Co do problemów z połykaniem, to nastawiałam się na nie przed operacją ale na szczęście mnie to ominęło. Gardło mnie praktycznie wcale nie bolało. Na drugi dzień po operacji wsuwałam już chleb z masłem (choć musiałam go popychać herbatą, bo się lekko dławiłam). Teraz jestem już prawie 7 tygodni PO i jak dotknę szyję, zwłaszcza w miejscu blizny, to czuję tak jak tysia "jakby ktoś mi dał z pięści" i czasami mam taki ucisk przy przełykaniu. Na szczęście nie jest to jakieś bolesne. To wszystko chyba dość długo w środku się goi.
Pozdrawiam was serdecznie

Mnie tak samo boli gardło jak to określacie jakby ktoś walnął pięścią, lodów nie jadłam po operacji, nie przyszło mi to do głowy i z tego co wiem nikt na naszym oddziele tego nie robił, każdy miał tam jakieś tabletki na gardło i to wszystko. I tak się cieszę , że nie mam takich kłopotów z gardłem jak po drugiej operacji, a mianowicie miałam uszkodzony jakiś nerw i nie miałam czucia w całej szyji, lekarz powiedział,że trzeba czekać i mieć nadzieję,że może kiedyś lub nigdy nerw się zregeneruje , no i stało się po półtora roku prawie wszystko wróciło do normy ,trochę jeszcze nie mam czucia, ale z tym da się wytrzymać. Piszę to dlatego, że jeśli komuś coś takiego się przydarzy to trzeba być cierpliwym i nie załamywać się. Pozdrowionka dla Was

Hej hej.
Tak czytam jak piszecie o podjęciu tej jakże ciężkiej decyzji o operacji(u mnie lędźwiowy-jestem 10 dni po).Byłam na dwóch konsultacjach u neurochirurgów.Obydwaj powiedzieli to samo.Pilna operacja.Inaczej w przyszłości może grozić paraliż ew.jakieś niedowłady.Byłam przerażona pewnie jak wszyscy.Ale pomyślałam sobie że mam dla kogo żyć i muszę być zdrowa.Dla siebie,mojego 15-sto miesięcznego syncia i męża.Nie wachałam się ani chwili.Nie odwlekałam,nie szukałam innego wyjścia typu masaże,czy rehabilitacja.Zawierzyłam lekarzom i teraz wiem że to byla dla mnie jedyna słuszna decyzja bo czuję się wspaniale.
Ale każdy musi sam podjąć tą decyzję...nikt za nas tego nie zrobi.
Pamiętajcie-życie mamy tylko jedno i tylko od nas zależy jak je przeżyjemy.
Pozdrawiam pozytywnie zakręcona cyśka

Witam PERYSKOPKI.No juz niedługo do domku kończy się pobyt w sanatorium.Zabiegi sa ok obsługa się stara lecz nie cała.Idzie przezyć.Pozdrawiam wszystkich przed i pobratpit

Piotrze czytam wszystkie Twoje posty i podziwiam Cię za tak pozytywne myślenie. U mnie po operacji pojawia się jakiś dół, nie wiem dlaczego, przecież operacja udała się, wszystko jest dobrze,a psychika mi siada, przed operacją miałam więcej optymizmu niż teraz,może ta pogoda tak na mnie wpływa, jest cieplutko, kwiatki rosną a ja nic nie mogę pogrzebać w ogródku i to mnie przygnębia, męczy mnie ta cała bezzcynność ja taka ruchliwa, niemogąca usiedzieć w miejscu i to mnie dobija. Ktoś wcześniej pisał, że na taką operację lepiej iść w zimie, to prawda. Trochę goryczy mi się ulało przepraszam za ten pesymizm i serdecznie Was wszystkich pozdrawiam.

Witam weekendowo :)
Piękna wiosna i wreszcie ciepełko :)
Piotr - dasz radę wytrwać do końca. Wierzę w Ciebie:)
Nikt nie jest z żelaza. Doły łapane są czymś zupełnie normalnym. Czas trwania "doła" jest bardzo istotny. Trzeba tak ustawić swoje myślenie ( niestety to wymaga wysiłku i łatwe nie jest ale możliwe) żeby ten "dół" zagościł na krótki okres. Życie nie jest jedynie bajką. Pracujemy na nasze dolegliwości bardzo intensywnie nie myśląc o tym, że niszczymy siebie sami. Nieliczni rodzą się z dysfunkcją - pozostali mieli duży współudział w tym z czym teraz walczymy - czyli z dyskopatią. I nie ma co "słodzić" - trzeba się pogodzić i walczyć o jak najlepszy wynik rehabilitacji. Na szczęście medycyna daje nam możliwość w miarę normalnego funkcjonowania po operacji kręgosłupa - niezależnie od odcinka operowanego. Tak więc wspierajmy siebie wzajemnie i niech MOC będzie z nami. :)
Serdeczne pozdrowienia - Bogna

Witam wszystkich uciśnionych i zmęczonych z pochmurnego Miedzywodzia..
Margotkaw optymizm i pozytywne myslenie samo nie przychodzi choć może być zarazliwe.Zaraziłem nim kolege z turnusu i teraz to po korytarzu biega.Jak przyjechal to ledwo chodził-po wypadku samochodowym zderzenie z betoniarką na autostradzie.Tak jak wczesniej pisalem trzeba to brac na ETAPY malymi kroczkami do przodu.Napewno się uda głęboko w to wierze bo co nam zostało.Dzis jest ponury dzien mam złe samopoczucie,jest sztormowa pogoda na morzu wieje.Spacer 2 godzinki i muza z telefonu lata 80 i świadomość nie uniknionego końca turnusu-czytaj wieczorek pozegnalny poprawia nastruj.Przedewszystkim swiadomość ,że 8,05 do pracy to uskrzydla i daje kopa do dalszej rechabilitacji.
BOGNAJ to jest NAS już dwoje a to podejzane ,ale budzi pozytywne uczucia.DZIĘKUJĘ
KOCHANI WIĘCEJ WIARY-WAM ŻYCZĘ
Dnia bez bólu.brat pit

Wiara? a co to jest Piotrze? Siła - to coś, co niewątpliwie jest bardzo potrzebna. Wiarę do raczej w Nas skutecznie zabija system - NFZ - sposób w jaki traktuje się pacjenta , ZUS - każdy jest podejrzany i podejrzewany o wyłudzenie...zwijasz się z bólu - nie ma znaczenia, zdolny czy tez zdolna do pracy. Po operacji kręgosłupa - turnusik w jakimś sanatorium świadczącym wątpliwej jakości zabiegi i....do pracy. A za kilka miesięcy pacjent się posypie totalnie bo po prostu jest zbyt "świeży" do pracy po tak poważnym zabiegu, bądź co bądź ale to nie zszedł paznokieć z małego palca tylko był operowany kręgosłup. Piotr przemyśl, czy nie jest za wcześnie na pracę? ja poszłam do pracy 4 miesiące po operacji i łatwo nie było....Super, że mam wyrozumiałego pracodawcę - dostosował moje stanowisko pracy do moich a właściwie mojego kręgosłupa, potrzeb. Tyle, że ja pracuję praktycznie ...głową...no i struny głosowe :)
Pozdrawiam cieplutko. Bogna

Bogna i Piotr dajecie nam takie pozytywne kopniaki Piszcie kochani nadal! Z przyjemnością Was się czyta. To podbudowuje nasz nastrój. który niekiedy lekko podupada.
U mnie na południu też dzisiaj chłodno, deszczowo i bardzo sennie a do tego szyjka przypomina trochę o sobie.
Mimo to pozdrawiam wszystkich bardzo ciepło

Witajcie kochani
U nas dziś leje, strasznie ponuro i nieprzyjemnie. No i jak to meteopatka reaguję bólem
Margotko nie załamuj się swoim smutnym podejściem, to normalne takie dołki po operacji. Ja też jestem takie ADHD i są dni że moja bezczynność i nie moc robienia wielu rzeczy doprowadza mnie do szału.
Jedyną rzeczą która mnie bardzo cieszy jest to, że po operacji znów mogę swobodnie trzymać aparat w łapkach i oddawać się swojej pasji a spacerki i obcowanie z przyrodą cieszą bo zawsze byłam zabiegana.
Małgosiu z dnia na dzień będziesz silniejsza i zobaczysz że i chęc i radość wróci
Musimy cieszyć się że operacje się udały, że wracają siły a reszta..... reszta to nasza głowa
Pozdrawiam wszystkich aa poniżej moja wczorajsza zdobycz którą upolowałam na spacerku po ogrodzie
[url href=http://www.forumneurologiczne.pl/galeria/tysia34/albumy title="Przejdź do galerii użytkownika"][img hash=517bed4d388f4 href=http://www.forumneurologiczne.pl/galeria/tysia34/pokaz/517bed4d388f4]http://static2.medforum.pl/portals/user_photos/218099/517bed4d388f4_200x200_adaptive.jpg[/img]