Osoby w spiaczce po spiaczce takie ktore same nie daja rady tego robic

Ja myślę że Wasz bliski szybko będzie robił postępy. Stan Waszego bliskiego który opisujesz jest b. dobry moim zdaniem. Teraz czas i dużo pracy a wszystko będzie dobrze. Trzymam kciuki i życzę powodzenia. Ps. Po opuszczeniu rehabilitacji za terapie neuropsychologiczna trzeba płacić prywatnie, ponieważ nie ma refundacji dla osób dorosłych po urazach głowy lub NZK - przynajmniej w Polsce. Chyba że się jest alkoholikiem lub narkomanem wtedy za darmo. Naszych śpiochów traktuje się inaczej ..... oprócz walki o bliskich niestety trzeba walczyć również z naszym systemem. Madzior

Niestety tak:( Madzior masz moze jakies porady jak pobudzic jego pamiec? Mamy zamiar wziasc zdjecia gdy tam będziemy.dodam ze umie wskazac na zdjeciach osoby oraz ich imiona/nazwiska lecz narazie pokazali mu tylko takie profilowe z Facebooka. Wczoraj zrobil tez postęp wyrazajac swoje uczucia mowil ze teskni kocha itd do swojej partnerki,byla w szoku powiedziala ze wraca jej ukochany

Twój bliski robi duże postępy, rewelacja. Na pamięć i intelek oprócz rozmów, zdjęć, można próbować dać do przeczytania krótki tekst, będzie wiadomo czy z tym jest ok i czy ze wzrokiem jest dobrze. Potem można próbować z pisaniem, pokazać zegarek z cyframi rzymskimi i żeby podał godzinę. Jeśli któreś z czynności nie potrafi, pomagać. Mówić kto na zdjęciu, ta litera to np a, pytać czy pamięta konkretne zdarzenie jeśli nie to opowiedzieć mu o tym, a sam coś sobie przypomni. Dobrze, żeby wiedział co się obecnie dzieje wśród rodziny, znajomych, w kraju, na świecie. Tak my robiliśmy z naszym synem. Nie mógł przyjmować nonotropilu i dopenesanu ze względu na drgawki więc neurolog polecił suplement diety citotrop. Dużo czytałam o cholinie i daje dobre rezultaty. Wszystkiego trzeba próbować, pozdrawiam.

Zwykle rzeczy dnia codziennego tzn. Bardzo ważne jest zachowanie odpowiedniego rozkładu dnia. np . konkretnie określone pory co do śniadania, higieny, rehabilitacji, obiadu, ćwiczeń z rodziną. CODZIENNIE pytajcie Waszego bliskiego kiedy się urodził , jaki jest dzień. Jeśli ma trudności pomagajcie. Kartka papieru i proście o jego podpis o datę urodzenia i proste zadania matematyczne. Kolejność miesięcy. Zdajcie się na intuicję i sami zobaczcie czego potrzebuje. Ja mojemu bratu codziennie mówiłam co sie stało i dlaczego jest w szpitalu. Mimo tego że był z nami w logicznym kontakcie to "prawdziwe przebudzenie " nastąpiło po 2 miesiącach. Wyglądało to tak: pewnego ranka się obudził na sali rehabilitacyjnej zobaczył tatę (byliśmy z nim dzień i noc na zmiany) i pomyślał tak....co ja tu kur....robie? o co chodzi? gdzie ja jestem? Czemu tata śpi na krześle? Mimo tego że dzień wcześniej odpowiadał nam że wie co sie stało. Potem już poszło wszystko w ekspresowym tempie. Brat miał wypadek 17marca. Dzisiaj chodzi o kuli , pamięć wróciła, jest praktycznie taki jak przed wypadkiem. Pozostał strach przed drogą i samochodami. Włożyliśmy w rehabilitacje mnostwo pracy , walki z lekarzami. Wiem jedno o bliskiego musi walczyć rodzina jeśli odpuści i nie będzie kontrolować służby zdrowia to nie będzie dobrze. oczywiście na swojej drodze spotkaliśmy wielu cudownych lekarzy , dzięki którym mój brat żyje ale również takich którzy zcertolili by robotę tych pierwszych. Kontrolowalam każdą kroplówkę , każdy lek , domagała się konkretnych leków i konkretnych działań rehabilitacyjnych. I WYGRALIŚMY czego i Wam życzę. Madzior

Jeszcze jedno bardzo ważna jest dieta. Mózg potrzebuje bardzo dużo kalorii. My pogadaliśmy 4000 k. Podstawą są orzechy włoskie, łosoś i dużo dużo wody. Zaprzyjaźniony Neurolog nam powiedzial że dla mózgu paliwem w takim stanie jes woda. Mózg musi byc nawodniony.Madzior

niestety moja mama tydzień po przebudzeniu zmarła, marlena. pozdrawiam i trzymam kciuki za waszych bliskich

Dzieki Madzior za wpis. W nast tygodniu bliski ma jechac na 6tygodniowa rehabilitację.

Urodziłam. Michalinka jest zdrowa i bezproblemowa... Szkoda, że tatuś jeszcze nie może jej zobaczyć... To już niemal 4 miesiące w śpiączce.. nic się ostatnio nie zmienia. Szukam sposobu na unormowanie oddechu, bo ciągle podłączają pod ten respirator.... Boję się o niego i ten strach zabiera mi energię, a wiem, że muszę wierzyć w niego z całych sił. Rusza się tak fajnie... I ustami i językiem i powieki mrugają... Tylko czemu on nie chce och otworzyć..

Zapomniałam się podpisać - Agnieszka