Lucy,
O kurde i żadnego mocowania nie ma to nic dziwnego, że to się może przesunąć zanim nastąpi to skostnienie

No właśnie nie mam w domu czytnika płyt, żeby cokolwiek zobaczyć Jak będę 7.02 u neurologa to poproszę, żeby mi odpaliła płytę
Kurde...to jak to takie "luźne" między kręgami to chyba nie poszaleje na weselu pod koniec kwietnia
Wiecie co ? Najbardziej to brakuje mi imprez nie to, że alkoholu...tylko po prostu tańca i zabawy...serio...no marzę po prostu o jakimś dancingu kocham imprezy XD

Raczej nie powinnaś, wszystko zależy od samopoczucia i stanu ogólnego, no jakieś wolne jedynie....Przecież w czasie zrostu to niewskazana np. jazda konna, jazda na rowerze ( po równym można), podskok, rąbanie drewna, walenia młotkiem i itp. Lepiej sobie intensywniejszą zabawę odpuscić

No i zapewne tak będzie Tylko jakieś przytulance i tyle bo to dopiero będzie raptem niecałe 5 mc po operacji Ehhhh...tak mi brakuje tańca...chociaż nie powiem - bo trochę się poruszałam w Sylwestra z córcią przed tv ale potem przed wizytą robiłam RTG kontrolne i implant na szczęście w miejscu

No ostatnio tutaj to wiele pada słów o depresji i zaburzeniach lękowych...ja sama wiem, że mam nerwicę - i to mi się pojawiło odkąd zaczęły się problemy z kręgosłupem koło czerwca I tak jest...czasem słońce, czasem deszcz...i też przecież jestem ogólnie bezbolowa Zosiu...ale tak jak piszesz, te parestezje, objawy neurologiczne itp., siadają na głowę i ciężko się opędzić od dołujących myśli ja na przykład od kilku dni mam wrażenie, że prawa noga od kolana w dół jest jakaś słabsza...ale niby w badaniu neurologicznym jest ok no i weź się nie stresuj w takim wypadku...

Co tu kryć.
Moim zdaniem, depresja to dolegliwość jak każda inna. Ja jej nie miałem (jeżeli dobrze pojmuję określenie depresja), lekarz też jej nie potwierdza.
Już pisałem - jak byłem na granicy wytrzymania ( zawroty, nogi nie moje, ból w piersi, ogólna trzęsawka, lęk, ... to lekarze mi nie pomogli. Sam poszedłem do psychiatry który mnie przyjął ( najpierw nie chciał ponieważ jego zdaniem to powinien leczyć lekarz rodzinny - ale skoro już przyszedłem to mi pomoże). Rozpoznał lęk jako (jeżeli dobrze pamiętam) "incydent stresu".
W zasadzie ten lęk już sobie poszedł choć jeszcze (chyba) jakiś mikroślad pozostał ale wspominam go jako wybitnie dokuczliwy .
Człek budził się rano i po minucie już obawa czy dziś znowu będą zawroty głowy i huśtawka. Tych zawrotów najbardziej się obawiałem.
Zapewne moje zawodowe zajęcie mi w tym nie pomagało. Przychodzi klient, rozmawiamy, ja mu pomagam- tłumaczę , a on w moich oczach "pływa". To nie było fajne.
Operacja mi pomogła. Zawroty i inne cholerstwa - jak ręką odjąć- zniknęły.
Czasami jak źle spałem, długo jadę samochodem, długo przed komputerem to mam sztywność szyi. Wówczas, pocieranie, gimnastyka szyi ... i mija. O lęku powoli zapominam i obym zapomniał raz na zawsze. ( wiem wiem - długo go tolerowałem).
PS
na forum nowość. Pisząc nawet część słowa "brzydkiego", program sam obcina i wstawia .... *** gwiazdki. Nie poklniemy

Swiete slowa KAWO

Kawo,
To dobrze, że psychika Twoja już się uspokoiła...jednak człowiek sam musi o siebie zadbać i dość ze swoją głową do ładu - lekarze to raczej olewają... przynajmniej rodzinni. Ja to znowu bronię się rękami i nogami przed wszelkimi lekami, ale chyba też skończę na kozetce u psychologa/psychiatry..
Tobie operacja pomogła bo te wszystkie objawy ustąpiły, to i z psychiką coraz lepiej...ja to mam wrażenie, że ze mną gorzej - i fizycznie, i przez to psychicznie bo dziś znów w obu nogach jakieś mrowienia, czasem zdrętwienie...no prawa noga jakby nie moja od kolana w dół wszystko to potęguje mój strach - nie wiem czy to normalne, czy znów mam lecieć do lekarza, diagnozować, drążyć i szukać przyczyny tych objawów co się ostatnio pojawiają