Rehabilitacja w stwardnieniu rozsianym odgrywa kluczową rolę. Składa się na nią wiele etapów. Pacjent uczony jest wykorzystywania nie objętych chorobą funkcji ruchowych. Umiejętności te są niezbędne do normalnego i samodzielnego funkcjonowania w życiu codziennym. Rehabilitacja pacjentów z SM obejmuje nie tylko rehabilitację ruchową ale także zawodową, urologiczną, mowy oraz psychologiczną. Bardzo ważną role ogrywa również rehabilitacja społeczna.
Cele rehabilitacji
Rehabilitacja wymaga zaangażowania neurologów, psychologów, psychoterapeutów, pielęgniarek oraz wykwalifikowanych rehabilitantów. Kluczową rolę odgrywa także rodzina oraz bliscy chorego. Uzależniona jest od stanu zdrowia pacjenta, jego aktywności, złożoności objawów towarzyszących oraz stanu psychicznego. Warto pamiętać, iż każdemu pacjentowi indywidualnie dobierany jest zestaw ćwiczeń, ich częstość oraz nasilenie. Jest to proces długotrwały, wymagający regularności oraz konsekwencji. Rolą ćwiczeń stosowanych u pacjentów z SM jest poprawa ogólnej kondycji chorego oraz wszelkie zmiany dotyczące mięśni (przeciwdziałanie ich zanikom, zmniejszenie siły, normalizacja napięcia).
Miejsce rehabilitacji
Rehabilitacja na początku odbywa się na oddziałach szpitalnych, następnie kontynuowana jest w domu, na specjalnie przygotowanych do tego oddziałach szpitalnych bądź w ośrodkach rehabilitacyjnych. Bardzo ważne jest by osobie chorej towarzyszyła rodzina oraz bliscy jako wsparcie emocjonalne oraz psychiczne.
Jest to jeden z warunków koniecznych jeśli chcemy by zabiegi te przynosiły choremu jak najwięcej korzyści. Bardzo ważną role odgrywa także ciągłość, konsekwencja oraz regularność rehabilitowania.
Rehabilitacja ruchowa
Zadaniem rehabilitacji ruchowej jest rozciąganie kończyn oraz wszelkie czynności, które umożliwią ich ruchomość. Tego typu ćwiczenia można wykonywać w domu, w ośrodkach rehabilitacyjnych, na basenie. Kluczową role odgrywa tutaj regularność, konsekwencja oraz stosowanie się do zaleceń profesjonalnego zespołu rehabilitacyjnego. Podczas ćwiczeń w domu nie można zmieniać ich kolejności bądź zastępować ich innymi podobnymi do tych wskazanych przez specjalistę.
Ćwiczenia te polecane są chorym, którzy posiadają jeszcze zdolność poruszania się i nie wykazują zbyt obszernych zaburzeń neurologicznych. Dają one możliwość poprawy w poruszaniu się i polepszają jakość życia.
fot.ojoimages
W okresie rzutu choroby ćwiczenia powinny być dostosowane do stanu ogólnego pacjenta. Nie powinny dodatkowo przeciążać organizmu, dlatego warto stosować ćwiczenia bierne i oddechowe. Po rzucie można powrócić do normalnego, intensywnego oraz aktywnego schematu ćwiczeń.
U osób z zaawansowaną postacią SM rehabilitacja ruchowa opiera się na przeciwdziałaniu przykurczom stawowym, zmniejszeniu spastyczności, ograniczeniu skurczów mięśni i inne. Pacjentom tym w ćwiczeniach potrzebne będą właściwe przyrządy i urządzenia (kule, podpory ułatwiające poruszanie się, platformy, wózki inwalidzkie i stoły pionizacyjne).
