Wapnia do Magnezu
Ca/Mg Magnez pełni rolę modyfikatora działania wapnia, który jest jonem
pobudzającym mięśnie do skurczu. Stosunek Ca/Mg ma wpływ na stan
prawidłowego napięcia mięśniowego. Wapń i magnez są istotnymi
pierwiastkami biorącymi udział w reakcjach skurczu i rozkurczu
mięśni. Jeżeli wzajemna proporcja miedzy wapniem i magnezem jest
niewłaściwa, prowadzi do wzmożonego napięcia mięśni, lub
odwrotnie, do jego obniżenia. Długotrwałe utrzymywanie się
niewłaściwej proporcji może także wywoływać zaburzenia układu
kostnego, pokarmowego i nerwowego.
W Twoim organizmie proporcja Ca/Mg wskazuje na zwiększone
napięcie mięśni, które może objawiać się częstymi skurczami,
uczuciem stałego napięcia, zaburzeniami układu pokarmowego
(zaparcia), a także może powodować przesuwanie wapnia w
organizmie, z miejsc o jego zwiększonej zawartości, do miejsc o
mniejszym wysyceniu tym pierwiastkiem (transmineralizacja).
Transmineralizacja polega na przemieszczaniu się wapnia. Można ją
podzielić na trzy główne etapy: wchłanianie w jelitach,
magazynowanie w kościach, wydalanie z moczem. W przypadku złej
proporcji Ca/Mg może nastąpić wypłukiwanie wapnia z organizmu,
prowadząc do osteoporozy.
Żelaza do Miedzi
Fe/Cu Wzajemna proporcja Fe/Cu jest niewłaściwa ze względu na dużą
zawartość żelaza (Fe/Cu > 2:1). Może to wskazywać na powstawanie
zwiększonej ilości wolnych rodników tlenowych. Twój wynik analizy
wskazuje właśnie na zwiększoną produkcję wolnych rodników
tlenowych i osłabienie sprawności bariery antyoksydacyjnej.
Miedzi do Molibdenu
Cu/Mo Fizjologiczne działanie molibdenu zależy od interakcji z innymi
pierwiastkami. Szczególnie ważną rolę odgrywa właściwa proporcja
Cu/Mo. Ponieważ miedź i molibden są pierwiastkami
antagonistycznymi, nadmiar molibdenu powoduje wtórny niedobór
miedzi. Niska wartość proporcji miedzi do molibdenu, nawet przy
wysokim stężeniu miedzi, wskazuje na zaburzenia mechanizmów
wchłaniania miedzi.
Żelaza do Kobaltu
Fe/Co Kobalt współzawodniczy z żelazem o dostęp do osoczowych białek
transportowych. W Twoim przypadku przy niskim stężeniu żelaza
może rozpocząć się proces gromadzenia kobaltu w tkankach miękkich,
szczególnie w gruczole tarczowym. Wywołana tym zjawiskiem
zmiana metabolizmu hormonów tarczycy predestynuje do
powstawania wola, zakłóceń pracy serca, biegunek.
Żelaza do Wapnia
Ca/Fe Wzajemna proporcja wapnia do żelaza, podobnie jak i proporcja żelaza
do miedzi, obrazuje kierunek przemian żelaza w organizmie.
Odbiegający od normy stosunek wapnia do żelaza, ze względu na
niską zawartość żelaza, może wskazywać na tendencje do
niedokrwistości.
4. Charakterystyka typu metabolicznego (biologicznej natury)
Typ wolny B / Sympatyk / metabolizm o cechach typu przysadkowego
4.1. Energetyka organizmu
Fosfor jest niezbędny we wszystkich cyklach wytwarzania energii w komórce. Proporcja wapnia do
fosforu wskazuje na magazynowanie fosforu lub wapnia w komórkach i określa jaki typ przemian
energetycznych dominuje w organizmie. Fosfor jest podstawowym składnikiem związków
wysokoenergetycznych (nośników energii). Wapń uczestniczy w komunikacji wewnątrz i
zewnątrzkomórkowej (w transporcie składników odżywczych przez błony biologiczne). Bierze udział
w przenoszeniu bodźców do układu nerwowego. Wzajemny stosunek wapnia do fosforu określa
szybkość procesów energetycznych w organizmie.
4.2. Ocena równowagi w autonomicznym układzie nerwowym; równowaga sympatykparasympatyk
W obrębie układu nerwowego wydzielić można centralny (ośrodkowy -
OUN)
układ nerwowy,
obwodowy układ nerwowy (peryferyjny układ nerwowy - PUN) i wegetatywny (autonomiczny -
WUN) układ nerwowy. OUN obejmuje mózgowie i rdzeń kręgowy. PUN utworzony jest przez nerwy
czaszkowe i ich zwoje, nerwy rdzeniowe i ich zwoje oraz receptory odbierające bodźce. WUN składa
się z układu współczulnego (zwanego sympatycznym) i przywspółczulnego (zwanego
parasympatycznym).WUN jest częścią układu nerwowego nie podlegającą naszej woli. Reguluje
czynności narządów wewnętrznych. Każdy człowiek w zależności od sytuacji ma dominację układu
sympatycznego lub parasympatycznego. Ta równowaga jest zdeterminowana formą wykorzystania
energii w organizmie, np.: jedząc posiłek stajemy się parasympatykami (zbieramy energię); biegnąc
jesteśmy sympatykami (zużywamy energię).
Wynik wskazuje, iż w organizmie osoby badanej dominują wolne procesy przemian
energetycznych, jest tzw. wolny metabolizm.