hindus_ka 2013-04-07 18:17:13 Witaj Elu
Miło mi Cię poznać wirtualnie- nieoperowaną wspólniczkę doli i niedoli dyskopatii.
Tak to prawda, niewiele jest nas tutaj walczących rehabilitacją. Do tej pory takimi uparciuchami było nas dwoje- Irek i ja. Dobrze, że jeszcze ktoś dołączył do naszego grona, raźniej jest wojować i wspierać się w większej grupie i wymieniać doświadczenia. Ważne, żeby niczego nie przegapić i obserwować swój organizm oraz w odpowiednim czasie reagować na zachodzące zmiany (bólowe, neurologiczne). Tak jak kiedyś pisał Janusz (zapamiętałam jak pacierz), że bardzo istotne jest w rehabilitacji nieoperowanej szyjki, żeby nie przegapić odjeżdżającego pociągu, by w porę zauważyć niepokojące objawy i w odpowiednim czasie powierzyć szyjkę neurochirurgom.
Powtarzam sobie często ten zwrot jak mantrę o uciekającym pociągu i dmucham i chucham na zimne.
Plusem jest to, że nie mam ucisku na rdzeń tylko na worek oponowy (2 poziomy).
Elu moja walka trwa już kilka lat i mam cichą nadzieję, że uda mi się jak najdłużej uciec od nożyka.
Jeżeli jest w miarę dobrze, nic nie boli, nie drętwieje to zapominam o fizjoterapeucie i zabiegach. Dbam o ten dobry stan i oszczędzam się na tyle, na ile pozwala mi na to praca i codzienność.
Cieszę się, że nadchodzi wiosna, skończy się siedzenie w domu, a zaczną się wycieczki rowerowe (tylko na składaku, wyprostowana).
Ruch doskonale usprawnia cały kręgosłup, krążenie i dotleni wszystkie mięśnie. Byle z rozwagą.
Pozdrawiam anTosia