Gość 2010-10-08 16:25:41 Witam wszystkich na forum.
Chciałabym się z Wami podzielić przeżyciami z ostatnich dwóch tygodni a dokładnie od 21.09-wtedy to się stało i życie przewróciło się do góry nogami... Mój mąż (31 letni pełen życia facet jeżdżący na nartach, chodzący regularnie na siłownie i basen-jednym słowem okaz zdrowia)na chwilę stracił przytomność, potem okropny ból głowy i paraliż jednej nogi(który ustąpił po ok 1h)-karetka, szpital, tomografia i straszna diagnoza-krwotok podpajęczynówkowy....Został natychmiast przewieziony na neurochirurgię gdzie angiografia potwierdziła wylew z pęknietego zaledwie 5 mm tętniaka. Na drugi dzień o godz 22 rozpoczęła się operacja (chwała leakrzom, że dotrzymali zalecanego czasu wykonania operacji zaklipsowania tętniaka do 48h od wylewu), która trwała ponad 6 godz-to była najdłuższa i najstraszniejsza noc w moim życiu, którą spędziłam pod salą operacyjną w oczekiwaniu na wyjście lekarza, który owszem poinformował mnie o zakończeniu zabiegu ale nie zagwarantował CZY i w jakim stanie się mąż obudzi... I znów to straszne czekanie...Obudziłł się, poznał mnie, uśmiechnął i mimo, że lakarze przewidywałi paraliż, niedowłady, zaburzenia wzroku, rozumienia, mowy-nic z tych strasznych rzeczy się nie stało!!!! Owszem kolejne dni były okropne-mąż budził się i zasypiał, miał tzw zaburzenia krytycyzmu sytuacji czyli chciał iść do domu bo uważał, że nic mu nie jest, miał problemy z pamięcią bieżącą, był oschły i niespokojny, bardzo spuchła mu głowa i buzia po stronie operacji. Cały czas było ryzyko powikłań w postaci skurczu naczyń, wodogłowia, zawału mózgu. I każdy dzień, każda godzina to czekanie w strachu.... Ale po tygodniu przenieśli go z neurochirurgii na neurologię bo stan się poprawiał z każdym dniem a tam przewidywali okres rehabilitacji 3 tyg. To było tydzień temu-dziś mój mężuś chodzi, śmieje się, je jakby rok jedzenia nie widział, rozmawia, wszystko pamięta, nie ma problemu z koncetracją-psycholog i lekarze są bardzo zadowoleni z jego stanu i we wtorek WRACA DO DOMU!!!! Piszę o tym wszystkim bo wiem po sobie, że ludzie którzy wchodzą na tą stronę nie szukają sensacji tylko informacji a przede wszystkim POCIESZENIA, że będzie dobrze! Ja po lekturze wypowiedzi na forum jeszcze bardziej się załamałam, bo w większości są tu tragicznie kończące się historie, I nie wiem czy to dlatego, że tylko tacy ludzie piszą a tym co się udaje już tu nie zaglądają i nie dzielą się radosnymi wieściami... W każdym razie mojemu mężowi się udało (już nie chce nawet myśleć, że coś będzie nie tak) i życzę wszytkim, których ta okropna choroba spotkała oraz tym, których bliscy walczą z tętniakiem aby wierzyli,że im też się uda!
Dziękuję Bogu i chirurgowi z neurochirurgii w Krakowie za ocalenie mojego męża....
Gość 2012-02-23 18:54:55 Dziś ja to przezywam.....będąc 600 km od ojca...niemoc bycia tam dobija mnie.....jestem bezradna zaczęłam szperac szukac czytac.....Pani list mnie uspokaja wiem,że zaczęła sie operacja stało sie to dzis nagle...mocny ból głowy szpital i....wiadomosc....a ja siedze w Helu i nawet nie mam pociągu na opolszczyzne moge wyruszyc dopiero rano...ale czy zdąże?
Gość 2012-02-01 13:08:43 Witam kilka lat temu miałam zaklipsowanego tętniaka mózgu i mam nadal bóle głowy, lekarze mówią, że jest wszystko ok i tak ma być. Pomyślałam sobie o akupunkturze. Czy może ktoś już próbował takiej metody?
gość
Dopuszczalne formaty pliku graficznego: jpg, jpeg , png.
Rozmiar zdjęcia nie powinien przekraczać 0.6MB.
