ;(

igulinka 2013-06-26 06:04:48 Gosiu,jesteś bardzo dzielną kobietą.Czytałam Twoje posty jeszcze na "śpiączce".Mam nadzieję,że mojego Tomeczka też uda się chociaż doprowadzić do takiego stanu w jakim jest Twój mężuś.Marzę o tym!Żeby Tomasz mnie poznał,uśmiechnął się.To jest taki dobry człowiek.I ma dopiero 32lata...A powiedz Gosiu ile czasu Twój mąż był bez świadomości?Pozdrawiam

Gość 2013-06-26 21:02:53 Dziękuję wam za odpowiedź. Takie forum dużo daje dla takich osób jak my. Osoby, które nigdy nie miały do czynienia z tą chorobą nie są w stanie zrozumieć tego co dzieje się w naszej psychice. Wiem, że trzeba walczyć dalej, użalanie się nic nie pomoże, a może i jakiś cud się jeszcze stanie... :) chciałabym się podzielić tym co ostatnio zaobserwowałam u mojego ojca (60 lat). Mimo, że cierpi na afazję (nie może mówić, tylko pojedyncze slowa, które powtarza po nas , chyba nie wszystko rozumie, nie pisze i wydawało mnie się, ze również nie czyta) ostatnio pokazywał mi swoją ulubioną książkę o kosmosie i wskazał palcem na konkretne zdania na stronie, abym je przeczytała... po przeczytaniu ich na głos uśmiechnął się do mnie i pokiwał głową. Czyżby jednak potrafil czytać? strasznie mnie to nurtuje... jak przegląda gazetę to mam wrażenie, ze patrzy tylko na obrazki, jednak po tym co się stało nie jestem w stanie poukładać sobie w glowie tego co się dzieje w jego głowie. Pytając ojca wprost zazwyczaj na wszystko kiwa głową... czasem swiatełko w tunelu faktycznie potrafi się pojawić, szkoda tylko, ze jest ta agresja nad którą ewidentnie nie może zapanować...