cwiety7
Jestem przed operacją ... i chyba jeszcze długo będę przed - ale nikomu nie radziłabym rezygnacji z zabiegu. Moje wahania to moja świadoma decyzja - wiem, że grozi mi paraliż (mimo, że lekarz na odwrocie skierowania do szpitala napisał : głuchota psychiczna, słyszy to, co chce usłyszeć..
Wiem też, że może już nic się nie zmienić i do końca będę chodzić z potrzaskanym kręgosłupem, bólami, zawrotami głowy i ... ze swoimi kośćmi. Głupia jestem, wiem (jakby mnie bolał wyrostek, miałabym guza itp. to bym wycięła, ale ta operacja nie sprawi, że z chorych staniemy się jak nowo narodzeni).
Strach chyba będzie naszym stałym towarzyszem
Co do rehabilitacji, to ja (bez rezonansu) stale ćwiczyłam, brałam "prądy", basen itp. Gdy lekarz zobaczył RM to się zdziwił, że jeszcze chodzę i ruszam rękami - zabronił wszystkiego...

Alula trzymam kciuki,
pozytywne nastawienie to połowa sukcesu ;) reszta to pokora i sprawne ręce operatora:)
Kamila, reoperacje są rzadkie, ale jednak się zdarzają.
przed moim pierwszym zabiegiem była tu spora grupa szyjek, które po zabiegach, odbarczeniu odczuwały wielką ulgę. więc tego trzeba się trzymać, ze nie piszą, bo zajęły sie życiem po prostu :).
Nóż mi się w kieszeni otwiera, jak czytam, że niektóre szyjki dziarsko zabieraja się za robienie śliwek tudzież innych powideł. śmiem stwierdzić, że to czysta głupota. 6 miesięcy to bezwzględny nakaz oszczędzania się. wiem, że lekarze mówią często inaczej. nie kuście losu, bo naprawdę nie warto. może się zdarzyć, że wszystko będzie w porządku. ale po co? co i komu udowadniać?
rzddroj,
zespól ogona końskiego to osobna, nieszyjkowa przypadłość. jeśli ktoś Ci ją zdiagnozował to znaczy, że tak jest.
osłabienie kończyn może powodować mielopatia, ale ta jest diagnozowana obrazowo i podczas badania neurologicznego.
Dlaczego pytasz o ogon koński?
ja jestem po dwóch zabiegach na szyjce. mam osłabienie kończyn dolnych, nierówne odruchy. ale do tego mam genetyczną chorobę tkanki łącznej i wiotkość mięśni. więc raczej muszę nauczyć się z tym życ.

szyjka 74
jak funkcjonujesz po tych zabiegach?
co mozesz robic? na co uwazasz?
ja to sie boje ze nie wroce do sprawnosci i nie bede mogl np: drzewa porąbać napalic w kominku,itp:(
ze nie bede mogl robic tego co przed :(
oczywiscie po okresie bezwzglednego oszczedzania sie

Witm WSZYSTKICH bolesnych przed i po i w trakcie ,a i bojących sie.Roana i jak udała sie kawa w zus-ie.Ciekawe z czego Cie wyleczyli.Procetowa dobrze ,że sie trzymasz-pozdrawiam.Na mojej wysepce to bez zmian aby do przodu.Pracuję i sie rechabilituje prywatnie masaz klasyczny.Poza tym uwazam co i jak robie tj ABC-nasze mam je w glowie.A ci co sie boja niech cos z tym zrobią bo ból moze stac sie nie do zniesienia -co wtedy? Podjołem decyzje co do operacji i nie żałuje.......przestalem gdybac co by gdyby-to nakreca nasza psychike tak ,że dekielek może się poluzować.Warto o tym pamietać bo sami możemy sobie strzelic w kolano.DUŻO WYTRWAŁOŚCI WAM ŻYCZĘ.....mi sie udalo...

Witam wszystkich;)
Od dłuższego czasu jestem czytelniczką forum i w końcu postanowiłam się dołączyć.
Jestem po operacji (13 września 2015) czyli świeżynka. Miałam operowane C5-C6-C7, dwa implanty i stabilizacja.
Próbuję żyć w nowej rzeczywistości, ale nie jest to łatwe. Teoretycznie wiem czego mi nie wolno, ale tak nie do końca.
Podpowiedzcie jak radzić sobie z codziennością?
Pozdrawiam DoRe

czytam i oczom nie wierze
Gdzie szyjkowe ABC? poczytajcie, wszystkie informacje sa na forum
duzo Wam nie wolno po operacji i trzeba miec tą wiedzę, chyba ze chcecie miec znowu problemy
Odnośnie problemów z nogami-występują przy mielopatii, czyli ucisku na rdzeń. To ja mialem wątpliwą przyjemność poznać ten przypadek-po operacji objawy ustąpiły w stopniu zadowalającym, ale nie do konca. Im dłużej sie czeka tym wieksze spustoszenia w rdzeniu, dodam ze nieodwracalne-ucisniete tkanki rdzenia po prostu obumierają i niestety nie regenerują się.
Co do zycia po to jest wspaniale uwolnić sie od dolegliwości. Zycie jest troche inne, ale smakowitsze. No i trudniejsze bo dochodza regularne cwiczenia(ale dla mnie akurat to zaleta)
pozdrawiam wszystkich
Grzegorz

apropo ABC szyjek to ono obowiązuje już cały czas po zabiegu czy tylko do momentu jak wszystko sie dobrze zrośnie??
bo jak czytam ze nie mozna bedzie uzywac wiertarki czy rozbić kotleta czy juz nigdy nie poplywac kajakiem to jakoś smutno sie robi:(

gogole czy to znaczy, że miałeś ucisk rdzenia w odcinku szyjnym, i przy tym osłabienie i ból nóg ? Ja mam zmiany w szyjnym i lędźwiowym, odcinek lędzwiowy po zabiegu 3 lata temu. w chwili obecnej na rezonansie wyszła rewypuklina na operowanym segmencie. W szyjnym 2 lata temu w opisie było napisane, że jest modelowanie rdzenia, a obecnie po rezonansie tego zapisu nie ma, więc nie wiem czy już rdzeń nie jest modelowany czy raczej radiolog to przeoczył.Objawy mam różne, o różnym nasileniu, ale nie ciągłe, raz boli bardzo innym razem prawie wcale, choć tych ostatnich jest raczej mniej. Wizytę u operatora mam w grudniu, a temat mnie nurtuje :)

Znalazłam kilka cennych wskazówek ;) ale szybkie przejrzenie wszystkich stron jest niemożliwe, tym bardziej, że muszę się oszczędzać;))))
Chciałabym dopytać, jak wygląda sprawa prowadzenia samochodu po operacji, jakie są Wasze doświadczenia w tym względzie.
Pozdrawiam Forumowiczów
Dora

PRZYPOMNIENIE ABC OD ZOSI:
ABC- SZYI
1.Nie dźwigać ciężarów.[1-2 kg - 3-na każdą rękę czyli stopniować]
2.Unikać czynności wymagających wysokiego unoszenia dłoni [wieszanie firan ].
3.Unikać biegania, jazdy terenowej rowerem, kajaków, nart.
4Unikać mocno pochylonej pozycji przy pisaniu, prasowaniu, jazda rowerem, myciu naczyń.
5.Komputer, kołnierz o ile zaleci lekarz, monitor na wysokości oczu.
6.Ogladanie TV w fotelu z wysokim oparciem głowy rąk i oparcie lędźwiowe, głębokie siedzisko.
7.Zwalczaj nadwagę !
8.Przy oglądaniu i czytaniu unikaj pozycji leżącej z szyją ugiętą ku przodowi na małej poduszce, chyba że z podparciem tułowia.
9.Unikaj mycia kafelek na ścianach łazienki i kuchni, czy zakamarków na podłogach wymagających skręcenia i pochylenia ciała.
10.Unikać podnoszenia czegokolwiek z podłogi w pochylonej pozycji-należy najpierw przykucnąć.
11.Spanie na zbyt miękkim materacu, zmieniaj jego ułożenie co 3-mce.
12.Nie wykonuj szybkich i ekstremalnych ruchów [nagłych ].
13. Unikać przeciągów.
14.Nie przeciążać organizmu-wysiłek dostosować do swoich ograniczeń.
15.Nie krzyżuj nóg.
16.Unikaj długotrwałego przebywania jednej pozycji, zmieniaj co 15 min.
17.Mikro wstrząsy szkodzą-mikser, młotek, wiertarka, tłuczek do mięsa.
SŁUCHAJ WŁASNEGO CIAŁA I LEKARZA>>>OSTROŻNIE!!!!!!
operowany kręgosłup ma usztywniony jeden/dwa poziomy, ktore w normalnych warunkach współpracują z resztą kręgów. po zroście z implantem, który następuje ok.6 miesięcy po wszczepieniu, funkcje ruchomości w zupełności przejmują sąsiednie poziomy. szybciej niż zwykle ulegają popsuciu, więc nie należy robić z siebie bohatera narodowego i trzeba nauczyć się odpuszczać. to znaczy próbować, co można. jeśli tylko pojawią się objawy występujące przed operacją, o różnym nasileniu, to znaczy, że nasz organizm mówi "ODPUŚĆ BARANIE, BO MNIE ZEPSUJESZ". Nie ma jednej odpowiedzi na pytanie, co mozna a czego nie. słuchac siebie. dźwiganie odpada, choć Piotruś dźwiga i daje radę ;)
ja jestem dwa lata po zabiegu, 1,5 po drugim i jest źle. oszczędzałam się, ale też szybko chciałam wrócić do sprawności. nie mogłam sobie wyobrazić, ze nie będę mogła biegać, jeździć na rowerze, pływać itp. nauczyłam się prosić o pomoc. każdy ruch głowy do przodu wywołuje drętwienie, zimną, białą rękę, ból, pieczenie obu kończyn, promieniowanie do łopatek.niedowład. jak jadę autem bez kołnierza i nieopatrznie skręcę głowę cofając to blokuje mi się szyjka i dooopa blada. to u mnie. mam skierowanie na trzeci zabieg. chyba w ramach experymentu medycznego pt. "ile nacięć wytrzyma kręgosłup szyjny".
ale ja pewnie jestem nietrafionym przypadkiem. są osoby, które wioda w mierę normalne życie.
więc jeśli po zabiegu jest lepiej to po pierwsze: daj się okostnić implantowi, po drugie, zapamiętaj, że on jest chory i nie możesz robić tego, co kiedyś w 100%. usunięto dolegliwość, nie przyczynę. dyskopatia jest nieuleczalna i postępująca. w jakim tempie - to zależy tylko od nas.
uff, ale się rozpisałam ;) nie dajcie się! szyjki w górę :)