ok dzięki :)

Witaj,
Tydzień byłem nieświadomy - rodzina odwiedzała rozmawiałem jadłem ale nie rejestrowałem tego w pamięci.
Pamiętam moje przebudzenie (sam dla siebie) byłem świadomy zabiegu spr. czy mogę poruszać nogami i rękoma było ok więc pomyślałem, że wylądowałem.
Jeśli chodzi o pracę i obowiązki domowe plus dwoje małych dzieciaków nie mam żadnych problemów. Głowa tylko bardzo boli przy pochylaniu się do czasy zaprotezowania głowy czyli 1,5 miesiąca, to z różnicy ciśnień w oponach mózgowych.
Miałem problem ze snem przez pierwsze trzy miesiące mimo leków nasennych spałem po 2-3 godziny na dobę.
Trzeba też uważać na słońce wstawiona płytka nie zabezpiecza tak dobrze mózgu przed przegrzaniem, skutki były nie miłe jak po bardzo ostrej imprezie.

Moj tata mial tetniaka mozgu, był na konsultacji u ordynatora prof Nowaka w Poznaniu, jak również dr Juszkata, obaj doktorzy sugerowali zabieg embiolizacji tetniaka. Tata za ich rada zgodził sie na ten zabieg, w marcu zeszłego roku został przyjety na oddział do szpitala przy ul. przybyszewskiego w Poznaniu, przez kilka dni tylko zrobili mu badania i nic wiecej, gdy chcial sie czegos wiecej dowiedziec,np. kiedy bedzie mial zabieg lekarz prowadzacy dr Kułakowski wciaz tylko mowil ze nie ma czasu.. zero jakiegokolwiek kontaktu i informacji! kiedy w koncu zrobili tacie ten zabieg, wszystko poszlo dobrze, tata był przeszcześliwy! w drugiej dobie wyszedł ze szpitala w pełni sił.niestety radosc nie trwała długo, w trzeciej dobie dostał udar mozgu i po dwoch kolejnych dobach zmarl.. stwierdzono rozwarstwienie tetnicy szyjnej... to wszystko sie stało po tym zabiegu... nikt nie mowil o konsekwencjach, o tym, ze zabieg jest ryzykowny dla taty z jego nadcisnieniem i niezbyt dobrym stanem zył...nigdy nie wybacze lekarzom,ze nie potrafili przewidziec takiej sytuacji...cala moja rodzina uwaza ze gdyby nie ten zabieg tata bylby jeszcze z nami i pewnie bawiłby sie ze mna na moim weselu, co mi zreszta obiecywał przed pojsciem do szpitala i cieszył by sie z narodzin pierwszego wnuka o ktorym nawet nie zdazył sie dowiedziec..., tata był wspaniałym czlowiekiem, pelnym ciepla, zyczliwosci i niesamowitej dobroci i ufnosci w drugiego człowieka.. tym razem jednak za bardzo zaufalismy lekarzom i nawet tak wychwalany tutaj dr Juszkat nie pomogł...Historię tę piszę by ostrzec Was wszystkich byscie nie wierzyli slepo lekarzom, tacie tez mowili ze to zwykly zabieg i ze nie ma sie co martwic... lekarze odnotowali sobie udany zabieg w k***ch, ale co działo sie pozniej, to juz ich nie interesuje..

Gość z 19:42 przykro mi bardzo z powodu taty, moj też zmarł rok temu wiem jakie to ciężkie.
Ale Twój tato na pewno był uprzedzany o tym jakie mogą być konsekwencje. Leżałam w październiku na przybyszewskiego, operował mnie prof Juszkat, a zajmował się mną doktor Kułakowski i Nowak. Wszystkie osoby u mnie na sali, podpisywały zgode na embolizacje i każda z nas wiedziała, że w bardzo małym procencie może sie to skończyć zgonem. Niestety mimo zaawansowanej techniki, wspaniałych lekarzy zdarzają się takie rzeczy, tego nie da się przewidzieć :(

Ja byłem poinformowany o tzw. złej stornie tego .Po 5 dniach od zabiegu dostałem niedokrwienia mózgu ale minoł chyba po tygodniu czy jakos tak drętwiała mi oprawa strona ciała..byłem w spzitali umówili że czasem sie tak zdarza i odesłali do domu ..dalej sie tak działo pojechałem do neurologa to mówił by szybko do spzitala jechać bo to mozę być początek udaru tym razem mnie przyjeli na 2 dzień pobytu w szpitalu przeszło ;)zostałem jeszcze 3 dni na obserwacji i mnie wypuścili czasem tylko głowa mnie boli po tej stronie i jakies tam dreszcze cos w ten deseń

Zdarzają się takie rzeczy, jedni to przechodzą lepiej drudzy gorzej. Ze mną na oddziale leżała kobieta, która miała już 3 embolizacje i dwie pierwsze przeszła strasznie, nic nie pamięta z pobytu w szpitalu, przez miesiąc miała opadniętą powieke, a kiedy leżała ze mną za tym trzecim razem wieczorem zrobili nam embolizacje a rano już szła na papierosa, po 2 dniach wypis do domu także to naprawde nie ma reguły.

Ktos tu pytał o prof Juszkata, ja się z nim skontaktowałam mailowo, na wszystkie wiadomości mi odpisywał a męczyłam go chyba ze 2 miesiące :D robertju@wp.pl :)

mnie jak wypuścili to powiedizeli ze normalnie mogę zyć biegac itp ale z ciężarami to do badania kontrolnego sie wstrzymać

skoro jest tyle powikłan i tak naprawde nie ma w ogole pewnosci czy zabieg sie powiedzie, to po co w ogole sa te zabiegi zlecane?moze lepiej zostawic tetniaka w spokoju? tetniaki nie powstaja z dnia na dzien i ludzie z nimi zyja nie majac nawet pojecia o nich nawet przez lata, a tak idzie sie na zabieg i po kilku dniach Cie nie ma...

nie miałam tętniaka więc nie potrafię się pewnie do końca wczuć ale wiem co czuł mój brat kiedy po pękniętym i zoperowanym tętniaku okazało się że jest jeszcze jeden. Poddal się próbie embolizacji (nieudanej) i pozostała mu tylko po raz drugi kraniotomia. Nic go nie bolało, nie miał zawrotów głowy, zaburzeń, nic. Mógłby tak jak piszesz z tym niemym tętniakiem żyć. Ale nie chciał tak żyć. Ze strachem każdego dnia czy sie obudzi. Na pewno - jak każdy strasznie bal sie operacji, ale zaryzykował. Operacja była długa, z pewnymi komplikacjami ale się powiodła. Od razu po operacji był świadomy a następnego dnia już siedział normalnie i z nami rozmawiał. Widzę jak dopiero po operacji "złapał oddech" i poczuł że całe zycie jeszcze przed nim.
Ryzyko zawsze jest ale myślę że warto. Szczególnie jesli to dotyczy młodego człowieka.