Przemijający atak niedokrwienny (TIA, transistent ischaemic attacks) definiowany jest jako nie przekraczający 24 godzin (najczęściej trwa od kilku do kilkunastu minut) epizod ogniskowego ubytku czynności ograniczonego obszaru mózgowia, spowodowany niedokrwieniem.
Dotyczy to zazwyczaj jednego obszaru unaczynienia i w związku z powyższym powoduje ujawnienie się objawów w tej części ciała, za którą odpowiada konkretny obszar.
Wszystkie przyczyny powstawania TIA nie są do końca poznane i zbadane. Jako jedna z najbardziej prawdopodobnych przyczyn wymienia się mikrozatory tętniczo-tętnicze oraz mikrozatory pochodzące z jam serca.
Objawy charakterystyczne dla TIA
W przypadku pojawienie się jakichkolwiek objawów z listy poniżej należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. Nie wolno ich bagatelizować, czekać aż ustąpią same a już na pewno zażywać leków. Większość tych objawów pojawia się w ciągu dnia a są to:
- porażenie ręki, nogi, ramienia czy połowy twarzy, które zajmuje najczęściej jedną stronę ciała
- mrowienie wybranych części ciała ,
- drętwienie wybranych części ciała
- mowa staje się niezrozumiała, bełkotliwa
- problemy ze zrozumieniem innych osób
- problemy z utrzymaniem równowagi, zawroty głowy, silne bóle głowy
- problemy ze wzrokiem a dokładnie ślepota na jedno oko
- problemy z poruszaniem się
- przejściowe niedowłady połowicze
- zaniki pamięci
-
problemy z koordynacją i inne
fot. pantherstock
Czynniki zwiększające ryzyko powstania TIA
Wśród czynników z dużym stopniu zwiększających ryzyko wystąpienia TIA wymienia się m.in.
- nagłe, chwilowe spadki ciśnienia tętniczego krwi
- różnego rodzaju zaburzenia rytmu serca
- zakrzepy w obrębie tętnicy szyjnej i naczyń mózgowych
- epilepsję
- różnego rodzaju urazy
- choroby naczyń wewnątrzmózgowych
W sytuacji gdy dojdzie do pojawienia się wyżej wymienionych objawów wymagana jest konsultacja lekarska. Koniecznym staje się obserwacja chorego oraz szybka i właściwa diagnoza. Tylko wtedy mamy szanse aby zapobiec udarowi mózgu, który może pojawić się w każdej chwili i zagraża życiu chorego.
Bibliografia:
- „Udar mózgu” red. Andrzej Szczudlik , red. Anna Członkowska , red. Hubert Kwieciński , red. Agnieszka Słowik, 2007
- „Udar mózgu”. Postępowanie diagnostyczne i terapia w ostrym okresie udaru. Janusz Siebert, Walenty m. Nyka, via medica, Gdańsk 2007, wyd. 2.
- „Choroby układu nerwowego” pod redakcją W. Kozubskiego i P.P. Liberskiego, Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa 2004.
