Nie28 miło, że wiesz by nie wkładać epileptykowi nic w buzie;) i co jeszcze by układać nas na lewy bok.

Tak po za tym dziewczyny to zauważyłyście może, że piszecie w kółko czy odstawić leki czy nie ale pomiędzy sobą, osobami które tych leków nie biorą.
Nie obraźcie się tylko, tak tylko....

Może i tych leków nie biore ale codziennie mam stycznosc z nim oraz z epileptykami mniej wiecej kumam temat,i nie musze brac tych lekow aby sie wypowiadac na ten temat:)

Nie chciałam, by to zabrzmiało obraźliwie, chodziło mi tylko o to, że piszecie o tym pomiędzy sobą- a tak na prawdę mało osób zawitało na ten wątek.
Nie chciałam cię urazić i nie twierdzę, że i ciebie los nie doświadczył.
Sama mam męża i nigdy do końca nie dowiem się co on tak na prawdę przeżywa jak mam atak.
Albo jak przyjeżdża po mnie do szpitala. Ten jego wyraz twarzy, to zaniepokojenie, zmartwienie. Tak szczerze mówiąc przez tą chorobę widzę jak bardzo mnie kocha.

Domyślam się, że i ty tak samo przeżywasz to i stąd tu próbujesz pomóc innym. Doceniam to i dziękuję.

Przepraszam takze ze tak to odebrałas poprostu naoglądałam sie tych ataków u meża oraz u przyjaciółki,stykam sie z tym na codzien i pisze jako osoba zdrowa poniewaz ja bym bała sie odstawic leki ktore w pewnym sensie wam pomagaj,mam nadzieje ze medycyna pojdzie bardziej w gore ku epilepsji i znajdzie sie dla was wszystkich lekarstwo ktore uwolni was od tych atakow oraz wyniszczenia waszego organizmu.Jak juz pisałam współczuje wam z całego serca chociaz nie wiem dokładnie jak wy to odczuwacie i moze nie chce wiedziec:(

U nas to tylko jest praktyka -leki, leki, leki.
Ale -nie powiem w jakim kraju bo zapomniałam- (moja pamięć jest straszna)- stosują dietę ketogenną a co lepsze robią operację laserem na mózgu i ponoć choroba znika, ale operują tylko takie osoby u których choroba bardziej postępuje czyli kilka czy kilkanaście ataków na dzień.

No to rzeczywiscie ciekawe jakie koszta sa takiej terapi,bo my Polska zacofańcy tak wiec za wszystko trzeba zapłacic a nawet wyjechac na drugi koniec swiata.Leki leki leki a watroba do smieci i tak wkoło:(

Witam was moi drodzy

Jestem dzisiaj załaman mamdoła jak lej po bombie.
Pojawił sie atak u mojego meza dzisiaj rano,bierze depakine chrono 500.Mam metlik w glowie co zrobic,jutro wizyta neurologa moze zmieni leki a moze za wczesnie bo to jak narazie pierwszy atak,pomocy chociaz duchowo:(

Nie martw się, wszystko już jest dobrze, niestety czasami musimy się wyładować-krzyki nie pomagają tylko -no niestety te ataki......
Depakine 500 też biorę - rano 500 a wieczorem 800 więc nie martw się jeszcze największej dawki mąż nie ma no chyba, że wagowo już tak.

Pierwszy atak byl o 9 rano nie dzwonilam po pogotowie ale nastwpny atak dostal o 11 wtedy zadzwonilam,przyjechali na sygnale zabrali meza doszpitala zrobiono mu tomograf ale nie ma zadnych zmian nic kompletnie ucieszyłam sie bardzo,zwiekszono mu dawke depakiny do 800 dwa razy dziennie mam nadzieje ze juz tego ataku ni ezobacze,nie moge patrzec na te biedne oczy jak go trzesie szok,nie daje sobie z tym rady:(

Ja się nie gniewam wcale na Ciebie. Jestem tutaj bowiem co czują epilektycy i chce pomóc swoją skromną osobą.
Powiem Ci,że mężczyźni są bardzo czujni. Mój mężczyzna jest dzielny i troskliwy.Kocham go za to ,że może nie jest przy mnie swoim ciałem ,ale duchem wspiera mnie.