Głównym objawem epikondylopatii bocznej (bo tak brzmi oficjalna nazwa łokcia tenisisty), są dolegliwości bólowe, które pojawiają się typowo po bocznej stronie stawu łokciowego. Ból może również promieniować do przedramienia i nadgarstka. Nasila się często w trakcie wykonywania ruchów ręką lub podczas próby zaciśnięcia dłoni. Schorzenie może  przeszkadzać w codziennych czynnościach, takich jak np. otwieranie drzwi czy podnoszenie kubka.

Jak wspomina lek. Monika Moczko, ortopeda, wcale nie trzeba być zawodowym sportowcem, by się takiego schorzenia nabawić:

– Łokieć tenisisty jest chorobą przeciążeniową - niekoniecznie trzeba grać w tenisa, wystarczy lubić wykonywać prace w ogródku, a nawet na drutach. Wszystkie czynności, które przeciążają prostowniki od nadgarstka aż do łokcia, mogą powodować dolegliwości. Grupy zawodowe, które są najbardziej narażone na przeciążenie mięśni prostowników nadgarstka to mechanicy, szwaczki, pracownicy biurowi, a nawet muzycy – tłumaczy ekspertka.

Jakie są przyczyny i objawy łokcia tenisisty?

Dawniej za przyczyny powstawania schorzenia uznawano stan zapalny ścięgien mięśni nadgarstka do kości ramiennej. Jednak obecne badania sugerują, że winny jest raczej proces degeneracyjny. Wszelkie, nawet drobne urazy czy przeciążenia, mają wpływ na strukturę ścięgien, prowadząc do ich naruszenia i zaburzeń ukrwienia w okolicy przyczepu. Uszkodzenia powodują, że tkanka ma niższą wytrzymałość, co może prowadzić do naderwania ścięgien przy dalszym przeciążaniu. Ból, charakterystyczny dla tego schorzenia, wynika z procesu degeneracyjnego, który powoduje wydzielanie białek drażniących tkanki. Dodatkowo, formowanie się nieprawidłowych nerwów i naczyń krwionośnych może nasilić dolegliwości bólowe.

Diagnozowanie łokcia tenisisty

Ból dolnej części ręki – nadgarstka, kości ramiennej czy łokciu jest częstą przyczyną wizyt u specjalisty. Podstawą dla właściwej diagnozy jest szczegółowy wywiad medyczny, w którym lekarz zbiera informacje na temat historii dolegliwości, rodzaju wykonywanej pracy lub aktywności fizycznej oraz czynników nasilających lub łagodzących ból.

Podczas badania fizykalnego ( jest ono kluczowe), które obejmuje:

• ocenę zakresu ruchu w stawie łokciowym,
• testy prowokacyjne reprodukujące ból charakterystyczny dla łokcia tenisisty 
• palpacyjna ocena tkliwości w okolicy stawu łokciowego.

– Badanie diagnostyczne jakim jest USG może pokazać stan zapalny i przeciążenie wspólnego przyczepu prostowników na wysokości łokcia – dodaje lek. Monika Moczko.

 Badanie to zazwyczaj pozwala potwierdzić diagnozę oraz wykluczyć inne możliwe przyczyny dolegliwości bólowych.  Warto bowiem pamiętać, że ból po bocznej stronie łokcia nie zawsze jest objawem łokcia tenisisty. Dyskomfort w tej okolicy mogą mieć różne źródła, włączając w to problemy z odcinkiem szyjnym i piersiowym kręgosłupa, a także dysfunkcje górnego otworu klatki piersiowej. Dodatkowo, ból może promieniować z innych struktur miękkich, takich jak mięśnie czy powięź

Rehabilitacja, leczenie farmakologiczne czy operacja - która metoda leczenia jest skuteczna?

Jak wcześniej wspomniano łokieć tenisisty nie jest stanem zapalnym, co sprawia, że leki przeciwzapalne nie są skuteczne, a przeciwbólowe jedynie łagodzą dolegliwości, nie usuwając przyczyn schorzenia. Stosowanie sterydów, mimo że może przynieść ulgę w dolegliwościach, nie leczy łokcia tenisisty, a jedynie łagodzi ból.

Leki sterydowe powinny być traktowane z ostrożnością, również z tego powodu, że mogą prowadzić do niszczenia struktury kolagenu, co z kolei potęguje zmiany degeneracyjne, które leżą u podstaw rozwoju omawianego schorzenia.

– W początkowej fazie łokieć tenisisty należy leczyć rehabilitacyjnie: głównie przez terapię manualną, która ma na celu rozluźnienie mięśni prostowników – podkreśla ekspertka.

Gdy jednak po wykonanej rehabilitacji ból nie przechodzi albo nadal jest mocny lekarz może zadecydować o leczeniu operacyjnym.

– Leczenie operacyjne polega na odcięciu całego przyczepu mięśni prostowników, oczyszczeniu wszystkich tkanek patologicznych, a następnie na ponownym przymocowaniu przyczepu mięśnia przy pomocy kotwic kostnych – wyjaśnia  ekspertka.

Okres powrotu do zdrowia pacjenta trwa zazwyczaj od 4 do 6 tygodni i jest zależny także od rehabilitacji pozabiegowej.