Badania dotyczące psychiatrycznych manifestacji choroby Alzheimera prowadzili naukowcy z University of California w San Francisco we współpracy z Brazilian Biobank for Aging Studies Uniwersytetu w Sao Paolo. Z drugiego z wymienionych ośrodków pochodziły próbki tkanki mózgowej – w badaniach wykorzystano materiały tkankowe pochodzące od ponad 1000 osób, które zmarły, mając powyżej 50 lat.

Sama jednak analiza materiału tkankowego nie była jedynym elementem badań. Uczeni korzystali również z informacji uzyskanych od bliskich zmarłych – zdobywali oni dane dotyczące występowania u nich różnych zaburzeń psychicznych oraz ich funkcjonowania poznawczego przed śmiercią.

W badaniach tkanki nerwowej uczeni skupiali się na wykrywaniu nieprawidłowości charakterystycznych dla choroby Alzheimera, takich jak np. białko tau. Ostatecznie do badań wykorzystano materiał pochodzący od ponad 450 osób – skorzystano z próbek, w których wykryto typowe dla choroby Alzheimera nieprawidłowości oraz z takich, w których nie stwierdzono żadnych cech neurodegeneracji.

Ostateczne wnioski uczonych – uzyskane po porównaniu wyników badań autopsyjnych z informacjami o zaburzeniach psychicznych i funkcjonowaniu poznawczym – okazały się dość interesujące. Zauważono np. to, że wtedy, kiedy stwierdzano wstępne ledwie nieprawidłowości potencjalnie związane z chorobą Alzheimera, to wtedy u pacjentów występowały już pewne zaburzenia psychiczne, takie jak pobudzenie, depresja, zaburzenia snu czy zaburzenia apetytu i zaburzenia lękowe.

Tego rodzaju zależność sugerować może to, że zaburzenia psychiczne mogą być pierwszymi przejawami choroby Alzheimera. Odkrycia naukowców ze wspomnianych placówek wyraźnie więc wskazują na to, że nagłe wystąpienie zaburzeń psychicznych u osób należących do grup ryzyka choroby Alzheimera powinno zawsze wzbudzać niepokój i prowadzić do rozważenia konieczności wykonania odpowiednich badań diagnostycznych.