Jest to bowiem schorzenie niejednorodne, które może występować z innymi chorobami. Ból towarzyszący pacjentowi może obejmować jeden konkretny odcinek ciała bądź pojawiać się na całej jego powierzchni. Najczęściej zgłaszanymi przez chorego objawami są: ból szyi oraz barków, problemy z jelitami, częste biegunki, migreny, depresja, osłabienie, problemy ze snem.

Ból czasami jest tak silny, że nie pomaga zażycie nawet bardzo mocnego leku przeciwbólowego. Może mieć on charakter szczypiące, rozlany, kłujący czy strzelający (dotyczy mięśni). Warto wspomnieć także o tym, że chory dotknięci fibromialgią cały czas odczuwają zmęczenie, senność, nie mają siły do by wykonywać najprostsze czynności w ciągu dnia.

Wśród czynników, które mogą wpływać na rozwój  fibromialgii, znajdują się między innymi:

• Problemy rodzinne, które zamiast rozwiązywać się nasilają się
• Różnego rodzaju urazy fizyczne
• Kryzysy życiowe
• Urazy i krzywdy psychiczne
• Depresja
• Nerwice
• Problemy z pracy oraz w życiu rodzinnym
• Poważne problemy finansowe
• Izolacja od bliskich, znajomych oraz rodziny
• Rozstania z osobami bliskimi
• Krzywdy psychiczne
• Lobbing

fot.pantherstock

Lekarz przeprowadzając wywiad z pacjentem bardzo często nie jest w stanie określić czy osoba ta cierpi na fibromialgię. O chorobie tej możemy mówić gdy: - ból zajmujący określoną część ciała bądź całe ciało utrzymuje się i nie ustępuje przez ponad trzy tygodnie - silny ból pojawi się po uciśnięciu określonych 11 z 18 punków na ciele człowieka Leczenie tej choroby polega na dopasowaniu określonych leków dla pacjenta. Mogą to być np. leki przeciwdepresyjne, stosowanie środków przeciwbólowych, przeciwzapalnych czy rozluźniających mięśnie. Niektórzy pacjenci decydują się na wizyty u psychologa bądź terapię, masaże, jogę, akupunkturę czy zajęcia na basenie.