Napad padaczkowy jest spowodowany nieprawidłowymi wyładowaniami elektrycznymi neuronów (komórek nerwowych) mózgowia. Jeden napad nie świadczy jeszcze o padaczce – do jej rozpoznania potrzebne jest wystąpienie co najmniej dwóch napadów.
Objawy i przebieg napadu padaczkowego
Napad padaczkowy może się objawiać w różny sposób. Oto przykłady:
- nagła utrata przytomności z wyprężeniem kończyn i tułowia, po którym następują zrywania mięśniowe (napad toniczno-kloniczny),
- zapatrzenie się w bezruchu i zatrzymanie wykonywanej w danej chwili czynności (napad nieświadomości),
- gwałtowne, krótkie zrywania mięśniowe (napad miokloniczny),
- nagły spadek napięcia mięśniowego, który może spowodować upadek (napad atoniczny),
- drgawki jednej kończyny, zwrot gałek ocznych, uczucie drętwienia, ucisk w nadbrzuszu, odczucie deja vu lub inne objawy przebiegające bez zaburzeń świadomości (napad częściowy prosty),
- stan zamroczenia z poruszaniem ustami, żuciem, składaniem rąk lub wykonywanie pozornie celowej czynności np. rozbieranie się (napad częściowy złożony).
Tuż po napadzie pacjent może być senny, zamroczony lub zdezorientowany.
Kiedy udać się do lekarza i leczyć napad padaczkowy
W przypadku rozpoznania padaczki potrzebne jest systematyczne przyjmowanie leków przeciwdrgawkowych po to, aby zapobiec powtarzaniu się napadów padaczkowych. W rzadkich przypadkach stosuje się leczenie neurochirurgiczne.
Leczenie napadu padaczkowego
W trakcie napadu nie należy wkładać choremu do ust żadnych przedmiotów (ryzyko wywołania wymiotów i złamania zęba). Ważne jest, by chronić głowę pacjenta przed urazem. Jeśli napad padaczkowy wystąpił pierwszy raz w życiu, należy wezwać pogotowie ratunkowe. Jeżeli chory ma zdiagnozowaną padaczkę i doznał typowego napadu, nie musi być transportowany do szpitala.
