Mam 15 lat i od urodzenia choruję na artrogrypozę. Choroba jest widoczna, ale jak mówią lekarze i rehabilitanci, i tak jestem w świetnym stanie.
Lekarze z Polski nie dawali mi szans na chodzenie i tuż po urodzeniu chcieli mnie wsadzić na kilka miesięcy w gipsy na nogi co było kompletnym idiotyzmem. Na szczęście moi rodzice się zorientowali, że w Polsce raczej dobrej pomocy nie otrzymamy i trafiliśmy do CHU w Nancy (Francja). Przeszłam tam 3 operacje (jedną na nogi i dwie na ręcę) i jestem pod opieką tamtejszych lekarzy (kontrola średnio raz do roku, częściej po operacji). Tamtejsi lekarze to zupełnie inna bajka niż ci w Polsce. Są to prawdziwi specjaliści, którym będę dozgonnie wdzięczna, że wyprowadzili mnie do takiego stanu, w jakim jestem aktualnie.
Jednak pamiętajcie, że najważniejsza jest rehabilitacja! Bez niej nic w tej chorobie się nie polepszy!
Kiedyś nie mogłam podnosić rąk, a teraz normalnie radzę sobie z uczesaniem, czy założeniem biustonosza, co jest wielkim sukcesem.
Bardzo wiele pomógł mi też basen, ale nie chodzi tu o tzw. rehabilitacje w basenie, które zwykle (za przeproszeniem) g***wno dają (wiem, bo chodziłam przez kilka miesięcy). Ja od początku szkoły (7 lat) zaczęłam chodzić po prostu na naukę pływania, co znacznie zwiększyło mój zakres ruchów.
W tym roku na wizycie lekarze powiedzieli, że już nie rosnę, więc przykurcz nie powiększy się, ale nadal powinnam chodzić na rehabilitacje, bo to zawsze polepszy stan. Jednak należy też pamiętać, że najlepszymi rehabilitacjami jest wykonywanie podstawowych, ale sprawiających trudność, czynności.
Co do wcześniejszych pytań, z tego co mi wiadomo to artrogrypoza jest nieuleczalna.
Mam nadzieję, że choć w małym stopniu komuś pomogłam :)
Jeśli ktoś chciałby ze mną po prostu pogadać, poradzić się lub napisać o jakichś swoich 'sposobach' na tą chorobę, bardzo chętnie porozmawiam :) ola.mroczek1313@gmail.com

Jak wpłynęła na nie nieobecność rodziców? „Cześć tato. Mam już 11 lat. To cały rok, odkąd wyjechałeś i mnie zostawiłeś. A ja codziennie wącham twoją koszulę. Tę, która nie zmieściła ci się w walizce. Jeszcze czuję twój zapach i chociaż przez chwilę czuję, jakbyś był przy mnie. Każdego dnia tęsknię i czekam na twój powrót”. Dziś mam prawie 30 lat i już nie tęsknię. Nauczyłam się żyć z poczuciem pustki. Tak jak ponad 100 tysięcy innych dzieci, których rodzice musieli wyjechać. http://vozbujdenie.com/titan-gel-w-polsce-prawdziwe-recenzje-oraz-wyniki-jak-uzywac-i-jak-zamowic.html Nie zapomnę jej do końca życia. W dalszym ciągu walczyłem z kompleksem. małego penisa... I wiedziałem, że muszę coś z tym zrobić. Terapia u psychologa czy seksuologa nie wchodziła w grę. Po prostu nie dam sobie wmówić tego, że rozmiar penisa nie ma znaczenia i żebym popracował nad techniką. Żyję na tym świecie 25 lat i wiem, jak jest. Jednym wyjściem z tej sytuacji był zakup tabletek... Przed którymi, de facto cały czas się wzbraniałem. Okazało się, że zupełnie niepotrzebnie. Kupiłem preparat Member XXL . Jego skład był zupełnie inny od tego, na którym bazował Titan Gel, więc miałem pewność, że ewentualna reakcja alergiczna nie wchodzi w grę.

Amoxicillin And Lovenox Vimax http://cialibuy.com Canadian Farmacy Propecia While On *** Drug

Compression est comment robuste votre sang pousse contre les parois de vos arteres lorsque votre coeur determination pompe le sang. Arteres sont les tubes qui transportent prendre offre sang loin de votre coeur. Chaque culture votre coeur bat, il pompe le sang tout au long vos arteres a la vacances de votre corps.
https://www.cialispascherfr24.com/prix-cialis-lille/