Są to:

1. Stadium pierwsze (okres wczesny) to czas, w którym postawiona zostaje diagnoza i chory oraz członkowie jego rodziny muszą dowiedzieć się jak najwięcej o chorobie. Warto skorzystać z porad lekarza, pielęgniarki, rehabilitanta czy innych osób posiadających w tej dziedzinie wiedzę. Jest to okres bardzo trudny, należy okazać choremu zrozumienie oraz być bardzo wyrozumiałym. Na tym etapie osoba chora jest świadoma tego co się z nią dzieje, stąd bardzo często pojawiające się wahania nastroju (od radości i spokoju po rozdrażnienie, lękliwość, niepewność, agresję czy depresję). Chory zaczyna mieć problemy w normalnym funkcjonowaniu nie jest w stanie zapamiętać przed chwilą zasłyszanej informacji, zapomina nazw przedmiotów codziennego użytku czy imion oraz nazwisk, zaczyna unikać kontaktu ze znajomymi i rodziną, pojawiają się pierwsze problemy z wysławianiem się.
2. Stadium drugie (okres średni) to czas, w którym osoba chora staje się coraz bardziej zależna od osób trzecich. Zdarza się, iż na tym etapie rodzina podejmuje decyzję zatrudnieniu do pomocy wykwalifikowanego personelu (opiekun) gdyż nie radzi sobie z 24- godzinną opieką nad chorym. Pojawiają się u osoby chorej coraz większe problemy z komunikowaniem się, traci ona zdolność do zapamiętywania jakichkolwiek informacji, nie jest w stanie powtórzyć zasłyszane przed chwilą słowa, nie potrafi odnaleźć się we własnym mieszkaniu, przestaje dbać o higienę osobistą, zapomina o spożywaniu pokarmów, staje się bardzo niespokojna i agresywna. Bardzo często osoby chore mają depresję.
3. Stadium trzecie (okres ciężki) to najcięższy okres dla osób dotkniętych chorobą Alzheimera i ich rodzin. Osoby chore nie są w stanie nic wykonać same, są całkowicie zależne od opiekuna/rodziny. Wymagają 24-godzinnej opieki, karmienia, ubierania, przebierania, kąpania, przygotowywania posiłków, karmienia i pomocy w zażywaniu leków. Nie są w stanie same dojść do toalety, nie komunikują o sowich potrzebach, nie są w stanie oglądać telewizji czy czytać gazety. Bardzo często zostają przykute do łóżka bądź fotela i dostają odleżyny. Na tym etapie bardzo często przestają całkowicie mówić i stają się bardzo apatyczni. Ostatnim etapem choroby jest śpiączka po czym osoba chora umiera najczęściej na zapalenie płuc bądź zakażenie dróg moczowych.