Z tym kodeksem szyjek zgadzam sie w zupełności. Każda ta czynność trzeba wykonywać przede wszystkim z głową i nie przesadzać. A najwazniejsze, słuchamy swojego organizmu, on podpowie nam wszystko

Racja, trzeba trochę odpocząć i psychicznie od zabiegów i szpitali. Nie wszystko naraz :) najważniejsze, że wszystko ok i jest coraz lepiej, a reszte powoli, powoli się załatwi.

W Lublinie na Jaczewskiego. Póki co kontakt z lekarzami z oddziału bardzo dobry. Tyle się osłuchałem o przygodach ludzi ze służbą zdrowia, ale z mojego doświadczenia póki co na szczęście żadnej z historii nie mogę potwierdzić : - )
To tylko taki mój żart, nie dopuszczam innej opcji jak ta, że będzie śpiewająco : - ) Właściwie to sam się dziwię, że stres się nie pojawia, wcześniej myślałem że im bliżej operacji, tym będzie gorzej. No ale może jutro, jak już trafię na oddział, to coś mnie złapie? Na pewno nie mogę powiedzieć, żeby mi ten brak stresu przeszkadzał. 2020 i tak już wystarczająco nam daje po głowach : - )

Mateusz, to masz jak ja. Szłam na luzie, bardziej martwiłam się tym, jak ułożę sobie włosy hihi. Dziewczyny miały tu niezły ubaw ze mnie.

Mateusz Lublin, ja i Daagula Podkarpacie, Mielec. Super specjalisci, zresztą jedyna neurochirurgia która zajmuje się odcinkiem szyjnym. A co ciekawe, ja i Daagula mamy tego samego doktorka U mnie składał już dwa odcinki kręgosłupa, wiec idę do niego w ciemno

Lista czynności jest już wiekowa, bo krążyła już te 6 lat temu Jak na mój gust jest mooocno przesadzona. Brzmi jakby tylko balkonik był dozwolony i to bez mocnego wychyłu do przodu. Może jest dobra na pierwsze miesiące, ale nie narzucajcie sobie tylu ograniczeń na dłuższą metę. Jak czytam, to wszystko to robię od dłuższego czasu włącznie z bieganiem (kupiłam buty do biegania po twardej powierzchni), rowerem (kupiłam miejski) wieszaniem firanek i noszeniem 3 latka (16 kg). Powoli trzeba próbować wszystkiego. Poduszkę profilowaną wyrzuciłam po operacji bo przestała być wygodna. Mam zwykłą z Ikei. Układam ją tak żeby było mi wygodnie. Do komputera mam poduszkę lędźwiową, żeby trzymać właściwą pozycję.
Moja rehabilitacja zaczęła się od nauki wstawania i kładzenia się, poprawnego siedzenia i prawidłowego wykonywania czynności bez szkody dla kręgosłupa. To jest kluczowe. Na tym etapie trzeba też mieć na uwadze zadbanie o kręgosłup lędźwiowy nawet jeżeli nie ma zmian, bo jest po operacji narażony na przeciążenia. Cała ta nauka ma na celu korektę wadliwych nawyków, nie zaś nakładanie ograniczeń. Najważniejsze to znaleźć dobrego rehabilitanta-przewodnika (najlepiej osteopatę). Ja w razie potrzeby mogę polecić ba terenie Krakowa.
Dobrej nocy dla wszystkich „szyjek” i trzymam kciuki za operacje wszystkich oczekujących.

Rupafin ten kodeks jest dokładnie z tego okresu. Masz rację, ze trzymanie sie go przez dlugi czas jest bezsensu. Wydaje mi sie że to są wlasnie wytyczne dla osób zaraz po Zabiegach, szczególnie dla kobiet. Nam sie zawsze wydaje, że jak nas mniej boli to jyz możemy góry zdobywać. A tak jednak nie jest. Ja nauczyłam sie pokory po pierwszej operacji, teraz od razu byłam nastawiona na ograniczenia i się do nich stosuję. Tak jak mówisz warto dla siebie nauczyc sie poprawnych nawyków dla naszego dobra, a będzie wszystko ok

czemu nie można podnosić rąk do góry?

Mateusz, po zabiegu możesz co jedynie podnieść ręce tak na wysokość barków, ciagnie niesamowicie w szyi. Na początku trudno nawet założyć koszulkę. Potem coraz lepiej.

Kasiu, napisz co tam u Ciebie. Ty chyba dzis zabieg masz