martusia83 2011-11-02 22:10:44 Witam was serdecznie , nawet nie wieci ile radości sprawiły mi wasze odpowiedzi , gdyż mam świadomość , że są na tym świecie ludzie , których nie dotknęła najgorsza z chorób , zwana znieczulicą .
Wiem że dzieci są dla mnie najważniejsze , one są moją siłą i to dla nich żyję . Jestem świadoma tego , że są dzieci i dorośli w znacznie gorszych sytuacjach , znam nawet to na codzień gdyż moja mama pracuje na kardiochirurgii dziecięcej i w hospicjum . Wierzcie mi jednak , że kazda matka , kiedy widzi ból swojego dziecka cierpi , w każdym bądź razie ja wariuję na myśl , że moja córunia może borykać się z tą epilepsją do końca życia , tak jak mówisz Darku wiara czyni cuda . Dla nich zrobię wszystko , dlatego odeszłam od partnera , musiałam sama stawić czoła temu koszmarowi . Motorem do działania jest też sytuacja mojej przyjaciółki , która w jednej chwili straciła męża , przez jedno niefortunne zdarzenie ten mężczyzna stał się kaleką , prawie umarł . Jednakże gdy widzę z jaką determinacją i wytrwałoscią ona walczy kazdego dnia i jak kolosalne postepy robi jej mąż podczas terapii to wiem , że to nie tylko zasługa samego leczenia , to własnie ta MIŁOŚĆ daje tak wiele . Ufam że i do mnie to kiedyś wróci , bo nadal boli , nadal tęsknię i kiedy o tym wszystkim rozmyslam siedząc sama wieczorem , uśmiecham się przez łzy ..... pozdrawiam Was kochani
Marta
martusia83 2011-11-01 22:21:57 Chciałabym powiedzieć to samo , ale niestety to ja odeszłam od partnera bo bałam się , że on sam temu nie podoła , nie pozwoliłam mu nawet spróbować . On wiedział , że jestem chora ale potem dowiedziałam się , że moja córka też nabyła tę chorobę , mam dwoje dzieci , obydwoje chorują , córeczka ma astmę i epilepsje , a synek jaskrę oraz astmę , u mnie dodatkowo podejrzewaja poczatek cukrzycy . Mam zaledwie 28 lat i bardzo ciężki bagaż doswiadczeń , wolałam uciec od miłosci mojego życia , bo jestem zdezorientowana tą całą sytuacją , jak sobie z tym wszystkim poradzić , jak z tym walczyć , najbardziej boli mnie choroba dzieci , rozrywa serce , ja mogę z tym żyć ale czemu one zawiniły , dlatego tez zabrakło w moim sercu miejsca dla Niego . Smutne , ale czasem trzeba wyjść życiu samotnie naprzeciw i walczyć . Może mnie się uda i kiedys się usmiechnę .....
kowalowa 2011-11-04 20:50:11 Widze ze macie duzo wspólnego z Martusia,razem razniej porozmawiac o problemach.
Dzieci sa wasza podpora,waszym zyciem w tych ciezkich chwilach w ktorych jestescie:)
Choroba dziecka to cos najbardziej przykrego dla matki ktora w tej sytuacji jest bezradna i bezsilna,ale mysle dziewczynki ze jakos przebrniecie przez te problemy codziennego zycia i uda wam ie znalesc kogos kto pokocha was a w szczegolnosci wasze dzieci:)
migdalek76 2011-11-04 21:10:24Pewnie masz racje:), ale to musiałby byc ktos baaaardzo cierpliwy biorąc pod uwagę nadpobudliwość psychoruchową mijej córci:). A póki co...hmmm to jakos to musze dżwigać. Pozdrawiam ciepłokowalowa 2011-11-04 20:50:11 Widze ze macie duzo wspólnego z Martusia,razem razniej porozmawiac o problemach.
Dzieci sa wasza podpora,waszym zyciem w tych ciezkich chwilach w ktorych jestescie:)
Choroba dziecka to cos najbardziej przykrego dla matki ktora w tej sytuacji jest bezradna i bezsilna,ale mysle dziewczynki ze jakos przebrniecie przez te problemy codziennego zycia i uda wam ie znalesc kogos kto pokocha was a w szczegolnosci wasze dzieci:)
Aga
gość
Dopuszczalne formaty pliku graficznego: jpg, jpeg , png.
Rozmiar zdjęcia nie powinien przekraczać 0.6MB.
