Jednym z etapów badań, które prowadzili japońscy uczeni, był ten, w którym udział wzięło prawie 40 młodych (będących w drugiej dekadzie życia) ludzi. Badanych poproszono wtedy o to, aby zapamiętywali oni obrazki przedstawiające przedmioty codziennego użytku, takie jak okulary czy zegarki. Po tygodniu uczestnikom pokazywano obrazki z rzeczami, które faktycznie widzieli oraz takie, na których były przedmioty, których zdecydowanie nie mieli oni okazji oglądać. Po kolejnych 7-9 dniach badanym znów pokazywano te same obrazki, jednakże przed tymże testem części z nich podano preparaty zwiększające poziom histaminy w organizmie, innym zaś placebo.

Okazało się, że podwyższony poziom histaminy może mieć korzystny wpływ na pamięć długotrwałą – ci z badanych, którzy początkowo osiągnęli gorsze wyniki w teście przypominania sobie widzianych wcześniej przedmiotów, po zastosowaniu leku zwiększającego poziom tego mediatora pamiętali zdecydowanie więcej.

Inną część całych badań stanowiły analizy prowadzone na myszach. Gryzoniom udostępniano 2 zabawki – pierwszą im znaną, drugą nową. Początkowo zwierzęta preferowały nowy przedmiot, po 3 dniach nie pamiętały już jednak, co było im znane, a co nowe. Japońscy uczeni podawali środki zwiększające poziom histaminy również i myszom – okazało się, że dzięki temu gryzonie pamiętały o tym, że jedna z ich zabawek jest nowa nie przez 3, a nawet 28 dni.

W tym momencie trudno oczywiście mówić o tym, aby preparaty zwiększające poziom histaminy w organizmie stały się rutynowo stosowanymi do poprawy pamięci środkami. Możliwe jednak, że jeżeli wyniki kolejnych, przeprowadzonych już w przyszłości, badań okażą się obiecujące, wpływ na poziomy histaminy będzie mógł być wykorzystywany do poprawiania zdolności pamięciowych u ludzi.