Gość 2018-11-24 21:04:33
Nie mam nawet 30 lat i wygląda na to, że za kilka tygodni lub miesięcy pozegnam się z Tatą. Nie umiem się z tym pogodzić, nie umiem normalnie żyć. Dzieki przeczytaniu forum wiem, że wszyscy podzielają odczucia, że to choroba całej rodziny. Niemniej nie chodzi mi nie o mnie, lecz o Tatę, który chciałabym by żył, po latach harówki przeszedł na emeryturę, cieszył się z Mamą dniem codziennym, cieszył się dziećmi i wnukami... Czuję, że nie płacze we mnie córka, lecz cząstka Jego. Cząstka, która wie, że czas jest tak bardzo policzony. On sam chyba tego nie wie. Daj Boże by do ostatniej chwili nie był tego świadom.

Margoska76060_ 2023-05-11 13:52:11
My jesteśmy w trakcie chemii jednak chemia podawana jest w tabletkach i zastrzyk dożylnie wizyta w onkologii co dwa tygodnie i powtórka z rozrywki ogólnie partner czuje się dobrze fizycznie jednak zaczyna gubić słowa przekręca wyrazy czas i długo musi myśleć nad tym co ma powiedzieć. Cały czas utrzymuje się gorączka 39 stopni jednak jakoś szczególnie jej nie odczuwa zastanawiam się czy są to efekty radio czy już chemii. Pani neurolog odsyła do onkologa onkolog do lekarza rodzinnego a ta z kolei do onkologa i jak tu nie zwariować obawiam się tylko jednego żeby nie było wznowy a w czerwcu dopiero rezonans