Wydaje mi się, że nie chodzi tu o ilość operowanych poziomów, jeśli chodzi o zdolność do pracy. Istotne, w mojej ocenie, jest to, jak przebiegła operacja, proces rekonwalescencji, czy ustąpiły objawy.
Mozna i piec poziomów zoperowac i funkcjonować normalnie, jeśli wszystko przebiegło jak należy.
Poza tym, mimo wszystko, uważam, że jedna z kluczowych spraw jest wiek.
AlusiA68

Jak pisze Dorka a ja nie zaprzeczam - po operacji zaraz wróciłem do pracy. Mój wiek = dziadek.
Tutaj chcę wyjaśnić. Jakbym był pracownikiem to z całą pewnością bym "chorował" długo, ale nie jestem pracownikiem.
Własne biuro, własna działalność. Praca na miejscu. Do pracy potrzebuję komputer, internet, drukarkę. Choć nie pracuję - to pracuję. Jak mówi jeden z klientów - mam pracę lżejszą od spania.
Fakt, jak przystało na dziadka, mógłbym nic nie robić, ale nic nie robienie to dopiero harówa. Co z sobą zrobić. ? Lepiej mieć zajęcie.

Ma ktoś z Was diagnozę spynoza szyjna?
Chodzi o to, ze mój kręgosłup 2 lata po operacji jest w gorszym stanie niż przed...

Widzisz Kawo, ja nie jestem typem leżącej babci, ale przepracowałam wiele lat i przez to mój kręgosłup trudniej się regeneruje. Do tego doszły powikłania srod- i pooperacyjne.
Sugerujesz, że pracując na etacie, można udawać chorobę, a pracując na swoim, już nie. Pewnie można, ale praca u siebie ma też dobre strony. Kiedy bolą cię plecy albo głową, robisz sobie przerwę. W mojej pracy takiej możliwości nie ma, choć też potrzebuję jedynie komputera i drukarki. Podobnie, jak Ty. I tu podobieństwa między nami się kończą.
Powiem jeszcze tylko, że minie mi wkrótce 6 miesięcy zwolnienia i właśnie dostałam decyzję o przyznaniu przez ZUS świadczenia rehabilitacyjnego. No to chyba był jakiś powód?
Śmieszą mnie uwagi, jak Twoja. Myślę, że pora opyscic to forum.
Pozdrawiam.
AlusiA68

Nie pojmuję. Bądź tak miła i wskaż te moje przykre uwagi.
( nikogo tutaj nie obrażam, nie obraziłem też Ciebie).

Hmm... Psychika ludzka nie zna granic....
Mój mąż mówi, że gdyby on miał żyć w ciągłym bólu jak ja toby trafił już dawno na oddział psychiatryczny. Mnie ratuje pogoda ducha. Dlatego czasem nie rozumiem tu wszystkich forumowiczów.... Ale cóż wytrwali pozostają

No właśnie miałam pisać, że dziwne rzeczy się tu dzieją 🙃
Nie dajmy się zwariować.

Kasia, ... Dorka ja naprawdę nie wiem w czym mogłem Alusię urazić.
Może faktycznie psychika ludzka jest nie zbadana.

Mnie też. Staram się zażywać ją 3 x dziennie. Dobry "lek", pomaga.

Kawo - Nie mam pojęcia czym. Też jestem na świadczeniu rehabilitacyjnym i tak samo wolno dochodzę do zdrowia, ale nie obrażam się że ktoś już pracuje a ja nie. Staram się być pozytywna i cieszę się małymi sukcesami.
Alusia tu nie chodzi o wiek czy zawód. Też bym chciała już wrócić do pracy, a na razie nie jestem w stanie jeszcze dłużej chodzić czy siedzieć. Ale nie poddaję się, ćwiczę ile mogę i nie dam się! Tobie też życzę abyś myślała pozytywnie, bo to jest ważne w powrocie do zdrowia.