Aniu Pamiętaj-nadzieja ze będzie dobrze zawsze jest bo musi tak być,to ona umiera ostatnia.Więc jeszcze nic straconego-a Twój tato napewno się wybudzi i będzie dobrze. Nie jestem lekarzem ale wiem po swoich "przejściach" zdrwotnych ,że wszystko wymaga czasu i Twój tato napewno będzie go dużo potrzebował i Was najbliższych szczególnie bo po przebudzeniu czeka go długa droga rehabilitacji(niewiem jakie skutki spowodował pęknięty tętniak) .Tak jak powyżej Agnieszka stwierdziła,że nie jesteśmy w stanie przewidzieć niczego,ale bądż dobrej myśli Trzymam kciki ULA

Dzisiaj robili badania. Nie ma najmniejszej poprawy :( duży uraz mowia:( nie ma mowy o wybudzeniu :( nie mam siły. Jak mam wspierać mamę gdy mi samej jest ciężko :( Ania

Dajcie mi trochę nadzieji. Bardzo się boje i juz sobie nie radzę. AniaAnia, spędzaj z Tatą jak najwięcej czasu, i mów mu wszystko co chcesz mu powiedzieć. Dużo, trzymaj Go za rękę. Przeżywałam to samo co Ty. Wiem, co to znaczy. Nikt nie jest w stanie nic przewidzieć, tu nie ma ścisłych prognoz. Był Tato operowany? Zabezpieczali tętnicę? Usuwali krwiaka? Gdzie leży?

Był operowany zaraz gdy wzięli go do szpitala. Tam był już jedną nogą na tamtym świecie ale go uratowali. Wyczyscili w głowie co mogli ale uraz jest duży. Tetniak był ogromny i zalal pół mózgu. Leży w Szczecinie. Staram się myśleć pozytywnie ale lekarze tak straszą ze nadzieja ucieka. Ania

Możemy go widzieć tylko przez 2 godziny dziennie. To strasznie mało gdy wchodzić można pojedynczo. Ania

Uluś, cieszę się, że wróciłaś do nas, martwiłam się o Ciebie i często sprawdzałam forum czy odezwałaś się.Nie ukrywam, że czytając twoje przejścia, troszkę załamałam sie i nie miałam siły i weny odpisac od razu. Ja od grudnia wróciłam do pracy, wiadomo, że ogólnie oszczędzam się co do wysiłku. Bóle głowy są ale rzadko, ostatnio co jakiś czas ciśnienie wysokie, konroluję 2 razy dziennie i biorę leki. W lutym idę na angiografię, nie ukrywam, że boję się coraz bardziej co mnie czeka ale trzeba byc optymistą choć nie zawsze to jest łatwe, stres czasami jest nie do pokonania. Wyjeżdam w góry do Czech, niby lekarz kazał ale niewiem jak się będę czuła, mam nadzieję, że ok.Życzę ci coraz lepszych dni, wracaj szybko do formy i dużo duzo zdrowia. Pozdrawiam Magda

Co u ciebie Jagoda daj znać

Witam pragnę napisać pare słów o swoim tętniaku a zaczęło sie to w listopadzie 2015 roku nagle zaczelo mi sie kręcić w głowie tzn nie mogłem utrzymać równowagi (mam 30 lat ) trafiłem na sor do szpitala po badaniach stwierdzili ze mam mało potasu wiec kroplówka no i przeszło miedzy czasie przyszedł do mnie neurolog i zapytał wprost czy chce zostać na oddziale na badanie wszystkie badanie wychodziły ok włącznie z tomografem do czasu rezonansu gdy to wykryli malformacje tętnicze żylna jak sie okazało pózniej na badaniu anngio tk był to właśnie tętniak tętnicy środkowej mózgu o wymiarach 3 na 2 mm tętniak workowaty lekarze uspokajali ze to nic groźnego ze jest mały i takie sie obserwuje nie dałem sie uspokoić poszedłem za ciosem dostałem dwa skierowania do Rzeszowa i do Lublina za dorada lekarza wybrałem Lublin Szpital Kliniczny Nr 4 dostałem sie na konsultacje do Pani profesor Trojanowskiej na radiologii bardzo miła i pełna profesjonalizmu nie owija w bawełnę mówi pacjentowi co i jak jak to wyglada jakie sa rokowania i powikłania po operacji zapisała mnie na zabieg na który musiałem czekać 4 miesiące dziś jestem już po embolizacji tętniaka żuje normalnie nic mnie nie boli żadnych komplikacji po zabiegu polecam Klinikę w Lublinie i Panią Profesor Trojanowska Pana Doktora prowadzącego Kure bardzo miły i sympatyczny człowiek wogole personel szpitala jest ok nie odczuwa człowiek ze jest w szpitalu tylko na wczasach jesli ktoś miałby jakieś pytania prosze pisać na e-mail grzesiek3474@interia.pl a i jeszcze jedno ludzie nie czytajcie za dużo na tych forach bo świra złapiecie to nie jest takie straszę jak co niektórzy opisują pozdrawiam i życzę zdrowia

Aniu, ja wiem że trochę"krzywo nawijam" ... z tym mówieniem do Taty ...jestem myślami i modlitwą, taką jak umiem, z Tobą. Trzymaj się!

Witam. Moja mamie trzy miesiące temu pękł tetniak... Krwotok podpajeczynowkowy był ogromny, operacja ciężka, klipsowanie trudne. Praktycznie nie dawano mamie żadnych szans. Po dwóch tygodniach wystąpiło wodoglowie, kolejne operacje, wszczepienie zastawki... Było ciężko, nawet bardzo.
Dziś równo mijają trzy miesiące od pierwszej
operacji, mama od miesiąca jest już w domu. Robi wszystko samodzielnie, nie ma niedowladow, mówi, nie ma kłopotów z pamięcią. Powoli wznawia pracę zawodową. Nadal boli ją głowa ( to normalne???) i może jest odrobinę powolniejsza.
Ale zawsze trzeba mieć nadzieję bo mózg żyje własnym życiem