Można tutaj wymienić problemy z poruszaniem się, utrzymaniem równowagi, porażenie, drżenie kończyn, zaburzenia czucia, mowy, problemy ze zrozumieniem innych osób, ze słuchem i wiele innych. Kluczową role odgrywa jak najszybsze podjęcie rehabilitacji po przebytym udarze.

Szybkie włączenie rehabilitacji po przebytym udarze ma na celu jak najszybsze usprawnienie pacjenta oraz umożliwienie mu powrotu do sprawności i samodzielności jaką miał przed udarem (krwotocznym lub niedokrwiennym). Bardzo ważną rolę odgrywa szybka diagnostyka, następnie ocena rokowania, funkcjonalna, zaplanowanie rehabilitacji oraz wdrożenie rehabilitacji.

Ośrodkowy układ nerwowy po przebytym udarze jest naprawiany m.in. poprzez kompensację, przywracanie funkcji bądź kształtowanie funkcji na nowo. Rehabilitacja wymaga określonego sposobu postępowania.

Początkowo musi być prowadzona pod okiem wykwalifikowanego personelu, później jeśli to możliwe przez osoby bliskie choremu. Nigdy nie wolno zmieniać ćwiczeń, ich długości trwania czy ich kolejności. W sytuacji gdy przygotowana rehabilitacja nie przynosi skutków, możliwa jest jej całkowita zmiana. W celach rehabilitacyjnych stosuje się muzykoterapię, terapię zajęciową, w wodzie i wiele innych.

Gdy mówimy o rehabilitacji nie koncentrujemy się tylko na usprawnieniu ruchu (kwestii fizycznych chorego) ale także jego mowy, połykania czy problemów natury emocjonalnej oraz psychicznej. Kluczowa rolę szeroko pojętej rehabilitacji poudarowej jest lokomocja, samodzielność oraz samoobsługa pacjenta.

Rehabilitacja nigdy nie może zostać przerwana bez konsultacji oraz zgody osoby wykwalifikowanej oraz lekarza. Czasem musi być kontynuowana do kilkudziesięciu miesięcy.