Moja mama miała tego glejaka. Walczyla zielnie przez 14 miesięcy ale niestety odeszła... robiłam wszystko, co mogłam, by była z nami... zgadzam się, ze ta choroba daje "przerzuty" na członków rodziny... jestem bardzo nerwowa, po dwóch latach od śmierci mamy zaszlam w ciążę... mam super synka ale nie obyło się bez depresji, tak mi jej brakuje... KOCHAM CIĘ MAMUSIU;(

Witam zgadzam się że glejak to okropna choroba . Wiem co to oznacza nerwy walka , sama o tym najlepiej wiem bo walczę z tym potworem od 2006 roku... dwie operacje w 2007 roku jedna w 2008 i wznowa i operacja w 2012r. rozpoznanie skąpodrzewiak WHO II. WALCZĘ I NIE PODDAM SIĘ. WYTRWAŁOŚCI ŻYCZĘ W TEJ CHOROBIE. POZDRAWIAM

skapodzewiak jest mniej inwazyjny poniewaz jest otorbiony.latwiej operowac i szanse przezycia sa wieksze.ja mam glejak wielopostaciowy czwartego stopnia.naciekajacy bez torebki.w dwoch umiejscowieniach.jedno w ogole niemozliwe do operacji a w drugim umiejscowieniu ograniczona operacja.pozniej naswietlanie wysoka dawka nieoperayjnego guza.w dawce 70Gy.pozniej napromieniowanie przez 30 dni polaczone z leczeniem Temozolamidem.odpoczynek i po 3 miersiacach 6 miesiecye leczenie wysoka dawka Temozolamidu.w miedzyczasie Petpscan,10 CT scan oraz 17 MRI scan.za 3 miesiace kolejne badania i decyzja jak dalej ze mna postepowac.ten typ jaki mam jest niuleczalny ani nie usuwalny.leczenie ma tylko poprawic mi jakosc zycia i troche je wydluzyc.jak bardzo bym sie cieszyl z skapodrzewiaka gdybym go posiadal zamiast glejaka wielopostaciowego czwartego stopnia.ale coz ,trzeba nie poddawac sie depresji i cieszyc sie z kazdego dnia jaki jeszcze dostaje

glejak wielopostaciowy a skapodrzewiak to calkowite odmiennosci.owszem,oba umijscowione w mozgu ale skapodrzewiak jest otorbiony a wielopostaciowy jest rozlany,bez torebki.szanse przezycia przy skapodrzewiaku sa dobrea szanse przezycia przy wielopostaciowym to sa kilka miesiecy(4-7 miesiecy) do 2 lat. 1% pacjentow dozywa z nim do 5 lat! ja mam ten wielopostaciowy juz 1 rok.wczesniej nigdy nie chorowalem.caly moj organizm jest w perfekcyjnym stanie poza tym problemem z glejakiem.rodzac sie zgadzamy sie z swiadomoscia ,ze teraz dojrzewamy do smierci.jedyny problem to gdy dochodzi do sytuacji gdy umierasz i beda ciebie grzebac nie tylko dzieci ale takze rodzice pomimo tego ze mam 50 lat a oni z czego jestem bardzo szczesliwy juz 80 lat.ale coz pozostalo nam.nie poddawac sie,zero depresji oraz cieszyc sie z kazdego przezytego miesiaca,tygodnia,dnia.
wiekszosc wypowiadajacych sie to czlonkowie rodzin albo znajomi.wielu jest zawiedzionych,czasami w depresji.ale skoro chorujacy na te smiertelne przypadki guza nie popadaja w depresje i sie nie poddaja to tym bardziej wy musicie doceniac zycie i ten czas ostatni spedzony z chorym i nie popadac w depresje

tak sobie ciagle pisze i nie moge znalezsc zadnego kontaktu z osoba tak samo chora jak ja.to juz jest moj trzeci wpis.kiedys jako 16-latek przeczytalem ,,Ulisses" Jamesa Joyca.w sumie to bylo opowiedzenie tego samego zdarzenia przez rozne osoby a wiec widziane bylo na odmienne sposoby.rozne spojrzenie,rozne spojrzenie i odmienne odczuwanie calosci.tak samo my odmiennie widzimy chorobe oraz czlonkowie rodziny albo znajomi.jak bardzo bym chcial wiedziec czy sie tak bardzo roznimy.
ale skoncze chyba w koncu tak jak w ksiazce Marcela Prousta ,,W poszukiwaniu straconego czasu""
wspomnienia przeszlosci,czy sie dobrze cos zrobilo czy tez mozna bylo odmiennie zawsze zajma czas i dadza wiele radosci.
ale zawsze trzeba sie mimo wszystko cieszyc z przezytego dnia.

Witam ponownie
Przepraszam że tak wyskoczyłam z tym skąpodrzewiakiem nie doczytałam że to chodzi o glejaka wielopostaciowego
:(, zdaję sobie sprawę z tego iż GMB- IV, to dużo gorszy glejak.Wiem że to cholerstwo jest rozlane i ciężkie do operacji nie widać gdzie się zaczyna a gdzie kończy chora tkanka. Wiem też że glejak niższego stopnia złośliwości może w wyższym stopniu i często tak jest. Ja żyję nadzieją (choć też się boję ) że tak nie będzie . Bardzo Wam wszystkim współczuję i chciałabym aby to nie był ten monstrum GMB, i jestem zawsze myślami z Wami . Żyjcie tak jak by każdy dzień był dla Was tym ostatnim , ja tego się trzymam . Pozdrawiam serdecznie

moja mama a wraz z nią ja od 5 lat walczy.
glejak anaplastyczny 3/4.
było nieźle ale radio dało efekt w otępieniu podkorowym.
czyli znów problemy

Moja mama chorowała niecałe dwa miesiące od diagnozy drań tak szalał że nam ją zabrał!!!!! To potworna choroba

Robiliśmy wszystko żeby jej pomóc ale on był silniejszy od wszystkich i wszystkiego, silniejszy ale i szybszy. Nie mogę się z tym pogodzić... Mama miała tylko 61 lat, glejak dał o sobie znać 17 listopada 2013 a 11 stycznia br. Odebrał jej życie.

Moja mama odeszła 12.03.2014, dzień pogrzebu 15.03.2014 to równe 11 miesięcy od dnia diagnozy, mama miała 60 lat, ten nowotwór to jakaś masakra.