Cameleon - TY sobie żarty robisz z siebie czy z innych ?
Jesteś chory czy tylko tak ci się wydaje. Moim zdaniem - weź kilka głębokich oddechów, napij się wody ... i dokonaj gruntownej analizy..
Jak Ci wyjdzie " na dwoje babka wróżyła" to sobie odpuść. Jesteś zdrowy . Chwilowe niedomagania to każdy ma.
Jak wyjdzie, że jesteś chory to się lecz , operacja Cię nie minie. Kwestia czasu kiedy to nadejdzie.

Dorka ...... aby przesunąć głowę na poduszce - należy nabrać powietrza, mocno zacisnąć zęby i tak milimetr po milimetrze aż osiągniesz cel.

Cameleon witamy w gronie szyjek. Ja osobiście przed operacją ale napisze Ci tak. Ja mam dwie ekstruzje z usiskiem na rdzeń i jedna protruzje. Zaczęło się ubiegłego roku w październiku. Bóle lewej ręki, łopatki, dretwienie.
W styczniu trafiłam do neurochirurga-operacja, na pytanie czy konieczna - może Pani próbować rehabilitacji ale zakaz jest terapii manualneji gwałtownych ruchów glową.
No więc tak się rehabilitowałam była poprawa, później zaś wróciło, w czerwcu miałam być operowana - odmówiłam, znów była poprawa. W sierpniu wróciły dretwienie palców jak tylko się schyliłam i bóle ręki wręcz miażdżące. Znów neurochirurg i na 16 października mam operacje. Lekarz mi powiedział,że zrobimy rezonans w szpitalu zobaczyć czy poszło w złą czy dobra stronę i będzie że mną rozmawiał , więc jeszcze nic nie jest przesądzone. Ale jestem młodą osobą i szkoda żebym dopuściła do uszkodzenia rdzenia. Ekstruzja już się raczej nie cofnie to już jest przerwanie ciągłości krążka.
Na rehabilitacji też słyszałam, że spróbują to wyprowadzić ale wypadek, upadek może grozić uszkodzeniem rdzenia.
Obecnie mam niecały miesiąc do operacji a tymczasem nastąpiło cudowne uzdrowienie no może czasem drętwieja mi palce . Ale myślę że to też psychika robi swoje.
Decyzję o operacji każdy musi podjąć sam, ja sama od stycznia się szarpałam z decyzją aż wkońcu doszłam do wniosku że chyba wiele ryzykuje, jednak ucisk na rdzeń mówi sam za siebie.

Dorka jak chciałam przesunąć głowę na poduszce, to już wolałam się cała podnieść i dopiero ułożyć powoli w innej pozycji, inaczej nie dawałam rady, nie wiedziałam jak mam tą głowa ruszyć choćby o milimetr

Dorka a mi powiedział że jeden poziom ten najgorszy. Ciekawe od czego to zależy skoro na drugim też mam ekstruzje z uciskiem na rdzeń tyle że trochę mniejszą. No nic zobaczymy co powie w szpitalu. Fajnie, że masz to już za sobą. Z jednej strony też bym chciała już być po a z drugiej wogole bym nie chciała heh.... Ale to chyba normalne :D

Właśnie stosuję ta metode, milmetr po milmetrze chodź jakaś godzinę temu odkryłam, ze pomocne jest złapanie za grzywkę i lekko do góry hihi co ten człowiek nie wymyśli, żeby sobie życie ułatwić

A teraz cudowna kroploweczka z ketanolu żyć nie umierać

Dorka! Super, że jesteś już po! Pisałam to już kilka razy ale mi nie wyskakuje, jak u Kawo. Moderator czy ktos - o co tu chodzi...

Najbardziej cieszę sie, że mam mobilną szyjkę. Może w tym okresie jeszcze dość bolącą ale nie boję się, że jak zrobię jakiś ruch niekontrolowany to coś mi się stanie. Narazie problem z przelykaniem, ale staram się jeść powoli i małymi kęskami. Dużo spaceruje po korytarzu, bo ciężko ułożyć sie na łóżku, ale o tym wszyscy wiecie doskonale. Wychodzę w poniedziałek tak na spokojnie, nie spieszę się za bardzo. Jednak kroplówki to fajna rzecz a w domu to tylko tabletki pozostają. Więc leże i odpoczywam

Dorka
Nie przejmuj się błahostkami. Takie małe "cuś" to mały "pikuś". U mnie ten okres był najszczęśliwszy , brykałem jak młodzieniec. Świadomość o tym co się wydarzyło przyszła jakieś dwa tygodnie po zabiegu.
W międzyczasie sąsiad zdążył mnie zrugać - zrolowany komplet dywaników do auta zarzuciłem na ramię i poszedłem. Moja głupota na maxsa. Ty tego nie rób. !!!