Prawo pozwala na ubieganie się o świadczenie należne poszkodowanemu, o ile spełnione zostaną określone warunki. Po pierwsze zaznaczyć należy, że roszczenie o zadośćuczynienie przechodzi na osoby zaliczane do grona spadkobierców poszkodowanego. Ponadto przejście roszczenia nastąpi tylko wtedy, gdy zostało ono uznane na piśmie albo gdy zostało o nie wytoczone powództwo.

Moment wytoczenia powództwa utożsamiany jest z chwilą wniesienia pozwu do sądu, przy czym z wniesieniem do sądu równoznaczne jest także oddanie pisma procesowego w placówce pocztowej.

Uznanie roszczenia musi nastąpić, jak już wyżej wskazano, w formie pisemnej, przy czym może być ono właściwe lub niewłaściwe. Inaczej rzecz ujmując, może ono znaleźć swój wyraz bądź w umowie między poszkodowanym a zobowiązanym do naprawienia szkody, zawierającej postanowienia odnośnie istnienia samego zobowiązania oraz jego wysokości, bądź przybrać także inną formę pod warunkiem, że osoba zobowiązana przyzna wobec poszkodowanego, nawet w sposób dorozumiany, fakt istnienia długu. Może to nastąpić, np. poprzez prośbę o wyznaczenie innego terminu płatności. Ważne jest, aby fakt zarówno wytoczenia powództwa jak i uznania roszczenia nastąpił przed śmiercią poszkodowanego.

Niniejszy artykuł ma charakter wyłącznie informacyjny, należy go traktować jako dodatkową wiedzę na temat obowiązującego prawa. Wszelkie kwestie związane dochodzeniem roszczeń należy skonsultować z osobą zawodowo zajmującą się prawem. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za efekty zastosowania w praktyce informacji udzielonych w artykule.