Gość 2015-10-16 16:01:58

Gość 2015-10-16 14:01:07
ze swojego doświadczenia - oddałabym każde pieniądze żeby widzieć jak bliska mi osoba powraca do jakiejkolwiek sprawności. w rodzinie mam osobę po udarze, w takim stanie wyjściowym, który wymagał całodobowej opieki i wiedzieliśmy że nie damy sobie rady, bo to i ułożenie diety i pielęgnacja codzienna, a najważniejsi specjaliści i rehabilitacja przecież. trochę nam zajęło szukanie ośrodka, który nam pomoże w tej sytuacji, ale trafiliśmy na ośrodek w Konstancinie w efekcie. zdecydowanie stwierdzam, trochę ze smutkiem - że takiej kompleksowej opieki jaką tam oferują nie bylibyśmy w stanie zapewnić jej sami

W pełni się zgadzam, nigdy nie mogłabym przyporządkować ceny do zdrowia bliskiej mi osoby, poszukuję właśnie ośrodka dla mego dziadka, przy poszukiwaniach cena jest ostatnim kryterium jakim się kieruję. Jak przebiega rehabilitacja w tym ośrodku? Czy personel jest cierpliwy? Ma dobre podejście do pacjenta? Chcę żeby dziadziuś czuł się komfortowo i spokojnie

Gość 2015-10-26 14:16:12
Ok, dzięki za info o Koszalinie!
Nie, w tym wypadku nie było możliwości operacji, dlatego trzymali go w szpitalu, aż się wchłonie na tyle, żeby można było transportować tatę do Wołowa. Ten ośrodek w Wołowie ma jakiś rodzaj porozumienia ze szpitalem wojskowym na Weigla i zawsze tam wysyłani są pacjenci, którzy kwalifikują się do rehabilitacji.
Wstępnie wiem, że do początku grudnia tato będzie rehabilitowany. Potem zobaczymy co uda się zorganizować.
Co do samopoczucia, jest ok. W dniu kiedy się to stało było słabo, ale szybko zaakceptowałem sytuację i działałem dalej. Wiesz, ja mam ogólnie bardzo mocno pozytywne podejście do życia - w tej sytuacji uważam, że skoro coś się dzieje to znaczy, że jestem sobie w stanie z tym poradzić!
Poza tym tata zrobił spore postępy od czasu kiedy przywieźli go do Wołowa, więc jest to kolejny pozytyw!
A co udało Ci się zorganizować mamie we Wrocławiu?

Gość 2015-11-02 18:48:13
Damy radę! Po pobycie w Wołowie, tata będzie rehabilitowany w domu prywatnie, okazało się, że moja jedna znajoma jest rehabilitantką! Będę też tacie organizował jakiegoś neurologopedę.
Jednocześnie uruchomię procedurę na nfz na Chopina, wiem że tam się czeka kilka lat, ale samą czynność wykonać warto. Nie wiem jeszcze w jakiej kondycji tata wyjdzie, więc też nie mogę zbyt wiele rzeczy organizować w tym momencie.
Tato już znacznie lepiej rusza nogą, z ręką jest słabo, praktycznie jest wyłączona, ale ostrzegano mnie, że tak z reguły u "udarowców" jest.
Tak, z intensywnością rehabilitacji trzeba uważać. Wszystko zależy od indywidualnego przypadku. Jedni mogą ruszyć mocno do przodu od razu, inni muszą powoli intensyfikować ćwiczenia. Wszystko zależy jakiego rodzaju uszkodzenia mózgu nastąpiły.
U mojego taty przez pierwsze 2 tygodnie wchłaniał się krwiak, więc o większej rehabilitacji w ogóle nie było mowy! Dopiero kiedy został spionizowany można było zacząć, ale też stopniowo, bez nadwyrężania!
Jeżleli Twoja mama trafi na fachowców, to nic jej nie będzie - będą wiedzieli, że trzeba stopniowo ją stawiać na nogi i motywować do ćwiczeń. Wiele też zależy od samego jej nastawienia!
Co z tą Poświęcką? Jesteś zadowolona?