Upływ odpowiednio długiego czasu w przypadku większości roszczeń skutkuje ich przedawnieniem. Jednakże od zasady tej przewidziano wyjątek w przypadku szkody na osobie, powstałej na skutek niezgodnego z prawem zachowania innego podmiotu.
Roszczeń związanych ze szkodą na osobie, powstałą w wyniku czynu niedozwolonego, można dochodzić bez względu na czas jaki upłynął od wywołującego ją zdarzenia, pod warunkiem, że od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie jak i osobie obowiązanej do jej naprawienia – konieczne jest łączne łączne wystąpienie obydwu elementów – nie upłynęły trzy lata (por. art. 4421 § 3 k.c.).
Przez zwrot „dowiedział się o szkodzie” należy rozumieć sytuację, w której poszkodowany zdaje sobie sprawę z ujemnych następstw zdarzenia wskazujących na fakt powstania szkody, czyli ma świadomość doznanej szkody (por. uchwałę SN z 11 lutego 1963 r., III PO 6/62). Szkoda przyszła powstaje nie jednocześnie, lecz dopiero za jakiś czas po zdarzeniu powodującym powstanie szkody, jako jego konieczna konsekwencja.
Dopóki tak rozumiane dowiedzenie się o szkodzie nie nastąpi, dopóty bieg przedawnienia w ogóle nie może się rozpocząć (tak SN w wyroku z dnia 21 października 2011 r., IV CSK 46/11). W tezie uchwały z dnia 24 lutego 2009 r. (III CZP 2/2009) Sąd Najwyższy wskazał również, że pod rządem art. 4421 § 3 k.c. powód dochodzący naprawienia szkody na osobie może mieć interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości. Należy przez to rozumieć, iż jest on uprawniony do dokonania takiego ustalenia przez sąd.
Niniejszy artykuł ma charakter wyłącznie informacyjny, należy go traktować jako dodatkową wiedzę na temat obowiązującego prawa. Wszelkie kwestie związane dochodzeniem roszczeń należy skonsultować z osobą zawodowo zajmującą się prawem. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za efekty zastosowania w praktyce informacji udzielonych w artykule.
