Uczeni z wyżej wspomnianego ośrodka postanowili sprawdzić, jak mózg matek reaguje wtedy, kiedy ich dzieci płaczą. Początkowo obserwowali oni, w jaki w ogóle sposób zachowują się kobiety, kiedy ich maluchy płakały – analiz dokonywano na grupie prawie 700 kobiet, pochodzących z 11 różnych krajów całego świata (m.in. z Francji, z Japonii i ze Stanów Zjednoczonych).

Okazało się, że – niezależnie od narodowości – najczęstszą reakcją na płacz dziecka było podejście do niego, wzięcie go na ręce oraz rozpoczęcie mówienia do malucha. Ze względu na taką zależność uczeni wysunęli podejrzenie, że za jej występowanie odpowiada jakiś mechanizm związany bezpośrednio z tym, jakie ośrodki kobiecego mózgowia pobudzane są pod wpływem słyszanego dziecięcego płaczu.

Kolejnym etapem badania było więc przyjrzenie się temu, co dokładnie dzieje się w matczynym mózgu pod wpływem dziecięcego płaczu. W tym celu u wybranych uczestniczek badania, podczas słyszenia przez nie płaczu dziecka, wykonywany był rezonans magnetyczny głowy.

Uczonym udało się zaobserwować, że płacz dzieci prowadził do aktywacji u matek tych ośrodków mózgowia, które są związane z podejmowaniem czynności ruchowych oraz z mową. Tego typu reakcje zauważalne były u kobiet pochodzących z różnych rejonów świata. Teoretycznie oznaczać by to mogło, że podniesienie dziecka i mówienie do niego – skoro w jakiś sposób jest to zaprogramowana reakcja na płacz malucha – powinno być najlepszym sposobem na uspokojenie małego człowieka. Jak jest w praktyce, wystarczy jednak zapytać dowolnej młodej mamy – opisane badanie zasadniczo można więc obecnie traktować jako jedną z medycznych ciekawostek.