Gość 2012-05-30 22:27:15 Witam wszystkich.Nie wiem czy dobrze trafiłem, mam nadzieję że tak,bo nie mam z kim się podzielić tym wszystkim,też opiekuję się śpioszkiem,moją narzeczoną która 2 tygodnie temu miała wypadek,była z synkiem na spacerze gdy potrącił ich pijany kierowca,Niunio niestety poniósł śmierć na miejscu a moja królewna od tego czasu śpi:( mieszkamy w Holandii więc jeśli chodzi o opiekę nie ma żadnych zarzutów choć kilka dni temu jacyś beznadziejni lekarze stwierdzili,że moja Ania z tego nie wyjdzie bo mózg umiera i lepiej oddać jej organy komuś komu się przydadzą,a co za tym szło potrzebna była zgoda na odłączenie aparatury:( właściwie ja i jej rodzina bylismy gotowi żeby się z nią pożegnać gdy podszedł do mnie młody neurolog i powiedział żebym się nie zgadzał absolutnie bo zdarzają się przypadki że pacjenci u których stwierdzono śmierć mózgu wybudzały się,więc zgodnie cała rodzina nie wyraziła zgody na odłączenie i wiecie co?moja Ania na dzień dzisiejszy oddycha samodzielnie:)dziś też pierwszy raz otwarła oczka:)ja wiem że to nie oznacza jeszcze że wybudzi się całkowicie ale ja mówię do niej bardzo dużo,puszczam jej muzykę,czytam,sam też wszystko przy niej robię,od mycia po ćwiczenia jakieś proste,masaże i zmianę pieluszek:)wiem,że dla niektórych z Was to dopiero 2 tygodnie odkąd mój śpioch śpi jednak dla mnie to cała wieczność i już bym chciał żeby się obudziła,podziwiam was wszystkich za walkę o swoich bliskich,jesteście wielcy,pozdrawiam Max

Gość 2012-05-31 01:38:48 Dziękuję za tak szybki odzew:) ja cały czas do niej mówię,powtarzam,że musi do mnie wrócić,tak jesteśmy ubezpieczeni ubezpieczeniem europejskim obydwoje tu pracujemy legalnie,tzn ja teraz jestem na urlopie z pracy żebym mógł zajmować się moim skarbem.na poziom opieki złego słowa nie powiem i choć nie muszę to wolę wszystko robić sam:)dobrze,że trafiłem tu na forum,od wczoraj czytam historie innych ludzi i podziwiam ich za tą walkę i determinację o powrót ukochanych osób.Co do worka pieniędzy na leczenie to jesli chodzi o ośrodki rehabilitacji to też nie kosztuje mało tutaj,ja codziennie ćwiczę z moją Anulką,masujemy rączki i nóżki żeby dalsza rehabilitacja była choćby odrobinę mniej bolesna dla niej,nie wiem czy mnie słyszy,wierzę,że tak:)tak jak ktoś pisał tu o tym,nie przekazuję żadnych złych emocji Ani,same pozytywy,niestety Ania nie wie jeszcze,że nasz mały synek nie przeżył wypadku:( i najbardziej boję się chwili gdy Ania obudzi się i będę musiał jej powiedzieć:( Powiedzcie skąd czerpiecie tyle siły?to jest naprawdę niesamowite:)pozdrawiam serdecznie.Max