dorota 01.02.2012 Czyli aura?
wcale nie jest to rzadka przypadłość jak się okazuje ale nie przychodzi nam do głowy łączyć tego z migreną
... jednak bywa i taka
# Migrena oczna
Migrena jest bardzo częstą chorobą i wielu chorym w znacznym stopniu upośledza codzienne funkcjonowanie. W Polsce według różnych danych, problem ten dotyczy średnio 5 milionów ludzi (6–15% dorosłych mężczyzn i 14–35% dorosłych kobiet). U około 1 miliona chorych migrena ma bardzo ciężki przebieg.
Wbrew powszechnej opinii dolegliwość ta może wystąpić już we wczesnym okresie życia i obserwuje się ją u około 4–5% dzieci poniżej 12 roku życia. To właśnie po okresie dojrzewania następuje wzrost zapadalności na migrenę, zaznaczony głównie u dziewcząt, odpowiadający za dysproporcje wśród płci w życiu dorosłym. Szacuje się, że u kobiet dolegliwość ta występuje co najmniej 3 razy częściej. Dokładne przyczyny migreny ocznej nie są znane, wiadomo jedynie, iż u około połowy pacjentów wystąpienie jej spowodowały czynniki dziedziczne przejawiające się zakłóceniami funkcji neurologicznych i wydzielniczych. Ponadto, na pojawienie się migreny mogą mnie wpływ: alergie pokarmowe, zmiany ciśnienia, zaburzenia hormonalne, stres, zmęczenie, czy też niedobór snu.
MIGRENA OCZNA zwana również wzrokową lub klasyczną jest schorzeniem dotykającym około 10—20% osób chorujących ogółem na migrenę.
W tej postaci migreny wyróżniamy 4 fazy:
1. okres zwiastunów,
2. aurę,
3. fazę bólową,
4. fazę końcową.
Pierwszą z faz, czyli zwiastuny napadu migrenowego, odczuwa większość osób dotkniętych migreną. Wyprzedzają one fazę bólową na kilka lub kilkanaście godzin. W niektórych przypadkach uprzedzają napad migreny nawet o kilka dni. Zapowiedź zbliżającego się napadu manifestuje się często zmianą nastroju. Najczęściej pacjenci skarżą się na senność, uczucie znużenia, przygnębienie, zniechęcenie i nieokreślony lęk. W innych przypadkach jest odwrotnie — zgłaszają drażliwość, niepokój, pobudzenie i
zaburzenia snu. Niekiedy w okresie poprzedzającym napad występują niepokojące lub wręcz koszmarne sny.
Objawy te są mało charakterystyczne, więc pacjenci rzadko umieją je właściwie zinterpretować i dochodzi do przeoczenia zwiastunów napadu. Bardziej odczuwalne i częściej relacjonowane przez pacjentów są objawy fizykalne, poprzedzające napad. Część osób odczuwa przed napadem zaburzenia łaknienia pod postacią utraty apetytu, bądź jego wzrostu. Odczuwają również uporczywe pragnienie, przykre wrażenie suchości w ustach lub uczucie nieprzyjemnego smaku. U innych osób występuje biegunka, wielomocz lub częste oddawanie moczu. Do dość typowych dolegliwości w okresie zwiastunowym należą niezbyt sprecyzowane zaburzenia ostrości wzroku, nadmierna wrażliwość na zapachy, hałas lub silniejsze światło.
Właściwy napad MIGRENY OCZNEJ rozpoczyna się wraz z pojawieniem się aury wzrokowej.
Jest to charakterystyczne doznanie wzrokowe, najczęściej występujące pod postacią tzw. mroczka migocącego. Mroczki migocące bywają bardzo różnorodne, jednak u tej samej osoby powtarzają się stereotypowo w kolejnych napadach. Zazwyczaj w ściśle określonym miejscu pola widzenia pojawia się błyszczący punkcik, który powiększa się w szybkim tempie, jednocześnie drgając i migocąc. Punkt ten nie tylko powiększa się, ale przesuwa w polu widzenia. W niektórych przypadkach z początkowego plamkowego mroczka powstaje zygzakowaty, migocący twór. U niektórych osób mroczek ma kształt gwiazdy, czasem poziomych falistych linii lub jeszcze inny. Czas trwania aury jest zmienny i osobniczo zależny. Utrzymuje się on od kilku minut do pół godziny, najczęściej trwa około 20 min. Ruchy oczu powodują zazwyczaj przesuwanie się mroczka, a ich zamknięcie doprowadza do zniknięcia objawu. Obiekty zewnętrzne mogą być widziane poprzez mroczek, ale ich kontury są nieco przymglone. Pojawienie się mroczka może być niekiedy połączone z chwilowym spowolnieniem myślenia, trudnością w dobieraniu słów i innymi podobnymi objawami.
Innym typem aury wzrokowej są rozmaite ubytki w polu widzenia. Mogą one mieć nieregularny charakter i określane bywają jako mroczek negatywny.
Objawy te mijają po kilku, kilkunastu godzinach bez pozostawienia ubytków neurologicznych. Chory wraca do pełnego zdrowia. Badania diagnostyczne, w tym badania obrazowe mózgu, niczego nie wykazują.
W momencie wystąpienia napadu, czyli w fazie bólowej pojawia się przeszywający, głęboki ból przeważnie po jednej stronie w okolicy oczodołu, który następnie narasta.
Typowy migrenowy ból głowy określany jest przez chorych się jako jednostronny, tętniący, umiarkowany lub silny, nasilający się podczas zwykłej aktywności fizycznej. W wielu przypadkach ból rozpoczyna się jednak obustronnie lub rozchodzi się z jednej strony na całą głowę. Pojawiają się nudności, wymioty, nadwrażliwość na światło i hałas oraz zaburzenia wzroku. Ból migrenowy spowodowany jest rozszerzeniem naczyń wewnątrzczaszkowych w stopniu, który powoduje podrażnienie struktur okołotętniczych, gdzie znajduje się duża ilość receptorów bólu. Atak migreny może być wywołany różnorodnymi czynnikami: emocjami, zmianami pogody, spożyciem niektórych potraw (m. in. czerwonego wina, żółtych serów, czekolady, owoców cytrusowych). Napad trwa zwykle od 4 do 72 godzin, ze średnią częstotliwością do 1-2 napadów w miesiącu.
Pomiędzy napadami bólu pojawiają się tzw. ekwiwalenty migreny. Na ich obraz składać się mogą zaburzenia wegetatywne: parcie na mocz, biegunkę, bóle brzucha, wielomocz, bladość twarzy, uczucie gorąca lub zimna, nadmierną potliwość oraz zaburzenia neurologiczne: nieostre widzenie, depresja, zmęczenie, niepokój, nerwowość, drażliwość, zaburzenia koncentracji i wiele innych.
