Złożone procesy poznawcze oraz prawidłowe funkcjonowanie systemu mózgowego, są możliwe dzięki właściwie działającej pamięci operacyjnej. Sama pamięć operacyjna stanowi podręczny „magazyn”, gdzie przechowujemy wszelkie informacje, dzięki którym możliwe są do wykonania procesy poznawcze, takie jak rozumienie mowy, uczenie się czy nawet wyciąganie wniosków.

Jakoś pamięci operacyjnej może jednak być zaburzona przez wiele czynników, a jeden z nich stanowią emocje- jak twierdzi wielu badaczy- szczególnie te negatywne. Zaobserwowano to u osób cierpiących na zaburzenia depresyjne, a mianowicie, u tej grupy osób zwrócono uwagę na obniżenie sprawności pamięci operacyjnej ze względu na emocje, jakich osoby te doświadczały. Co za tym idzie, pojawiają się trudności związane z wygaszaniem negatywnych emocji, jak również z utrzymaniem informacji pozytywnych. W przypadku zaburzeń afektywnych, funkcjonowanie pamięci operacyjnej, a w zasadzie wszelkie nieprawidłowości w jej działaniu, mają swoje neurobiologiczne podłoże. Dotychczas wykonano wiele badań obrazowych, które nie przyniosły jasnej odpowiedzi na pytanie dotyczące wzorca, schematu dysfunkcji mózgu, u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi. Wszelkie zaburzenia nastroju generowane są nieprawidłową aktywnością korowych oraz podkorowych części mózgu, które angażowane są do działania podczas korzystania z pamięci operacyjnej, a same dysfunkcje tej pamięci, są odpowiedzialne za rozwój i utrzymywanie się zaburzeń afektywnych.

Do charakterystycznych cech klinicznych, pacjentów ze zdiagnozowanymi zaburzeniami afektywnymi, należą bowiem deficyty neuropsychologiczne. Kluczowe znaczenia ma to w szczególności w odniesieniu do osób w podeszłym wieku, u których konieczne jest odróżnienie typowych dla wieku zmian w sferze poznawczej od tych, których powodem są trudności emocjonalne bądź zaburzenia na tym tle. Co więcej, kliniczna manifestacja systemów neuronalnych, dotyczy nie tylko sfery emocjonalnej ale również behawioralnej. Aktualnie specjaliści pracują nad modelem generowania, a tym samym nad modelem diagnozowania zaburzeń afektywnych, na podstawie badań obrazowych, gdyż posiadanie takiego schematu, dałoby większe możliwości zarówno w zakresie diagnostycznym, jak i terapeutycznym. [1]