Nazwa padaczka, odnosi się z punktu widzenia neurologa, dokładnie do procesu chorobowego, który ma różną etiologię i wspólny obraz kliniczny.
W większości przypadków padaczka to zaburzenie pierwotne mózgowe. Ogniskiem padaczkowym określa się grupę neuronów generujących okresowo napadową czynność bioelektryczną w formie wyładowań depolaryzacyjnych.
Napady padaczkowe można sklasyfikować w trzy podstawowe grupy:
- Częściowe (ogniskowe), charakteryzują się tym, iż czynność napadowa pojawia się w jednej części mózgowia po czym zanika. Następnie wtórnie się pojawia i rozszerza jako napad padaczkowy wtórnie uogólniony. Dzielą się one na częściowe proste, złożone, rozwijające się w uogólnione.
- Pierwotnie uogólnione (drgawkowe lub niedrgawkowe), które są wyzwalane jednoczasową patologiczną czynnością bioelektryczną. Wyróżnia się tutaj napady miokloniczne, kloniczne, toniczne, kloniczno- toniczne, atoniczne.
-
Niesklasyfikowane.
fot. ojoimages
Warto podkreślić, iż padaczki pierwotnie uogólnione, charakteryzuje zazwyczaj dobra prognoza i mają one miejsce w trzech pierwszych dekadach życia. W ich powstawaniu ważna kwestia jest tło genetyczne. U pacjentów nie obserwuje się zaburzeń neurologicznych czy intelektualnych.
Objawowa padaczka częściowa może wystąpić tak naprawdę w każdym wieku. Jej przyczyna powstawania nie jest do końca wyjaśniona.
