Zosiu dzięki za te namiary - Białe Blota to rzut beretem ode mnie;) jeśli chodzi o ten link do osteopaty.... będę też próbowac...wsyzstkiego co się da!! oczywiśie w granicach szyjkowego rozsądku....
Ja podobnie jak Ty jestem pasjonatką swojego zawodu a zajmuję się naukowo dialogiem społecznym i komunikacja i podobno bywalam w tym ekspertem a tu kurna olek za nic nie moge sie skomunikowac z moją szyjką, na nic te doktoraty, ksiązki artykuły, kiedy natura przerasta...
ale coż...po lekturze postow wcześniejszych Irkowych postanowilam że troche powalczę, nie poddam się , w kryzysowej sytuacji rodzinka wesprze finasowo (jak obiecali) o "od ręki" oby nie!!!
Bogna! Znam Ciebie tylko z postów które śledzę pasjami, w ogole to ostatnio jedyna moja lektura,naukowe teksty poszly w kąt...nie umywają się...;)) Ale jestem pod wrażeniem Twojego optymizmu i podejścia do zycia, niejeden sfrustrowany pedagog móglby sie tu wiele nauczyc!!
Dzięki Wam!
Pozdrówki
Ela

Ela - dziękuję. Ja, podobnie jak Ty czy Zosia, też jestem pasjonatką swojego zawodu. Pracuję z ludźmi, którzy osiągnęli maksymalny poziom frustracji. Co robić, takie są konsekwencję nieradzenia sobie w sytuacjach trudnych. Poziom stresogennych emocji, często znacznie wyższy od poziomu inteligencji i niezależnie od posiadanego IQ , ludzie popadają w stany z którymi sobie nie radzą, wówczas pojawiam się ja... i zaczynam walczyć z demonami. Ot taka pasja.
Nie jestem zdziwiona Twoim rozczarowaniem spowodowanym brakiem porozumienia, komunikacji, z Twoją szyjką. W chaosie, a taki stan teraz Tobie towarzyszy, ładu nie osiągniesz bez systematyzacji. Tak więc, moja skromna rada, zacznij od planu działania. Panika jest złym doradcą a radykalne rozwiązania, operacja, zostaw jako rozwiązanie ostateczne. Ja walczyłam około 10 lat rehabilitacją zanim poddałam szyjkę tuningowi. Rehabilitacja li tylko ze sprawdzonymi fachowcami. Często ci, którzy posiadają wiele tytułów naukowych są teoretykami...i fajnie, że są ale praktyczne doświadczenie poparte sukcesami jest bezcenne. Mam nadzieję, że ogarniesz niebawem i zaczniesz działać. Działać rozsądnie i bez paniki. Dyskopatia mądrze prowadzona, pozwala zupełnie fajnie żyć. Powodzenia w działaniu dla Ciebie. Pozdrawiam.
Bogna

Agachrab..no to troche przeżylas tych róznych objawów;( ale zaraz po tej rwie - jakiś czas miałas spokój? Wiesz, ja tak drążę, szukam, czytam, konsultuję, bo to dopadło mnie znienacka;( i chciałabym odsunąc troche chociaz tę operację .
Elbo, po rwie miałam przez dłuuugi czas spokój.Prawie trzy lata nic się nie działo. Po tym czasie zaczęły się zawroty głowy i wyciszyły na kolejne 2 lata po rehabilitacji. Myślę,że przy mądrej ostrożnej tehabilitacji Ty również możesz nie mieć większych objawów i odsunąć wizję operacji na plan dalszy. oczywiście konsultuj to wzystko ze specjalistami. Głowa do góry ( nie dosłowie). Myślami i stresem niestety możemy się nabawić objawów somatycznych, które tak naprawdę nie będą pochodziły od kręgosłupa lec z naszej psychiki. Więc staraj się jak najwięcej zajmować innymi sprawami, tak aby nie mysleć tylko o dyskopatii.
Zosiu, dzięki za link. Poczytałam sobie. Miałam już robione badanie przepływów (Dopplerowski) w czerwcu ubiegłego roku. Przepływy były o.k. ale tętnice mam dość wąskie lecz bez zmian miażdźycowych.
Przeczytałam w artykule, do którego link mi przesłałaś, że takie badanie powinno się robić nie tylko w pozycji fizjologicznej lecz także przy skręceniu głowy. No właśnie, nie wieedziałam wcześniej o tym. Ja miałam robione badanie tylko w pozycji fizjologicznej. Nie wiem więc, czy np w skręcie szyi moje przepływy byłyby prawidłowe.
Zosiu, czy jeśli mam ucisk na tętnice czy żyły szyjne, to podczas operacji można to jakoś poprawić?
pozdrawiam wszystkich

Witam wszystkich rzeczywiście Bogna z mojego adresu uciekła małpka już poprawiam bohdan403@wp.pl teraz napewno dobrze sorki z apomyłkę czekam na wieści ...Cieszę się ogromnie że Stokrotka wraca do formy,kiedy słyszę że ktoś czuje się dobrze po operacjito tak jakbym sama była po-SUPER

Dziękuję Zosiu za szybką odpowiedź. Pozdrawiam Wszystkie szyjki zarówno te PRZED i PO zdrówka :) Edyta

witam :)
Piotrze dzięki za odpowiedź, mój nie proponował dwóch poziomów, więc poddaję się całkowicie jego wiedzy i umiejętnościom.
Karolina, tak jak już min. pisał Piotr, żaden neurochirurg nie daje gwarancji.
Z moim "nowym" rezonansem byłam u dwóch neurochirurgów, pierwszy nawet nie spojrzał na płytkę, tylko po opisie roztaczał przede mną wizję niezwykle skomplikowanej i niebezpiecznej operacji, która w wyniku niepowodzenia(niezależnie od umiejętności operującego!) może wiązać się z całkowitym niedowładem, a nawet śmiercią...tak właśnie mi powiedział. Aaa... i jeszcze poinformował mnie,że nie tylko ja, ale i ktoś z rodziny musi podpisać oświadczenie,że jest świadom takiego ryzyka. I jak takiemu powierzyć swoje życie?...

Zwężenie tętnic szyjnych, czyli naczyń, które doprowadzają krew do mózgu, jest jednym z powikłań uogólnionej miażdżycy. Ponieważ stan ten może prowadzić do poważnych i niebezpiecznych powikłań, jak na przykład udaru mózgu, dlatego tak niezwykle ważna jest jego etiologia, objawy, diagnostyka oraz leczenie.
Etiologia zwężenia tętnic szyjnych
Przyczynę ponad 90% zwężeń lub niedrożności tętnic szyjnych stanowi miażdżyca. Blaszki miażdżycowe lokalizują się zwykle w okolicach podziału tętnic - najczęściej w obrębie opuszki tętnicy szyjnej wspólnej i w odejściach tętnic szyjnych wewnętrznej i zewnętrznej. Rzadziej zaś w początkowym odcinku tętnicy szyjnej wspólnej. Z pozostałych, rzadszych przyczyn zwężeń tętnic szyjnych należy wymienić zagięcia kątowe, dysplazję włóknisto-mięśniową, rozwarstwienie, zmiany po radioterapii oraz urazy.
Obraz kliniczny zwężenia tętnic szyjnych
Zwężenia i niedrożność tętnic szyjnych mogą przebiegać bezobjawowo lub mogą przyjmować postać charakterystycznego zespołu objawów neurologicznych:
Zaburzenia ruchowe - obejmują niedowłady oraz porażenia kończyn po stronie przeciwnej niż zwężona tętnica. Dotyczy to częściej kończyny górnej niż dolnej.
Zaburzenia czuciowe - obejmują znieczulenie lub przeczulicę skóry oraz parestezje czy mrowienia. Dotyczą najczęściej twarzy i kończyny górnej, rzadziej kończyny dolnej, Podobnie jak zaburzenia ruchowe, występują po stronie przeciwnej niż zwężona tętnica.
Zaburzenia mowy - obejmują zaburzenia zarówno ruchowe, jak i czuciowe o typie afazji. Najczęściej mają jednak charakter mieszany z przewagą komponentu ruchowego. Zaburzenia mowy występują w przypadku niedokrwienia dominującej półkuli mózgu.
Zaburzenia widzenia - najczęściej krótkotrwałe zaniewidzenie jednooczne po stronie zwężenia tętnicy. Może być to całkowita chwilowa ślepota, połowiczny lub kwadrantowy ubytek w polu widzenia lub zmniejszenie ostrości widzenia.
Objawy niespecyficzne przy zwężeniu tętnic szyjnych
Objawy niespecyficzne - jest to grupa niecharakterystycznych objawów spowodowanych niedokrwieniem mózgu, takich jak: bóle i zawroty głowy, zaburzenia świadomości, szum w uszach czy zaburzenia równowagi. Czasem w badaniu fizykalnym stwierdza się szmer nad tętnicą lub tętnicami szyjnymi (zwykle w okolicy kąta żuchwy), który powstaje przy zwężeniach około 50%. Przy ciasnych zwężeniach w około 90% szmer zazwyczaj nie jest słyszalny.
Rozpoznanie zwężeń tętnic szyjnych
Wśród badań pomocniczych, które umożliwiają rozpoznanie zwężenia tętnic szyjnych znajdują się:
USG z kolorowym dopplerem, co pozwala zlokalizować zmianę oraz ocenić stopień zwężenia i morfologię blaszki miażdżycowej.
Arteriografia konwencjonalna z dotętniczym podaniem środka cieniującego jest uznawana za "złoty standard" w diagnostyce zwężenia tętnicy szyjnej. Ze względu jednak na ryzyko poważnych powikłań powinno się ją wykonywać jedynie w sytuacji, gdy inne badania obrazowe, takie jak USG, angio-TK czy angio-MR, nie pozwalają jednoznacznie ocenić stopnia zwężenia.
TK i MR głowy.
Leczenie zachowawcze przy zwężeniu tętnic szyjnych
Leczenie zachowawcze obejmuje:
zwalczanie czynników ryzyka miażdżycy,
leczenie przeciwpłytkowe (kwas acetylosalicylowy, klopidogrel lub tiklopidyna, w celu zmniejszenia ryzyka powikłań miażdżycy i zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych).
Leczenie inwazyjne zwężenia tętnic szyjnych
Celem leczenia inwazyjnego jest zmniejszenie ryzyka udaru mózgu u chorych z istotnymi hemodynamicznie zwężeniami tętnic szyjnych.
Wśród metod znajdują się:
operacyjne usunięcie blaszki miażdżycowej powodującej zwężenie (endarterektomia),
plastyka wewnątrznaczyniowa tętnicy z wszczepieniem stentu.
W większości przypadków możliwe jest leczenie każdą z metod. Metodą preferowaną jest jednak endarterektomia. Istnieją jednak sytuacje, kiedy koniecznie jest zastosowanie leczenia wewnątrznaczyniowego. Jest to zatem postępowanie z wyboru w przypadku:
zwężenia kwalifikującego się do leczenia inwazyjnego u chorych z ogólnymi przeciwwskazaniami do operacji,
zwężenia niedostępnego dla chirurga z przyczyn anatomicznych,
nawrotu zwężenia tętnicy szyjnej wewnętrznej po udrożnieniu (restenoza),
zwężenia po radioterapii.
Wskazania do leczenia inwazyjnego obejmują:
zwężenie światła naczynia >70% u chorych po TIA (przemijający atak niedokrwienny) lub udarze mózgu niepowodującym niesprawności albo jeśli współistnieje >70% zwężenie tętnicy szyjnej wewnętrznej po stronie przeciwnej,
zwężenie 50-69% u chorych z objawami niedokrwienia mózgu lub u których wystąpiły objawy oczne w ciągu ostatnich 3 miesięcy, jeśli współistnieje kilka czynników ryzyka sercowo-naczyniowego,
zwężenie >70% u chorych objawowych oraz u chorych bezobjawowych kwalifikowanych do operacji wszczepienia pomostów aortalno-wieńcowych lub operacji tętniaka aorty.
Przeciwwskazania do leczenia inwazyjnego
Przeciwwskazania do leczenia inwazyjnego obejmują:
zły stan ogólny chorego, najczęściej wynikający z chorób dodatkowych (niewydolność krążenia u chorych po zawałach mięśnia sercowego
ciężka niewydolność nerek, zaawansowany proces nowotworowy,
udar mózgu z masywnymi niedowładami, które nie ustępują w ciągu 6 miesięcy i uniemożliwiają normalne funkcjonowanie chorego,
niedrożność tętnicy szyjnej wewnętrznej.
Według niektórych lekarzy przeciwwskazanie stanowi również tętniak wewnątrzczaszkowy ze względu na wysokie ryzyko krwotoku po udrożnieniu tętnic szyjnych oraz długa blaszka miażdżycowa, której koniec jest niedostępny w czasie operacji.
Należy podkreślić, że wiek nie stanowi przeciwwskazania do leczenia operacyjnego.
Jak w przypadku każdego zabiegu, tak również w procedurach leczenia inwazyjnego zwężeń tętnic szyjnych istnieje możliwość wystąpienia powikłań, zarówno ogólnych, jak i miejscowych. Częstość ich występowania zależna jest od stanu ogólnego chorego oraz oczywiście od doświadczenia lekarza.
Najczęstsze powikłania ogólne to: zaostrzenie choroby wieńcowej serca i zawał, pooperacyjny spadek lub wzrost ciśnienia tętniczego, zaburzenia rytmu serca, niewydolność oddechowa i niewydolność nerek.
Do powikłań miejscowych zalicza się: krwawienie i krwotok z rany pooperacyjnej, ostry zakrzep operowanej tętnicy, uszkodzenie nerwów obwodowych, zaburzenia neurologiczne, objawy przekrwienia mózgu, zakażenie rany pooperacyjnej i krwotok wewnątrzczaszkowy. Powikłania odległe które pojawiają się zwykle po kilku miesiącach lub latach to nawrotowe zwężenia tętnic szyjnych oraz tętniaki rzekome.
Jak zauważycie w cytacie który tu zamieściłem jest wiele objawów wspólnych z dyskopatią dla tego trzeba przeprowadzać zawsze kompleksowe badania . Pozdrawiam

Agnieszko, zaburzenia przepływu w tętnicach kręgowych przy dyskopatii mogą być spowodowane mechanicznym uciskiem przez osteofity(narośla kostne na trzonach kręgowych), masę dyskową lub niestabilność.
Tętnica kręgowa przebiega przez wyrostki poprzeczne kręgów. Wszystkie struktury anatomiczne nie mają zbyt dużo miejsca i są przystosowane do warunków fizjologicznych. Jakakolwiek patologia w tym odcinku zawęża miejsce a niestabilność (nadruchomość) może powodować w określonych pozycjach ucisk mechaniczny dający gwałtowne niedokrwienie a tym samym skłonność do omdleń, zaburzeń słuchowo-wzrokowych.
OCZYWIŚCIE,ŻE OPERACJA JEST SKUTECZNA W USUNIĘCIU PRZYCZYN I USTAPIENIU OBJAWÓW.
Tętnice doprowadzaja krew do poszczególnych organów, żyły odprowadzają.
Takie zaburzenia z powodu dyskopatii dotyczą tętnic kręgowych. Głowa jest zaopatrywana również przez tętnice szyjne i one spokojnie kompensują przepływ w takich krótkich momentach zaburzeń więc nie ma strachu.
Agnieszko, nie wiem czy taka sytuacja dotyczy również Ciebie ale jest potencjalnie możliwa i dlatego o niej wspomniałam.
Ja przed operacją miałam również wykonany rtg czynnościowy w przodo i tyło pochyleniu żeby zdiagnozować niestabilność.
Nie nam oceniać zakres zaleconych badań przez lekarzy bo wskazania są indywidualne. Ale dobrze jest posiadać trochę wiedzy na temat swojej choroby żeby łatwiej było podejmować z lekarzem rozmowę na temat leczenia,rokowań itp.
Nie zawsze popłaca wizyta w pozycji potulnego baranka, warto rozwiewać watpliwości w gabinecie, nieraz o coś podpytać, delikatnie zasugerować czy może...czy nie warto by...To nasze zdrowie i nasz troska o nie.
Ostateczne decyzje dotyczące zakresu operacji i sposobu zaopatrzenia i tak są podejmowane na stole operacyjnym ale poprzedzająca diagnostyka może być pomocna.
Unerwienie i ukrwienie anatomicznie jest typwe ale każdy z nas jest indywidualnością.
Ktoś wcześniej napisał,że lekarz kwestionował dyskopatyczne pochodzenie bólu głowy.
To zdaje się mało kompetentny lekarz.
Kiedyś opisywałam przebieg swojej komisji ZUS kiedy to orzeczniczka powiedziała- panią tak nie może boleć, ja jestem neurologiem i ja wiem. Byłam wtedy w mega bólowo-neurologicznym stanie-oj się zadziało a głos mam donośny i nerwy zerwały się z wodzy.
Moja reakcja okazała się skuteczna.
Ta historia na boku ale po to uzmysłowić, że nie zawsze trzeba poddawać się bezwzględnie jednej opinii. Nieraz poprosu jakiś pomysł nie zrodzi się w głowie lekarza a niekiedy jest to ignorancja.
http://www.everything-virtual.org/a1rc150_pl.html
Po prawej stronie w linku widać przebieg tętnicy kregowej
http://www.terapiamanualna.eu/dyskopatia.html
Tak wyląda dokonane wypadnięcie jądra miażdżystego. Jak wiadać jest tam dosyć ciasno.
Nie wiem czy nie za dużo,, dramatugii'' na niedzielne południe.
Poza wszystkim radosnego dnia i jak najmniej bólu Z.

Witam radośnie szyjkowe grono :)
Janusz - jak miło, że się uaktywniłeś :)
anianit - rozumiem doskonale Twój niepokój i obawy, zwłaszcza po takiej wizji jaką roztoczył przed Tobą lekarz. Jakiś czas temu, dokładnie to 10 lat temu, miałam wykrytą chorobę - nowotwór kości czaszki....rozpoczęłam poszukiwania szpitala, kliniki w celu podjęcia leczenia. Pisałam już wcześniej o tym ale dla poprawy Twojej oceny napiszę raz jeszcze.
W trakcie tych poszukiwań, wielu, znanych neurochirurgów odsyłało mnie z kwitkiem, nikt nie był w stanie podjąć się usunięcie chorej kości czaszki oraz uzupełnienie ubytków materiałem zastępczym. Jeden bardzo znany prof. neurochirurgi roztoczył przede mną wizję postępowania choroby oraz konsekwencji z tym związanych. Utrata wzroku, mowy, czucia, słuchu, myślenie itd. aż do końca...Nie ukrywam, że bardzo mnie to zdołowało. Po takiej konsultacji miałam najgorsze myśli i pytałam siebie co z tym zrobić. Po kilku dniach otrzepałam się z czarnych myśli i podjęłam ponowne poszukiwania rozwiązania. Udało się. Spotkałam na swej drodze lekarza, wówczas jeszcze nie profesora oraz zespół neurochirurgów, którzy z nim współpracowali. Umówiłam się na wizytę. Poinformowano mnie, że mam czekać na odpowiedź około 14 dni. Po 10 dniach otrzymałam zaproszenie na leczenie...trwało, walka nie była łatwą i bezbolesną ale się udało. To co widać na zdjęciu to dzieło zespołu, którym kierował Pan prof. Maksymowicz. Operacji w sumie było kilka, główną, usunięcie chorej kości czaszki oraz uzupełnienie materiałem zastępczym wykonano profesjonalnie. Jak nie poinformuję o tym, że mam dużą część czaszki sztuczną, tego nikt nie rozpozna. Operowali mnie zespołowo, dr. Barczewska, dr. Sobieraj pod kierownictwem prof. Maksymowicza. Nie obyło się bez powikłań, moja operacja była doświadczeniem ale warto było. 6 października 2013 mija 10 rocznica a ja mam się dobrze. Nie położyli mnie intelektualnie. Nie mam ubytków neurologicznych. Materiałem zastępczym, jakim uzupełniono moją część usuniętej czaszki jest akryl. Całkowicie obojętny dla organizmu. Nie wchodzi w reakcję z płynem rdzeniowo - mózgowym. Nie trzeba wymieniać z upływem lat. Tak więc pisząc, o tym , że warto szukać prawdziwych specjalistów, wiem o czym piszę. Z własnego doświadczenia wiem, że warto. Są lekarze z powołania, zaangażowani w swoją pracę. Pozdrawiam serdecznie i nie trać wiary. Będzie dobrze bo TY tego chcesz.
Bogna

Witam wszystkich
Zosiu i Januszu, bardzo dziękuję wam za tak wyczerpujące odpowiedzi na mój post. Odpowiedź Janusza trichę mnie przeraziła, ponieważ mam predyspozycje rodzinne do miażdżycy. Moja mama w wieku 41 lat zmarła prawdopodobnie na wylew i to mnie przeraża. Ja mam teraz tyle lat co ona i ... mam nadzieję , że mnie taki sam koniec nie spotka. Podczas badania Dopplerowskiego lekarz nie stwierdził blaszek miażdżycowych w tętnicach żyjnych, ale może są one gdzieś niżej i przez to mam te tętnice wąskie? Chyba zaczynam się wkręcać.
Zosiu, dziękuję Ci za tak dokładne informacje. Pierwszy raz zobaczyłam jak przebiega tętnica kręgowa i miałam ciarki na plecach. Ja kilkukrotnie miałam "nastawianą" szyjkę u chiropraktyka. Oj, mogłam sobie nawyrabiać tym działaniem Wprawdzie twierdził on, że to jest bezpieczne, ale chyba nie u każdego.
Gdy byłam na badaniu Dopplerowskim, to lekarz był zaskoczony moim kręgosłupem. Powiedział, że moje objawy zasłabnięć są raczej od kręgosłupa, ponieważ wygląda strasznie i mam tam niezły bałagan. Cały czas podczas badania mój kręgosłup błyskał na monitorze na czerwono.
Mama nadzieję, że operacja mi pomoże. Tylko, kidy ona będzie???
Idę poprawić sobie czymś nastrój, który lekko podupadł.