tyna85 2014-12-09 11:59:58
O godz 22.00 kładłam się spać wtedy rozbolała mnie głowa( nigdy wcześniej nie bolała mnie głowa) i straciłam przytomność. Kiedy odzyskałam przytomność mąż czekał już na karetkę. Miałam częściowy niedowład lewej części kończyn na szczęście po paru minutach poruszałam już nogą i ręką. Przyjechało pogotowie zabrali mnie do szpitala. Po zrobieniu tomografii komputerowej okazało się ,że przebyłam krwotok podpajęczynkowy z tętniaka tętnicy łączącej przedniej. Byłam w pełnym kontakcie logicznym, zorientowana na wszystko. Lekarze byli w szoku, iż pomimo tak rozlegle rozlanego obszaru w mózgu ja jestem nie dość że przytomna to jeszcze w pełnym kontakcie. Przeprowadzono operacje zaklipsowania tętniaka, wyczyszczenia obszarów z krwi. Po 2 dniach trafiłam już do zwyklej sali a na następny dzień chodziłam już samodzielnie po korytarzu :) Każdy lekarz który mnie widział mówił mi, że jestem niesamowitą szczęściarą i dostałam drugie życie od losu i Boga. Po dwóch tygodniach wypisano mnie do domku. Jedynym moim powikłaniem były zawroty głowy, które ustąpiły po miesiącu :). równy miesiąc po operacji pojechałam z mężem i trzyletnim synkiem nad polskie morze. Nigdy nie przypuszczałam, że w wieku 29 lat spotka mnie takie coś:( Nie palę, nie piję ani alkoholu ani kawy i należę do niskociśnieniowców oraz jestem osobą aktywną, szczyplutką (47 kg) . Po pół roku od tego "wypadku" lekarz pozwolił mi podjąć pracę więc jestem na etapie poszukiwania:). Piszę to bo wielu ludzi pyta czy można z tego wyjść bez powikłań TAK można ja jestem tego żywym przykładem :) . Trzeba mieć szczęście, chęć do życia i wolę walki. Ja dostałam od lekarza, losu i Boga drugie życie. Trzymam kciuki za innych aby wyszły z tej paskudnej choroby bez "szwanku". Pozdrawiam

jacek-47 2017-05-08 15:12:53
Witam.
A ja jestem tego drugim przykładem --nawet chyba cięższym bo byłem już przeznaczony na części zamienne , po stwierdzeniu śmierci mózgowej --4pkt. w skali GCS --a więc odmóżdżenie tj. śmierć mózgu , można wypisać akt zgonu ---a tu niespodzianka i żyję sobie w najlepsze i to w dodatku całkiem nieżle .
Opisywałem wcześniej swoją historię --- i jak mi powiedział lekarz powtórze to kolejny raz --- w medycynie jest jak w Kinie --wszystko jest możliwe .
Nadzieja i wiara to podstawa w tej walce --uwierzcie też że pot i łzy przelane w tejże walce potrafią dać niesamowite rezultaty .
Wszystkiego dobrego ....Jacek.