Nie powinny ale tak jest,z kazda choroba musimy sie zmagac lecz sa ludzie ktorzy tego nie rozumieja i to krytykuja czy to jest padaczka czy rak,czy człowiek na wozku takze robi wielkie wrazenie na gapiach,nie ma u nas toleracji to jest gorsze od rasizmu ale coz taka jest Polska:(

Co prawda nie wiem jak jest za granicą w momencie kiedy jesteśmy chorzy, ale z tego co wiem lepiej jest zdrowotnie.Opieka zapewniona jest, a co tolerancji -nie mam pojęcia.Faktycznie brak zrozumienia.Ja wiem co czujesz i pozdrawiam męża. Pamiętaj,że musi być sobą:) Ja tez jestem sobą.

Chorzy musza sami walczyc o poparcie w tym kraju,ja niestety robie to za meza nie dam powiedziec na niego złego słowa nikomu,ale za granica powiem ci z jest podobnie,z tym ze tam opieka medyczna jest dla pacjenta nie pacjent dla opieki medycznej,lekarze lecza nie stwierdzaja.Pozdrowie go heheheh,i ja zawsze jestem soba:)

Epilektycy to są tacy sami ludzie jak każdy człowiek.No własnie czy znamy słowo tolerancja?Moim zdanie -NIE.
Jesteśmy zacofanym krajem, który patrzy i ocenia innych tylko, a nie pomagamy. Mówimy,że pomagamy ,a tak naprawdę boimy się przejść pozytywnie obok problemu.

I tu masz racje zero tolerancji,jak narazie to u nas jest tak widzi sie kaleke to albo jest pełno gapiow ktorzy ogladaja sie za osoba chora jak za kosmita,albo wysmiewaja ja.Dam ci prosty przykład moj maz jest chory na cukrzyce,kiedys miał hipoglikemie i upadł na ulicy i zemdlał nikt mu nie pomog powiewaz kazdy mysłal ze pijak sie uchlal i lezy,dopiero starsza pani podniosła mu rekawek i zobaczyła opaske na rece z napisem jestem chory na cukrzyce i moj nr tel zadzwonila do mnie i potem na pogotowie tak wiec o czym my mowimy gdyby nie ta pani juz bym go nie miala poniewaz cukier spadł do 13 jednostek zapadł by w spiaczke,Polska to jest nasza kochana Polska

Powiem wam wszystki życie jest podłe a dlaczego tak jest poniewaz sami sobie takie zycie gotujemy,czasem ludzie nie potrafia dostosowac sie do zaistnialej sytuacji,nie ptrafia pomoc osoba ktoryzy potrzebuja tej pomocy.Jest to bardzo przykre naogladałam sie mnustwo ludzi chorych jak sa traktowani,w szpitalach my mielismy to szczescie ze moglismy byc z Michałem 24 na dobe tak wiec miał ta opieke,lecz innni nie dostali tej szansy.Ludzie ktorzy sa ciezko chorzy ktorzy nie potrafia wypowiedziec zadnego słowa traktowani sa jak rzeczy umuc przewinac,i moze nakarmic nie chcesz jesc to nie jedz tak jest.Osobiscie pomagalam w opiece innym pacjenta poniewaz siostry pily kawe i plotkowaly a jak poprosilam o pomoc to wielkie uniesienie.Szok to co sie dzieje nie mozna traktowac zle takich ludzi wlasnie ludzie chorzy wymagaja szczegolnej opieki ktorej brakuje

Dziewczyny, spokojnie, taki jest nasz zakichany świat i nic i nikt na razie tego nie zmieni póki ludzie się nie zmienią.

Musimy się pogodzić z tym co mamy i cieszyć się każdym dniem. Tylko to nam pozostało, żyć i cieszyć się bo zawsze mogło być gorzej.

Wiem o tym ze mogło by byc gorzej kto wie czy nie bedzie tylko popatrzecie co teraz sie dzieje,a co do ludzi oni nigdy sie nie zmienia chyba ze spotka ich to samo ale nikomu nie zyczy sie zle tak wiec musimy trzymac sie razem i jakos to wszystko przetrwac

Nie no, gorzej to nie będzie, powoli wszystko zmierza ku lepszemu ale bardzo powoli. Nie wiem czy my doczekamy lepszych czasów ale następne osoby mogą już mieć lepiej.

W obecnych czas padaczka to nie temat tabu. Ja choruję od 25lat i na początku fakt spotykałam się z różnymi przesądami. Babcia nawet nie kazała mi wychodzić za mąż ale jej nie posłuchałam Teraz jest inna sytuacja, o padaczce dużo się mówi. Spotykam się w różnych społecznościach np. na Mazurach w małych wioskach i tam też padaczka, to już nie za bobon. Dla ludzi po 70, jest koszmarem jak zobaczą. Młodzi jednak inaczej podchodzą do epi, nie boją się udzielać pomocy. Niejednokrotnie udzielano mi pomocy podczas ataku i najszybciej udzieli młody człowiek.To jest normalna choroba, jak każda. Należy jednak ją w sobie zaakceptować. Nie bać się wychodzić do ludzi.
Gosia