Mam pytanie skierowane właściwie do wszystkich portalowiczów: Czy można zrezygnować z miłości-osoby, która jest chora na epilepsję?

Dziękuję za wypowiedzi. :)

jeśli to prawdziwa miłość to NIE!!!
Z Poważaniem Artur.

Arturze święte słowa. Piękne słowa.:)

Proszę o Pomoc. Przeczytaj podajże ostatni post od gościa z wątku/tematu? życie z chorym na padaczkę (chyba tak się nazywa)

Nie mozna,padaczka to nie wyrok smierci,jak kazda choroba meczy lale mozna z nia zyc nie bardzo komfortowo ale mozna.Nie widze nic w tej chorobie co by mnie odtraciło do ukochanej osoby:)Wrecz przeciwnie jeszcze bardziej bym sie zwiazała:)

Każdemu należy się miłość, nawet chore na epilepsję. Mój mąż też miał pewne obawy, czy da z tym radę. Ale daliśmy radę. Jesteśmy małżeństwem od 16 lat, mamy dwójke dzieci,a gdy mam gorsze dni ze zdrowiem mam obok siebie kochającego męża który mi zawsze pomaga i wspiera. Gdyby nie ta miłość, nie on moje życie byłoby puste i nie miałoby sensu. Byłam zawsze odtrącana przez chłopców jak tylko dowiadywali się mojej chorobie, bali się że nie dadzą rady było im wstyd mieć obok siebie kogoś takiego. Ale prawdziwa miłość nie wstydziła się mnie i nie wstydzi, daje sobie radę jak mam ataki nawet przy kimś. Prawdziwa miłość wszystko zniesie i wytrzyma, dlatego też jeśli tak jest to wszystko zniesie i wytrzyma. Powodzenia

I o to w tym wszystkim chodzi,własnie w takich chwilach jak choroba bliskiej ci osoby,musicie sie wspierac wzajemnie,szanowac i pomagac sobie.Ja soebie nie wyobrażam zostawic mojego meza choc bardzo jest chory,patrzy na mnei takimi wielkimi oczkami z takim politowaniem no nie wiem nigdy go nie zostawie bede z nim trwałą do konca:) A nawet i dłuzej

Pewnie, że nie ;D Jak się kocha to za wszystko: wady, zalety, słabości i za problemy zdrowotne też - one często też potrafią wiele nauczyć i wręcz zbliżyć do siebie ludzi. Miłość to poważne słowo, które niesie ze sobą wiele, polecam książkę Karola Wojtyły "Miłość i odpowiedzialność" ;D

W takich mometach wlasnie doceniamy sie wzajemnie swoje wady i zalety.W moim przypadku wybaczyłam mojemu mezowi nasze wszystki zwady choc nie bylo ich wiele,walczylam o niego do konca i walcze do dzis o jego zycie normalne zycie o ktore walczy w tym momecie.Nigdy z niego nie zrezygnuje tylko dlatego ze jest chory nigdy przenigdy:)

Bez słowa zastanowienia moje zdanie jest ,że nie można zrezygnować.Ja nie zrezygnowała bym nigdy z tej miłości.Kocham prawdziwie.:)