Według klasyfikacji ICD10 zaliczamy do nich:

• dystrofie mięśniowe,
• miopatie wrodzone,
• miopatie nabyte,
• miotonie.

Podstawowymi objawami tych jednostek są osłabienia i zanik mięśni, szybka męczliwość, wiotkie napięcie oraz zniesienie lub osłabienie odruchów głębokich. Dodatkowo u chorych wystąpić może nadmierna sztywność, bóle i kurcze mięśniowe.

Istotnym wspólnym elementem dla tych chorób są metody używane do diagnostyki i badań, takie jak elektromiografia, biopsja mięśniowa i badania biochemiczne.

Dzieci, które chorują na miopatie praktycznie zawsze mają problemy z poruszaniem się, często rozwijają się u nich wady postawy, np. skoliozy.

Przyczyny miopatii są zróżnicowane. Za najczęstsze podłoże tych patologii mięśniowych uznaje się zaburzenia genetyczne i hormonalne, a także infekcje i stosowane leki.

Leczenie uzależnione jest od postaci miopatii. Głównie opiera się na rehabilitacji i równoległej, odpowiednio dobranej farmakoterapii.