Gość 2015-05-09 04:48:45
19maja 2014 roku moja kochana mama dostała napadu padaczkowego na ulicy. Dwie godziny później sor tj i wyszło guz w lewym płacie czołowym. 25 maja operacja. Udana. Mama zamieszkała ze mną i moją rodziną. 6 tygodni później radioterapia z Temodalem. Znów zaczęła mieć problemy z pamięciom i była strasznie rozdrazniona. W domu koszmar. Krzyczała,wyzywała. Po nocach chodziła po klatce schodowej, odkręcała wodę, gaz. Dzieci sterroryzowane strasznie. Biła mnie .We wrześniu kontrolne badania nie wykazały wznowy. Tylko duże pola degradacji mózgu. Kolejne chemie cofnięte z powodu złych wyników. Skierowanie do hospicjum. Na początku nie było o tym mowy ale pękłam jak zdałam sobie sprawę że mama jest zagrożeniem dla siebie i najbliższych. Jest tam dalej czasem mnie poznaje. Rodzina mamy i znajomi wykleła mnie .,,Ja jedyna córka oddałam ją".Nikt ani razu nie spytał się czy mi pomóc. Tylko oceniać każdy potrafi. Serce boli ale co miałam zrobić. Dalej trwamy. Staram się poświęcić jej jak najwięcej czasu i być z nią. Ludzie muszą sobie zadać s***8/prawę że hospicjum to nie umieralnia tylko godne życie na końcu.

Gość 2015-08-03 19:06:50
u mojej mamy zaczęło się od bólu głowy, potem straciła przytomność. pojechaliśmy do szpitala, zrobili tomograf. glejak 3 stopień. operacja w Nowej Soli w 2012- wycieli wszystko co wydało im się podejrzane
... mama czuła się nawet dobrze. Potem radioterapia. Wszystko wydawało się być dobrze. aż w końcu rezonans pokazał w znowu. i kolejna operacja. Zbadano wycinek. glejak się zezlosliwil. miesiąc po operacji kontrolny rezonans guz odrosl dwukrotnie. chemia temodalem. pół roku wzglednego spokoju. później kolejnyrezonans. chemia nic nie dała. wiec zmiana chemii na PCV w styczniu 2015. mama czuje się fatalnie, ma złe wyniki krwi. a od dwóch tygodni nie może chodzić o własnych siłach. prawie cały czas śpi. a jak nie śpi to ma urojenia i omamy. jest agresywna, krzyczy wyzywa bez powodu. wezwalismy lekarza.... skwitował tylko: "to już koncowka" wykonano tomograf. guz się rozrasta na cały mózg. onkolog powiedzial ze "szybko idzie".... brak mi słów nie mam już siły. patrząc na ukochaną mamę jak znika z dnia na dzień....