Badacze ze szwedzkiego Karolinska Insytutet w Sztokholmie swoje badania prowadzili na myszach – oczywiście ich mózgi nie są dokładnie takie same jak ludzkie, aczkolwiek ze względu na to, że gryzonie również należą do ssaków, funkcjonowanie ich układu nerwowego jest w pewnym stopniu dość podobne. W pierwszym etapie gryzonie umieszczano w klatce i monitorowano aktywność poszczególnych obszarów ich mózgu. Okazało się, że u myszy, które przejawiały najwięcej zachowań agresywnych, odnotowywano zwiększoną aktywność komórek nerwowych w jednej ze struktur podwzgórza – jądrze przedsuteczkowatym brzusznym. W związku z tym to właśnie te miejsce uznano za te, w którym znajdują się komórki nerwowe związane z przejawianiem agresji.

Ciekawsze jednak były inne obserwacje. Szwedzi wykorzystywali w swoich badaniach optogenetykę – technikę, która polega na modyfikacji genów w ten sposób, aby możliwe było finalnie wpływanie na czynność komórek nerwowych z wykorzystaniem światła. U myszy, które zostały jej poddane, naukowcy mogli wpływać na ich zachowania – mogli oni zarówno prowokować u nich agresję (poprzez pobudzanie komórek nerwowych we wspomnianym rejonie), jak i możliwe było zahamowanie zachowań agresywnych (dzięki dezaktywacji neuronów z wykorzystaniem światła). Co ciekawe, efekty wpływania na komórki nerwowe mogły utrzymywać się nawet przez kilka dni.

Co prawda u ludzi wykorzystanie optogenetyki raczej nie jest możliwe, jednakże badania Szwedów pokazują jedno: istnieją całkiem duże szanse na to, że w przyszłości możliwe będzie – poprzez bezpośredni wpływ na te komórki nerwowe, które są związane z napadami agresji – zapobieganie ich występowaniu.