Gość 2012-09-17 21:48:44
Witam wszystkich. Czytałem wiele postów na temat epi i marichuany i postanowiłem ze opowiem jak to było ze mną. Mam nadzieje ze to komuś pomoże.
mam 28 lat na epilepsję choruje od 14 roku życia przyszło to nagle i nic tego nie zapowiadało dla mnie wtedy świat się zawalił gdy lekarz po badaniach stwierdził ze muszę zacząć brać leki dwa razy dziennie (depakine rano i wieczorem) byłem załamany brałem leki regularnie ale ataki się pojawiały po kilku latach poszedłem do wojska mimo sprzeciwu rodziny w wojsku miałem jeden atak ale jakoś udało mi się dotrwać do końca służby. Cale szczęście w tej chorobie ze potrafię wyczuć ta chorobę wiem kiedy się zbliża atak wiec mogę się zatrzymać, schować, usiąść.
Po wojsku stwierdziłem ze nie będę brał więcej leków wiec je odstawiłem. zaczolem żyć inaczej nauczyłem się nie stresować jednym słowem olewać wszystko przez to ci którzy dopiero co mnie poznali stwierdzali ze jestem cwaniak nigdy też nie stronilem od alkocholu polem jak miałem ochotę i co miałem ochotę nigdy nie miałem ataku po alkocholu prędzej ze zmęczenia. Przez wiele lat brania leków zauwarzylem że jestem po nich senny myślenie wygląda zupełnie inaczej nie porównanie z tym co było wcześniej szybkie rozmowy w towarzystwie błyskotliwe riposty i odpowiedzi nie poznawałem sam siebie. Pozatym Po lekach zaczęły mi się robić zakola włosy marniały a na ramionach rosły nie jestem brzydki wielu dziewczynom sie podobam wiele mówi że jestem przystojny wiec to też mnie trochę gniotło. Pozatym obniżyła mi się ilość krwinek we krwi. A ataki jak były tak były. Zaczolem pracować w firmie w Warszawie cały czas na wyjazdach i w drodze mimo ze czułem się dobrze to ataki nasilały się z kilku do roku zrobiło się od jednego do trzech w miesiącu. Szukałem na Internecie jakichś sposobów na walkę z tym raz było lepiej raz gorzej pewnego razu dokładnie półtorej roku temu czytałem o marichuanie. Cale życie się jej wystrzegałem bo nie uznawałem palenia i widząc małolatów opalonych ziołem to aż mi się ich żal robili ale spróbowałem i to był strzał w dziesiątkę odkąd pale marichuane nie miałem żadnego ataku z miejsca ustąpiły juz półtorej roku tak ciągnę nie pale dużo raz na dwa trzy tygodnie do tego piwko jakaś szama szansa przyjaciółmi jest spoko nie mowie ze to jest dobre ze palcie ludzie bo to was wybawi nie toleruje małolatów upalonych jacy to oni nie są super. Ale wole zapalić i idąc ulica nie myśleć gdzie noża by się schować w razie czego albo czy ktoś mi pomoże czy koledzy mnie zobaczą. Spokój który odczuwam jest wart tego aby zapalić staram się nie palic często bo jednak później człowiek trawę też odczuwa ale żadnych przykrych doświadczeń nie miałem odkąd pale czuje się dobrze robię na co mam ochotę i to dla mnie wiele znaczy.
Życzę wszystkim chorym aby się nie poddawali i walczyli a wkoncu każdy znajdzie swoje antidotum. Pozdro.