Choroba Parkinsona w niektórych grupach pacjentów występuje ze zwiększoną częstością – mowa tutaj chociażby o tym, że zwiększone rozpowszechnienie tej jednostki obserwowane jest wśród mężczyzn oraz u kobiet, które mają za sobą menopauzę. Ta właśnie zależność skłoniła uczonych z Harvard Medical School do tego, aby przyjrzeć się temu, czy żeńskie hormony płciowe – których poziomy u mężczyzn oraz u pacjentek po ostatniej menopauzie są zasadniczo niskie – mają jakiś wpływ na stan chorych na chorobę Parkinsona.

Badacze podawali preparaty estrogenowe myszom cierpiącym na chorobę Parkinsona. Przed rozpoczęciem suplementacji, jak i po jej zakończeniu oceniane były czynności ruchowe u gryzoni. Po pierwsze zauważono, że u samic myszy dolegliwości związane z chorobą Parkinsona ogólnie miały mniejsze nasilenie niż w przypadku samców, dochodziło u nich także – dzięki podawaniu estrogenów – do zmniejszenia ich natężenia. Dużo jednak wyraźniejsze były efekty suplementacji żeńskich hormonów płciowych u mysich samców, u których dzięki niej dochodziło do zmniejszenia nasilenia znaczących dysfunkcji ruchowych – działo się tak m.in. dzięki temu, że zmniejszeniu ulegało gromadzenie się patologicznych białek w mózgach zwierząt.

W tym momencie wykorzystanie suplementacji estrogenów w leczeniu choroby Parkinsona jest oczywiście niemożliwe, opisane badania pokazują jednak, że suplementacja estrogenów u pacjentów z niskimi ich poziomami jak najbardziej może się okazać w przyszłości jedną z możliwych metod pomocy pacjentom z chorobą Parkinsona.