W chwili obecnej nie ma środków farmakologicznych, które całkowicie zahamowałyby rozwój choroby. Dostępne leki starają się zatrzymać rozwój, łagodzić skutki rozwijającej się choroby oraz umożliwić pacjentowi sprawne i samodzielne funkcjonowanie. Choroba ta przebiega wieloetapowo z okresami rzutów, remisji, przewlekłych dolegliwości towarzyszących pacjentowi i najczęściej prowadzi do trwałego inwalidztwa. Podjęcie szybkiego i właściwego leczenia jest zatem bardzo ważne.
Octan glatirameru - glatiramer
Lek stosowany jest u pacjentów z postacią rzutowo - remisyjną natomiast w postaci pierwotnie lub wtórnie postępującej nie jest stosowany. Jego rolą jest hamowanie reakcji immunologicznej, za pomocą limfocytów regulatorowych. Po wstrzyknięciu jest bardzo szybko rozkładany. Po podaniu leku mogą wystąpić objawy niepożądane takie jak: ból, rumień czy swędzenie w miejscu wstrzyknięcia, objawy grypopodobne, bóle głowy, kołatanie serca, nudności, wymioty, zaparcia, wzmożone pocenie się, zaburzenia mowy i inne. Leku nie należy stosować u kobiet w ciąży. Stosowanie Octanu glatirameru zapobiega nawrotom i zmniejsza ich nasilenie.
Mitoksantron (mitoxantrone, ATC L01DB)
Zaliczany jest do leków cytostatycznych i stosowany najczęściej u pacjentów z SM z postacią wtórnie postępującą oraz postępująco- nawracającą. Nie należy go stosować u chorych na pierwotnie postępującą postać SM. Badania wykazały, iż mitoksantron zmniejsza zaburzenia neurologiczne chorych osób i częstość rzutów.
U pacjentów leczonych na SM tym lekiem mogą wystąpić działania niepożądane takie jak nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, biegunka, utrata włosów, zaburzenia rytmu serca, tachykardia, anoreksja, zmęczenie, lęk, bezsenność, gorączka oraz reakcje alergiczne. Mogą one ustąpić samoistnie bądź wymagają zastosowania dodatkowych leków czy ewentualnego odstawienia mitoksantronu.
Natalizumab
Jeden z nowych leków stosowanych do walki z SM, stosowany jest u pacjentów z postacią rzutowo- remisyjną, w monoterapii u pacjentów z wysoką aktywnością choroby oraz ciężką postacią SM. Natalizumab jest lekiem o nowoczesnym mechanizmie działania, poprzez blokowanie przejścia autoreaktynych limfocytów z krwi do mózgu. Co ważne ułatwia regenerację uszkodzonej otoczki mielinowej. Wykazano także, iż stabilizuje miejsce uszkodzeń otoczki mielinowej.Terapia natalizumabem zmniejsza w sposób widoczny liczbę rzutów u pacjentów z SM, doprowadza do zahamowania wybranych objawów (usunięcie męczliwości). W przypadku tego leku widoczna jest poprawa jakości życia chorych z SM.
Stwardnienie rozsiane należy do chorób nieuleczalnych. Jednakże cały czas podejmowane są próby walki z tą chorobą. Koniecznością jest znalezienie jak najbardziej skutecznej terapii dla SM. W ostatnich latach doszło do ogromnego postępu w leczeniu pacjentów dotkniętych SM i jak wiadomo prowadzone są kolejne badania nad nowymi lekami.
Piśmiennitwo:
- Stwardnienie rozsiane, red. Naukowa, J. Losy, Lublin 2013, Wydanie I Stwardnienie rozsiane, red. Naukowy tłumaczenia J. Kotowicz, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011. Stwardnienie rozsiane, K. Selmaj, Poznań 2006. Jakub Gołąb, Marek Jakóbisiak, Witold Lasek, Tomasz Stokłosa: Immunologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011.
Informacje o lekach w artykule mają charakter informacyjny, należy je traktować jako dodatkową wiedzę na temat środka. Wszelkie kwestie związane z zażywaniem leków i ich dawkowaniem należy skonsultować z lekarzem. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za efekty zastosowania w praktyce informacji udzielonej w artykule.
