Może to co napiszę nie będzie romantyczne.
1. Każdy, w każdej chwili może mieć wypadek, zachorować. Jeśli decydujemy się na trwały związek to takie sprawy bierzemy pod uwagę.
2. Jeśli decydujemy się na związek z osobą chorą - to kochamy ją z całym "pakietem startowym" i nie liczymy na to, że jutro będzie lepiej. A jeśli się poprawi to super

Wiesz to zależy jaki ma się punkt widzenia odnośnie osoby chorej na epilepsję.
Każdy kocha inaczej, nie można nikogo zmusić do miłości.Oczywiście ,że należy się zastanowić nad każdą decyzją w naszym życiu jeśli nawet dotyczy ona osoby chorującej na epilepsję:)

Głównie chodzi mi o to aby nie mylić miłości z chwilowym zauroczeniem. Aby nie ranić osoby chorej naszym zastanawianiem. Jeśli ktoś jest niezdecydowany to będzie mniej lub bardziej niezdecydowany przez całe życie. I mamy związek ludzi nie do końca szczęśliwych, niespełnionych - jedna trwa z litości, a druga ze strachu. Szkoda marnować życie na takie niespełnienie. Przecież wszyscy mamy prawo do szczęścia. Ale pełnego szczęścia, a nie plątaniny wyrzutów sumienia, pretensji i strachu. Warto poczekać na właściwą połowę. Pozdrawiam.

I jeszcze coś. Nie warto ukrywać epi przed osobą, którą darzymy uczuciem. Potem może pozostać duży niesmak. Każdy z nas ma naprawdę wiele do zaoferowania i padaczka nie jest tak wielkim problemem jak sobie ją wyolbrzymiamy bo nasze zalety obiektywnie zdecydowanie dominują. Bądźmy otwarci w Miłości. Przyjemnych Walentynek

Rafael
To jest tak ja mam meza od dwoch lat po wypadku mozgowo czaszkowym,nie mowi nie chodzi nie ma swiadomosci a jednak jestem z nim bo bardzo go kocham nigdy w zyciu go nie zostawie nigdy,tu nie chodzi nawet o epilepsje kazda choroba moze sie przytrafic tak jak piszesz,wiem sa ludzie co juz dawno by uciekli i powiedzieli nie mam siły ale ja nie nalzeze do tych osob od poczatku bylkam z mezem i walczyłam o jego kazda minute zycia bo bylo bardzo zle,oczywiscie maz nabawił sie padaczki pourazowej i nawet nie sni mi sie go zostawic:)

Jesteś super Podziwiam Cię bo nie wiem czy potrafiłbym znaleźć w sobie taką siłę. I jeszcze dzieci, które potrzebują tak wiele uwagi. Szacunek

"Kowalowa" bardzo pięknie to ujęłaś, oby tej siły wystarczyło Ci na wszystkie dni Waszego życia. Pozdrawiam gorąco Alicja

W moim przypadku było inaczej. Nigdy nie mówiłam,że się poświęcam, lecz kocham za całokształt. Wystarczyło to by zrezygnował z mojej miłości do niego.Czy kocham go nadal? Pewnie tak, ale gdyby była szansa powrotu pewnie dala bym szansę. Nic na siłę.

Karolina kocha swojego męża bez względu na wszystko. W tym przypadku zwyciężyła miłość. Mają 2dzieci, Karolina czerpie od nich silę. :)
Może czasem w paru kwestiach nie zgadzam się z Karoliną, ale podziwiam ją za hart ducha i siłę.

Tak jest Kocham i kochac bede,tak jak napisałam Kochać to nie znaczy zawsze to samo,jestem i bede z nim do konca,udzwignełam na barkach duzo i moge wiecej,trzeba sie wspierac,nie mozna odrzucac własnie te nam bliskie osoby potrzebuja nas w tych krytycznych mometach,on własnie mnie potrzebował i nadal potrzebuje,uczymy sie wszystkiego od nowa jak ja to mowie mam trzecie dziecko ktore kocham bardzo,inna miłoscia oczywiscie niz moja dwojeczke dzieci ale kocham ponad wszystko,i bede o nie go walczyła bo warto walczyc o osobe ktora sie naprawde kocha:))))